Skarabeuszek czyli Lusia - w nowym domu

[malwina]

Tabletka na 4 kawałki i każdy kawałeczek w ciutke karmy. I tak 4 razy, a reszta żarełka juz normalnie.

Ja tak próbowałam, to w najlepszym przypadku nabierał się na pierwszy kęsek, potem wypluwał, a od trzeciego kawałeczka już wiał. Nie ponawiałam więcej prób. Ale Lila to urocza bezkonfliktowa i zgodna panienka.

A Lusia też zaczyna przebierać w jedzonku - już nie wchodzą serduszka, dziś zjadła kurzęce mięsko parzone, ale najlepiej by wchodziły karmy typu Felix - trafiły mi sie w domu dwie saszetki, dałam Pusi, Luśka wyczuła, przypięła się do resztek, wylizała i się zbiesiła - już by tylko to jadła.
Nie wiem na ile jest to niewskazane, bo ten Feliks to chyba dolna półka, a na ile wręcz szkodliwe, i czy w ogóle
Co oni ładują w te karmy za uzależniacze?
Animonda carny z kolei w ogóle nie wzbudza zainteresowania, a zależy mi na niej - jak jedzą puchy, to niech chociaż dobre.

[Georg-inia]

Tabletka na 4 kawałki i każdy kawałeczek w ciutke karmy. I tak 4 razy, a reszta żarełka juz normalnie.

to masz dziwne koty. Moje od razu, nawet nie wąchając specjalnie, patrzą na mnie z wyrazem twarzy mówiącym dosadnie, żebym sobie te kawałki wsadziła...

Feliks nie jest taki zły, chociaż lepszy jest oryginalny, niemiecki. Polski jest do bani i moje kociaste mają po nim biegunkę i śmierdzące bączki Na Animondę Carny też się wypinają Nie stać mnie, żeby 4 koty karmić Miamorem, trudno, niech żrą Feliksa

[malwina]

Feliks nie jest taki zły, chociaż lepszy jest oryginalny, niemiecki. Polski jest do bani i moje kociaste mają po nim biegunkę i śmierdzące bączki Na Animondę Carny też się wypinają Nie stać mnie, żeby 4 koty karmić Miamorem, trudno, niech żrą Feliksa

Dzięki serdeczne Georg-inio za wyjęcie gwoździa z głowy , bo już nie wiedziałam co im dawać. Ładnie jedzą suchą karmę, Lusia Acanę, Puśka wykańcza Hillsa s/d jeszcze po Czarneckim, (miała zezwolenie od wetki na spożywanie jej razem z nim, choć zdrowa była), ale widzę że Acaną też nie gardzi. Dopominają się mokrego, więc jako przekąska Feliks pasuje. Miałam właśnie ten niemiecki, i taki też kupię dalej.

[malwina]

Lusia to pchła, pchła i iskierka. Mam teraz w domu stateczne krówsko (Pusia) i pchełkę - trzpiota. Tak się już wyluzowała i zadomowiła, że trudno uwierzyć że to nowy kotek w domu.
Magiju, elfrido, nie poznałybyście koty. Zaokrąglone apetycznie kształty, wyprostowane śmiało (te długaśne) nóżki: no, jestem u siebie. Nawet Puśka już nie straszna, psy są systematycznie osykiwane (gdzie tu z tą mordą!), ale irokeza już nie stawia.
Ukochana zabawka - myszka futrzana, ulubione miejsce do spania - prześcieradło z owczej wełny rzucone na fotel.
A jak rano mówię idziemy na dwór to sama wchodzi już do transportera i czeka - tak jak Puśka, która jest u mnie już dwa lata, bądź co bądź. Taki Lusionek bystrzacha jest !
Lubi jeść - nic się nie marnuje, nawet miseczka Pusi jest czyszczona, jak trzeba .
I bawić, bawić się, z przerwami tylko na spanko i jedzenie. A te skoki - jak pchła; turla sobie piłeczkę czy myszkę i nagle z czterech, jak pchła wyskakuje nad zabawką, zadek przy tym wyrzuca jak źrebak . Ja jeszcze nie widziałam tak skaczącego kota.
No do zachwytu kotinka!

[Malati]

Lusia to pchła, pchła i iskierka. Mam teraz w domu stateczne krówsko (Pusia) i pchełkę - trzpiota. Tak się już wyluzowała i zadomowiła, że trudno uwierzyć że to nowy kotek w domu.

No do zachwytu kotinka!

Cudna moja!

Wiedziałam, że tak będzie i nic a nic się ni dziwię. Mając takie długaśne, zgrabne nogi to dziw by było ich nie prezentować w całej okazałości! Ale charakterologicznie trafił Ci się ogień i woda. A jak z miziakami Lusieńka stoi?

[malwina]

A jak z miziakami Lusieńka stoi?

Miziankowanie na razie trenujemy, tzn ja usiłuję miziać kotecka, kotecek odchodzi zdecydowanym krokiem, chociaż wczoraj sama wskoczyła na kolana . Zaraz się opamiętała jednak i zeszła. Będzie dobrze, tzn dobrze jest, a będzie super.
Bardzo się cieszę, że ją mamy, że ona ma nas, i dziękuję zaangażowanym w sprawę adopcji Lusiaczka

[marcjannakape]

A jak z miziakami Lusieńka stoi?

Miziankowanie na razie trenujemy, tzn ja usiłuję miziać kotecka, kotecek odchodzi zdecydowanym krokiem, chociaż wczoraj sama wskoczyła na kolana . Zaraz się opamiętała jednak i zeszła. Będzie dobrze, tzn dobrze jest, a będzie super.

A może Lusia ma cosik z Niunka?
Niuniek jak przyszedł do mnie, brudny, głodny i chory, to miziać sie nie przestawał.
Potem sie wyleczył, poznał Pana KOTA, zadomowił sie i .... zaczął mieć mnie w d...
Następnie cięcie nabiału = 2 dni kołowatości i wielkie obrażalstwo za to co kazałam mu zrobić!!!!!!
Teraz nagle zaczął sie znów miziać, ale już w SPECYFICZNY sposób.
Mianowicie, Niuniek podchodzi z miną obojętną, a nawet wyniosłą, stanie obok człowieka i łaskawie pozwala głaskać się po mostku. Po kilku minutach takich głasków przybliża się. Po nastepnych wchodzi na kolana, ale nadal stoi Głaszczemy, głaszczemy... Zaczyna sie przykurcz tylnych łapek. W końcu siada i łepek przytula do ramienia. Ufffff! Cała skomplikowana operacja! Na dodatek Niuniek ma taki trik, że cały czas chodzi mu ogon, jakby był straszliwie wkurzony i niezadowolony...

[Malati]

Pewnie, że będzie super! Tereso absolutnie nie ma innego wyjścia, żeby właśnie rewelacyjnie było!

Co prawda Lusia nie ma dobrych wzorców, ale wierzę, że niedługo przekona się do miziakowania, a za nią zazdrośnica Pusia się przekona i będzie Ci wyznaczać troszkę więcej czasu na mizianie niż chwila przy komputerze

[malwina]

No, spadliśmy przez parę dni na samo dno forum, czas chyba przypomnieć o Lusiowym bycie.
Przedwczoraj przywieźli mi zamówienie z Animalii. Już po wyjściu kuriera zauważyłam że Acana jest light, wcale nie taka jak zamawiana . Zadzwoniłam zaraz do kuriera i obiecał nazajutrz zamienić. Po głębszym namyśle stwierdziłam, że prorocza to była pomyłka, bo Lusiaka trzeba zacząć odchudzać. Grubaśnica jest, a ja nie wiem kiedy to się stało. Zapasłam kotę, mea culpa, ale jak odmówisz kocionkowi, kiej tak ładnie prosi? A poza tym nie mogłam się doczekać kiedy się wreszcie zaokrągli na dobre i przegapiłam tę cieniuteńką granicę pomiędzy apetycznym pączusiem a grubą bambaryłą.
A może niech tak zostanie? Idzie zima, tłuszczyk (czyt. sadło) ochronny może się przyda? Może się wyjdzie kiedy na śnieg i mróz do kociarni...?

Nie przepadamy za głaskami, trochę się zdzierży, ale potem ząbki delikatnie są uruchamiane. Mruczy się przy tym, i wypina kuper, ale więcej oznak podejrzanych nie ma. Wiosna przyniesie pewnie odpowiedź na interesującą kwestię .
Z Pusią pozostajemy w stosunkach chłodnych, czasem wręcz nieprzyjaznych. Wygląda to tak, że czasami się pysie wąchają, wtedy są to dobre chwile, a czasami Puśka nie może jej darować np. zajęcia miejsca według Puśki należącego do niej. Ooo, wtedy jest pościg zły i agresywny, Lusia warczy i syczy w odwecie, a czy dochodzi do bijatyki to nie wiem, bo ekscesy finalne mają zazwyczaj miejsce pod łóżkiem lub za kanapą. Ale po początkowych moich lękach o zdrowie i życie (zazwyczaj) Lusi, zaczęłam mieć to w nosie, niech się dogadują, zwłaszcza że Lusiak jednak nie daje sobie w tzw kaszę dmuchać. Myślę, że waga ciężka dodaje jej też pewności siebie .
O, i to jest też argument za tym, żeby jej jednak nie odchudzać, nie?

[Malati]

Nie odchudzaj jej! Na pewno nie jest jeszcze gruba!

Ja myślałam, że Quazi rozmiary małego hipopotama już dawno osiągnął. Ba byłam tego pewna no, a jak jego wagę zobaczyłam to w ogóle szok, płacz, zgrzytanie zębami i nieśmiało się pytam pani wet czy on jest gruby. Pani Wet stanowczo zaprzeczyła. Powiedziała, że jest jak trzeba, że widać, że dochodzi do siebie!

I zaniedbałaś okrutnie nasze dwie piękności. Liczę, ze naprawisz się i raporty będą częściej.

[malwina]

I zaniedbałaś okrutnie nasze dwie piękności. Liczę, ze naprawisz się i raporty będą częściej.

Wedle rozkazu, pani admirałowo !

Ale Bogiem a prawdą, to nudy u nas. Koty żrą i śpią, a jak nie śpią, to wilkiem na siebie przeważnie popatrują.
W kociarni trochę przyjaźniej jest, bo każda się zajmie swoją trawką, albo swoim pasikonikiem i git
Ale z niektórych półek i tak Puśka Lusię usiłuje rugować. Taka zawzięta!

[Malati]

Ale Bogiem a prawdą, to nudy u nas. Koty żrą i śpią, a jak nie śpią, to wilkiem na siebie przeważnie popatrują.

Ja nie wierzę, że nudno! Na pewno czegoś po prostu nie zauważasz. Z Twoimi dwiema łobuzicami to musi być tylko o wyłącznie ciekawie

Wymiziaj obie.
A byłaś u pani wet z węzłami chłonnymi. Ja przez przypadek byłam wczoraj u pani Dużej-Dembele zupełnie inna niż dr Cetnarowicz ale też polecam!

[malwina]

Ale Bogiem a prawdą, to nudy u nas. Koty żrą i śpią, a jak nie śpią, to wilkiem na siebie przeważnie popatrują.

Ja nie wierzę, że nudno! Na pewno czegoś po prostu nie zauważasz. Z Twoimi dwiema łobuzicami to musi być tylko o wyłącznie ciekawie

No to mam!
Wczoraj gotowałam rosół, zwyczajnie, z kurczaka. Jak już się ugotował zjedliśmy trochę reszta stała w kuchni i odpoczywała przed wstawieniem do lodówki.
W pewnym momencie tż mówi: zobacz, ona coś niesie!
Lusia niosła w pyszczku kawałek mostka kurzęcego, takie kosteczki - żeberka z odrobiną mięsa. Chyłkiem na ugiętych nóżkach gdzieś zmierzała, żeby się ukryć ze zdobyczą. Ale byłam szybka. Złapałam i bezlitośnie odebrałam. Nie żebym nie znosiła konkurencji przy talerzu, ale o te kosteczki chodzi, żeby ci się gdzieś nie wbiły - wytłumaczyłam jej.
Zgodziła się pokornie.
Dzisiaj był ciąg dalszy rosołowego obiadu. I znów został rosół w garze z kurczakiem na szafce kuchennej, i znów nie przykryty. No i sobie oglądam coś w tv, nagle słyszę takie charakterystyczne, gardłowe, nawołujące miauczenie. Zaglądam do pokoju, paliła się tylko lampka, ja nie miałam bryli na nosie, zobaczyłam Lusię żółwikującą nad jakąś kupą. Zaczęłam lamentować: biedna Lusieńka, rzyganko było, oj biedny koteczek – i zasuwam do kuchni po papierowe ręczniki, żeby domniemane rzygowinki usunąć.
Przylatuję, schylam się, a tu znów jakieś części kurzego zewłoka. O żesz ty, już miałam puścić wiąchę, ale sobie uświadomiłam co przed chwilą słyszałam – takie miauczenie nawołujące do zdobyczy. Toż ona to upolowała i chciała się z kimś (z Pusią? ze mną?) podzielić! Więc pogłaskałam, zabrałam zdobyczne, co ona wzięła najwidoczniej za dobrą monetę bo spokojnie poszła się myć na okno. Dar został przyjęty - pomyślała. Jestem „starownym” (tak mawiała babka mojego tż-ta) kotkiem.

Chyba przestanę się martwić o aprowizację – puszczę Luśkę luzem, niech znosi dobra wszelakie do domu, a co!

[Magija]

Malwionko, toż taka Lusia to istny skarb
U nas w "garkotłukowaniu" przoduje Wojtek, dziś z miną niewiniątka ukradł szczypiorek, minę miał nietęga, ale skoro ukradł już to jadł, choć go krzywiło bardzo Kilka dni temu wyławiał makaron z pomidorówki, oj działo się wtedy w kuchni

[Malati]

Moja piękna Lusia!

A tak się bałaś, że ona taka nieśmiała była ale co było, a nie jest nie pisze się w rejestr. Nie ma to jak kot "łowny". Dzielna długonoga!