Fioletowe tymczasy i tymczasiątka

Alienor pisze: Trzeba być czujnym, ale bez przesady - wykańczając się nerwowo nikomu nie pomożesz.

Zwłaszcza że niespecjalnie masz wpływ na cokolwiek w tej kwestii. Opiekuj się, kochaj, czas pokaże co będzie dalej. Kolejne kociaki wcale nie muszą zachorować.

Dzięki, Dziewczyny, jestem już spokojniejsza.
Druga trisia wydawała mi się trochę niewyraźna, więc od niedzieli siedzi osobno w odkażonej klatce po siostrzyczce, Małej Tri [*].
W ogóle akurat wtedy wszystkim malcom siadł apetyt, a moja schiza sięgała szczytu.
Teraz wygląda na to, że jest OK.

Aaaa, przy łapance do zastrzyku spryciul Fokstrot zwiał mi pod regał (jakoś się tam wcisnął mimo zastawy kartonowej :oops:

).
Więc bytuje sobie bezklatkowo i nawet już dość swobodnie wędruje w mojej obecności po piwnicy
(stołówkę zrobiłam mu pod biurkiem, kuwetę ma tam, gdzie sam zaczął składować urobek).

Oto sprytny (i piękny) kotek Fokstrot, jeszcze "zapuszkowany"
(to ten, który najdłużej unikał złapania i który podobno od początku wypuszczał się na samodzielne wyprawy):

Natomiast przyniesiony spod bloku Klemens nadal siedzi w piętaszkowej klateczce.
Zabrałam go do weta przy okazji wizyty z biedną Małą Tri.
Wyjęty z klatki zwija się jak ślimaczek. U weta pozwala na wszystko.
Osłuchowo dobrze. Dostał zastrzyk przeciwzapalny i wzmacniający.
I okazało się, że jednak słyszy! :ok:

Pewnie był po prostu taki otępiały, z głodu, zimna...
Po chwilowym spadku apetytu teraz już ładnie je. Dokarmiam convem, bo chudziutki i leciutki jeszcze jest.
Odrobaczę w weekend (żeby mieć baczenie). I chyba trzeba mu badania krwi zrobić przed dołączeniem do stadka?

Piętaszek wyemigrował do kuchni, gdzie gania jak wiewióra i głośno żąda, żeby z nim być!
Albo żeby go wypuścić do tych dużych kotów! (duże koty mocno skonsternowane). On nie chce siedzieć sam!
Zastanawiam się nad przeniesieniem go z powrotem do rodzeństwa, gdy już sytuacja w piwnicy się unormuje (m.in. stan trisi i Klemensa).

Z drugiej strony, rozważam przeniesienie całego towarzystwa do mieszkania, oczywiście w klatkach.
Piwnica wprawdzie jest ogrzana, dość widna, ale w mieszkaniu mogłabym szybciej je oswajać i lepiej obserwować.
Poza tym doszły już do mnie opinie, że trzeba być porąbanym, żeby w piwnicy trzymać koty,
no i przy takim stadzie mogą pojawić się problemy zapachowe, mimo sprzątania, odwaniaczy itp.
Kłopotów więc ino patrzeć, a ja nie mam teraz ochoty na konfrontacje.
Z trzeciej strony, będzie to stres dla wszystkich, zwłaszcza rezydentów,
którzy jeszcze nie do końca zaakceptowali dwóch burych tymczasów (po ponad pół roku!).
Nie mówię już o najstarszej rezydentce Kici, która kiedyś była jedynaczką, a ja ją tak dokociłam,
że straciłam jej względy i Kicia wymaga osobnego pokoju, bo z tą całą hałastrą zadawać się nie będzie.
A pokoje tylko dwa.
No i miałabym wtedy w mieszkaniu 13 kotów! :strach:

Ciężko coś Ci doradzić - w domu na pewno kociaki szybciej się oswoją ale rezydenci też nie powinni tracić komfortu i spokoju

kciuki trzymam nieustannie za całą gromadę :ok:

To zaczynasz osiągać fundacyjne zagęszczenie :wink:

Jest to nogromny problem Twoje osobiste beda sie stresować.Może masz inne lokum?

cieżka sprawa się robi ....

chyba jednak w piwnicy bym została .... ze spółdzielnia idzie sie "dogadac" machając ustawa i dodatkowo obowiązkiem gminy co do opieki .... tak wywalczyłam kennel w piwnicy ....

justyna p pisze:To zaczynasz osiągać fundacyjne zagęszczenie

pewnie tak :twisted:

jednak wolałabym mieć je wszystkie u siebie (w jednym miejscu), ze względu na oswajanie, obserwowanie, robienie zdjęć,
no i na własną wygodę i święty spokój też

Teoretycznie jest możliwość trzymania dzieciarni w oddzielnym, zamkniętym pomieszczeniu
(w kuchni, mało przez mnie używanej :mrgreen:

wystarczy wynieść stół...).
Zastanawiam się...
Moja "mieszkaniowa" szóstka już od niedzieli nie ma tam dostępu (siedzi w niej Piętaś) i nic złego się nie dzieje...
Malce miałyby lepiej – więcej światła, lepszy dozór.
Chciałabym też po trochu zacząć je wypuszczać z klatki, i bezpieczniej będzie w kuchni, gdzie nie mogą uciec w jakiś zakamarek...

ale jak to wszystko wytłumaczyć domownikom...?

Tż to dość łatwo
gorzej jeśli mieszkasz z kimś jeszcze

na szczęście tylko z kotyma :mrgreen:

ale one też ludzie i mogą nie zrozumieć moich argumentów :twisted:

czytałam gdzieś na forum o uspokajaczach wtykanych do gniazdek...
muszę sprawdzić na wszelki w.

przez drzwi to one się nie połapoczynują ... najwyżej popyszczą :twisted:

.... jeśli jest opcja domowa to faktycznie lepiej dla nich .... socjalizacvja będzie dużo szybciej szła

Koty to nie są domownicy -nie mają nic do powiedzenia.
Im szybciej to zrozumieją :mrgreen:

tym lepiej dla nich.

Patmol pisze:Koty to nie są domownicy -nie mają nic do powiedzenia.
Im szybciej to zrozumieją tym lepiej dla nich.

Patmol pisze:Koty to nie są domownicy -nie mają nic do powiedzenia.
Im szybciej to zrozumieją tym lepiej dla nich.

Nieprawda! Koty to domownicy! Ale do powiedzenia to rzeczywiście mają niewiele :mrgreen:

justyna p pisze:
Patmol pisze:Koty to nie są domownicy -nie mają nic do powiedzenia.
Im szybciej to zrozumieją tym lepiej dla nich.

Nieprawda! Koty to domownicy! Ale do powiedzenia to rzeczywiście mają niewiele

niektórzy to mają złudzenia... :mrgreen:

Moja najstarsza (i pierwsza) rezydentka Kicia dość długo, na różne sposoby, dawała mi do zrozumienia,
że nie chce mieć nic wspólnego z (kolejnymi) kocimi "przybłędami"...
Załapałam dopiero wtedy, gdy zaczęła załatwiać się do kuchennego zlewu, przy gościach :oops:

, patrząc mi przy tym w oczy bezczelnie...
No i wywalczyła tym sposobem własny pokój...
oraz wymusiła jeszcze kilka spraw. Pewnie jestem zbyt miętka :roll:

Pozostałe koty, na szczęście, nie mają aż tak zdecydowanych charakterów...

Fioletowe tymczasy i tymczasiątka

Kto przegląda forum