L&L i Diabli nadali ;) Lakuś - kot Hioba i Biedrony s.90

OKI pisze:Ja kocham stare mieszkania i domy - mimo ich wad

Ja też

. Wychowałam sie w wielkim katowickim blokowisku i zawsze chciałam zamieszkać w starej kamienicy / domu, bo tylko takie wg mnie mają duszę i klimat. No i udało sie

.
Miłego i spokojnego dnia!

Dzięki i nawzajem

Ja pierwsze lata życia spędziłam w starym domu, potem 30 lat w bloku. I też chciałam wrócić do staroci

Udało się częściowo - mieszkam w niewielkim budynku postawionym tuż po wojnie (ok. 1951), jeszcze sprzed bierutowskich norm :roll:

Dzieci zdobyły szczyt regału. Dziś rano złapałam je na obgryzaniu wędki odłożonej wczoraj na samą górę :twisted:

Obstawiam, że to Lea - mały zawziętuch :lol:

O tak, lata '50 (ale nie "Nowa Huta" ;-)

) tez jeszcze miały klimat :-)

.

A Dzieciarnia - :strach:

. Czy są w Twoim miszkaniu jeszcze jakies miejsca dla nich nieosiągalne ;-)

?

Dzieciaki to sa izolowane cały czas, więc nie mają szansy się rozwinąć na całe mieszkanie

Za to reszta nadrabia skutecznie - jedynym niezdobytym ciągle miejscem jest góra szafek kuchennych.
W zdobywaniu dziwnych miejscówek w mieszkaniu przoduje Delicja.
I za pierwszym pobytem Dziaboły strasznie się dały we znaki :roll:

Aaaa... Mamysz też była niezła w te klocki :twisted:

A Nowa Huta to w zasadzie 'ta sama bajka', co Muranów, choć akurat ta moja część była jeszcze inaczej projektowana.
http://www.stacjamuranow.art.pl/inne_utopie/nowa_huta
No i uwarunkowania lokalne inne

Niestety kupowałam mieszkanie o jakiś rok za późno i moje wymarzone mieszkanie na Starym Żoliborzu wyleciało z zasięgu budżetu :twisted:

Tzn. poza rejonami, które mnie kompletnie nie interesowały ze względu na fatalne rozkłady.
Nie narzekam - mieszkanie ma swoje wady, ale zalety zdecydowanie przeważają.
A na Żoliborz może jeszcze kiedyś wrócę... jak opchnę futra :twisted:

OKI pisze:......
A na Żoliborz może jeszcze kiedyś wrócę... jak opchnę futra

Aż tyle są warte że można sobie za nie chatę kupić obok Prezesa :?:

piotr568 pisze:
OKI pisze:......
A na Żoliborz może jeszcze kiedyś wrócę... jak opchnę futra

Aż tyle są warte że można sobie za nie chatę kupić obok Prezesa

Ja tam prawie kupiłam chatę :twisted:

A dokładnie to przecznicę dalej

Zresztą... niewykluczone, że kiedyś się przeprowadzę jeszcze bliżej :mrgreen:

Niestety na tym prawie straciłam pół roku, bo na koniec się okazało, że niekupowalna ze względów podatkowo-prawnych :roll:

A w tym czasie mieszkania poszly w górę o jakieś 20-30% i nie zamierzały na tym poprzestać...
Natomiast za duży plus obecnie uznaję nie kupienie mieszkania na przedwojennym 3 piętrze bez windy :twisted:

Względnie tanie są mieszkania na "Czerwonym" Żoliborzu, ale tam rozkłady powalają przedwojenną myślą socjalistyczną :twisted:

Mam perspektywę spędzenia życia na trzecim piętrze bez windy, stara Ochota :roll:

mieszkanie piękne, rozkładowe na przestrzał, trzy duże pokoje, jasna i przestronna kuchnia, no cud miód...
Obecnie mieszka tam pradziadek TŻ, ma 91 lat i ciągle po tych schodach daje radę :roll:

Ja bym nie dała, nie z wózkiem i chęcią posiadania stada dzieci :roll:

Wiesz, dzieci to wyrastają i zaczynają ganiać same

Ja sobie problem mieszkania na wysokim 3p. uzmysłowiłam któregoś dnia, jak się na parterze obudziłam z nieczynną nóżką :roll:

Niby też przeszło, ale nie wiadomo czemu i zero gwarancji, że nie wróci.
Byłabym wmurowana na stałe :roll:

Jak dzieci wyrosną i zaczną ganiać same, to mój kręgosłup od noszenia ich wcześniej już i tak nie będzie się nadawał na schody :ryk:

Pracowałam przez rok na Niepodległości, czwarte piętro bez windy. Fortunę wydałam na zamawiane żarcie, bo zejście na dół i do sklepu nie było dla mnie :oops:

Upierdliwy jest brak windy i już.
Te budynki w Alejach N. To też pięterka mają po byku, nie? :twisted:

Ano mają, idziesz i końca nie widać :roll:

Ja tam juz zdążyłam pokochać mieszkanie na parterze :ryk:

Nie da sie zaprzeczyc, ze brak windy jest okrutnie upierdilwy :-)

. A my właśnie na 3 piętrze przedwojennej kamienicy

. Ale nie mogę narzekac, bo sąsiadka z poddasza przedwczoraj skończyła... 92 lata! I daje rade po schodach, tylko z jednym przystankiem - 2x dziennie.
W ogóle sobie myśle, że gdybym miala byc w takiej kondycji fizycznej i psyche po dziewięćdziesiątce, to mogę nawet tyle żyć :-)

.

PS. A jeśli chodzi o mieszkanie, to nie było co wybrzydzac na 3. piętro, bo było kupowane od miasta na zasadzie przetargu, na który akurat nikt inny sie nie zgłosił. Zal bylo marnowac taką okazje, bo cena za m2 wyszła zabójczo niska :-)

.

Hhmm... ja też byłabym kupiła to na 3p., gdyby tylko było kupowalne

Cholernie mi się podobało - lokalizacja, rozkład i - przede wszystkim - wykończenie.
Mieszkanie po remoncie bardzo w moim guście, wszystko zrobione na cacy, bez oszczędności "pod sprzedaż".
Tylko... właściciele okazali się nie być do końca właścicielami :mrgreen:

Mieli podpisaną tylko umowę przedwstępną :roll:

Po prawie 10 latach mieszkania tam :roll:

Porażenia dostałam jakieś 1,5 roku później :twisted:

Byłabym udupiona na cacy.
Dopiero po tej akcji z nogą zaczęłam zwracać uwagę na piętra

L&L i Diabli nadali ;) Lakuś - kot Hioba i Biedrony s.90

Kto przegląda forum