Nim6..EMIR z guzem w uchu-po operacji, jest DOM u fifi2005!

**Adopcje: 12 >>**

delikatnego indyka kupuję w zwykłym markecie.Jest też kurczak.

Kciuki :ok:

a z grzybem to tak jest, że najpierw musi całkiem wyłysieć,
żeby potem na tym miejscu nowy włos wyrósł
ale się cieszę, że dziewczynki przybywa :ok:

Wielkie kciuki za Kluseczkę :ok:

Za Klusię

pisiokot pisze:
Ivarova pisze:pamiętajcie - kciuki cały czas!

no jasne

I moje

dzisiejsze wieści nie są tak dobre jakbym chciała. okazało się, że Maluszek ma niestety robaki. wypatrzyłam dziś jednego tasiemca, który był na dodatek na tyle bezczelny, że się dziarsko ruszał. niech to dunder świśnie - tego tylko brakowało. zachodzę w głowę jak mogła się zarazić - przyniosłam coś na butach do mieszkania? teraz lekarze będą mieli nie lada zagwozdkę - leczyć już teraz te robaki czy nie leczyć? niestety widzę dziś pewien spadek apetytu - obawiam się, że może być on spowodowany właśnie wesołą działalnością tych paskudnych robali. tzn. gorąco sobie życzę by było to "tylko" to. na razie mam przykazane zbierać co trzeba do badań - bo pojawiło się pytanie czy to tylko robale czy może jeszcze kokcydia. chociaż Maluch nie ma biegunek i od ponad tygodnia jest non stop na antybiotyku - ale dla pewności lepiej sprawdzić. może ktoś mi doradzi czy kupy mogą być też wygrzebane przeze mnie ze żwirku? Kluseczka załatwia tę potrzebę w nocy (przynajmniej tak było do tej pory) a ja po prostu nie słyszę przez sen grzebania w kuwecie i obawiam się, że może być problem z zebraniem takich w "czystej" postaci. wszak w labie i tak wszystko odwirowują i zostają same lawy, jaj i inne paskudy.
Maleńka pobiła dziś transporter z innym kotem w środku w lecznicy. leżała mi na kolanach - jest niezwykle grzeczna - i kiedy wolne miejsce obok nas zajęła pani z kotkiem w kontenerze Mała najpierw poniuchała a potem palnęła transporter kilka razy łapką. zrobiła to błyskawicznie. przy czym nie widać było po niej by się jakoś tym szczególnie zestresowała, bo wróciła do drzemki po tym incydencie. nie spodziewałam się takiej reakcji, bo do tej pory nie reagowała na żadne lecznicowe stwory - pełen relaks i okazywanie zainteresowania tym co się dzieje, ale takiego podszytego stoickim spokojem, bez ruszania się z kolan. a dziś taki niebywały "atak". nie biorę jej też na kolana często - tylko gdy już naprawdę szaleje w transporterze co zwykle oznacza, że chce siusiu.
idziemy teraz czyścic uszy - to coś czego Kluski bardzo nie lubią, ale nie próbują bić ani gryźć. co innego, gdy do uszu dobiera się wet lub technik - gdyby pazury jeszcze były to pewnie poszłyby w ruch. pozwalam więc sobie myśleć, że Maluch czuje się przy mnie w miarę bezpiecznie i swobodnie.
naprawdę szkoda,że te robale się przyplątały...

robaki to pewnie pamiątka ze schroniska jeszcze

zaczyna mnie coraz bardziej zżerać stres przed jutrzejszą wizyta. to będzie ciężki dzień - Maluch pokazuje różki, z czego z jednej strony się cieszę, bo skoro ma siłę się złościć to i ma siłę zdrowieć, a z drugiej strony jutro trzeba będzie pobrać relatywnie sporo krwi. dzisiejsza wymiana wenflony była już mało przyjemna dla Maleństwa a jutro - pobieranie krwi, kroplówka, czekanie na wyniki...tak strasznie się boję, że będą dla niej wyrokiem. wciąż malutka jest trochę żółta - więc żółtaczka nie minęła co znaczy, że wątroba mogłaby być lepsza. mam nadzieję, że jest to jednak wynik "działalności" guza a nie tego wstrętnego stłuszczenia. zaczęłam się zastanawiać od jak dawna w sumie jej wątroba dostaje w kość - skoro trafiła do schroniska jako kotek przy kości to czy wcześniejsza nadwaga nie nadwyrężyła już tego organu?...tak się martwię o jutro - nie mogę spać za to niestety zjadam wszystko co mi wpadnie w ręce. niedługo sama zamienię się w kluskę.
Kluseczka na jedzenie będzie musiała niestety poczekać do jutra - wiadomo trzeba być na czczo na badaniach.a tak mnie prosi...umie uroczo skrzeczeć i opierać się o kolana przednimi łapkami patrząc wyczekująco w oczy człowiekowi...a do tego wykonuje śmieszną imitację podskoku - oczywiście jakby chciała to sama by wskoczyła, bo umie i ma siłę to robić, ale nauczyłam ją, że jak tak się opiera to zaraz biorę ją na ręce i sadzam na kolanach.
a do tego na łapce ma paskudnego siniaka. biedne te łapinki całe w śladach po igłach. obecnie wenflon jest na tylnej lewej nóżce co bardzo jej się nie podoba.

trzymajcie kciuki, ślijcie dobre myśli - ta walka musi dać pozytywne efekty.