Zbieraj znaczki nie koty! DO ZAMKNIĘCIA

Chyba przeświadczenie, że nigdzie tym kotom nie będzie lepiej, niż w domu zbieracza...

Co do kotów w stadzie domowym
tak się złożyło, że w minionym roku trafiły do mnie dwa koty, które wcześniej przez wiele lat były w poprzednich domach jedynakami
obaj panowie mnie zaskoczyli łatwością, z jaką odnaleźli się w mojej małej, ale jednak grupie

i - koty jednak są zhierarchizowane
u nas np. rządzą na zmianę Pasiasty albo Rudy (zmiana przebiega dość burzliwie, zwykle kiedy ten akurat będący "u steru"

choruje), natomiast Pingwin (niepełnosprawny) jest przez pozostałe koty traktowany jak kociak, mimo swoich 6 lat na karku
Pingwin zresztą od zawsze był i jest najniżej w hierarchii, nawet kiedy miałam tymczasy
tylko jeden tymczas spadł poniżej Pingwina - była to malutka Szarotka, młodziutka kotka z burych bliźniąt, ale jej braciszek, Szaruś, zdominował Pingwina bez problemu.

rozważając podloże ksztaltowania się kolekcjonerstwa to po pierwsze wskazałabym na wyraźne podobieństwo ze zbieractwem, po drugie na cechy OCD występujące tutaj.
OCD - zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne charakteryzują się swoistym przebiegiem, w fazach:
1. faza uspokojenia - 2. faza napięcia (pojawia się myśl o wykonaniu jakiejś czynności - przykładowo "chcę mieć kota" - 3. faza wzrostu napięcia (w tym przypakdu myśl o wzięciu kota coraz silniejsza, poszukiwanie usprawiedliwienia) 4. realizacja (rytuał - w tym przypadku wzięcie kota) i momentalna ulga, spadek napięcia - wracamy do 1 i cykl się powtarza
Należy podkreślić, że w tak analizowanym modelu forum ma dużą moc sprawczą chociażby z tego względu, że nagradza, promuje wzięcie kota, dopatruje się w tym wrażliwości, dobroci. każdy aniołek, serduszko wklejony osobie tak się zachowującej jest silną nagrodą

Jeżeli przyjąć, że kolekcjonerstwo zwierząt ma cechy OCD to płyną z tego pewne wnioski praktyczne:
1. nie jest możliwe negocjowanie - osoba z OCD będzie twierdziła to, co chcemy usłyszeć i robiła swoje
2. możliwa jest kontrola i terapia ale na ścisłych zasadach behawioralnych - nagroda za powstrzymanie się od rytuału, negatywne konsekwencje za złamanie zasady
3. jakkolwiek sami pacjenci z OCD są dość chętni do terapii (choroba im przeszkadza) to niestety osoby z syndromem zbieractwa nie są w ogole chętne do terapii. praktyka pokazuje, że osoby cierpiące na syllogomanię (czy jakaś podobna nazwa...) nigdy nie zgłaszają się same po pomoc, nie widzą problemu. Nie ma co liczyć na to, że zbieracz kotow będzie chciał zmniejszyć swój problem
4. biorąc pod uwagę przesłanki wynikające z wiedzy o OCD oraz zbieractwie rozsądne wydaje się 1. nie pomaganie, nie wspieranie osób kolekcjonujących poprzez wyrażanie podziwu, współczucia dla sytuacji, radości, że wzięły kolejne zwierzę 2. dążenie do przejęcia kontroli nad sytuacją przede wszystkim na drodze nawiązania kontaktu z otoczeniem: najczęściej bowiem otoczenie doskonale widzi, co się dzieje a nie widzi tego osoba dotknięta problemem

To tylko kilka informacji bardziej może wynikających z teorii i pracy psychologa

Przepraszam za OT, ale zastanawiam się czy nie przydałoby się założyć wątku o naszych domowych stadach (jeżeli jeszcze nie ma) gdzie mogłybyśmy dzielić się informacjami na temat zachowań kotów żyjących w naszych domach w ilościach większych niż 1

Blusik pisze:Przepraszam za OT, ale zastanawiam się czy nie przydałoby się założyć wątku o naszych domowych stadach (jeżeli jeszcze nie ma) gdzie mogłybyśmy dzielić się informacjami na temat zachowań kotów żyjących w naszych domach w ilościach większych niż 1

Całe forum jest właśnie o tym.

Dokładnie

Tak, ale to się "rozmywa". Mnie chodziło o to, żeby pisać o problemach z zachowaniami, o układach i układzikach itp. , a nie typowo o naszym osobistym stadzie. No taki "wspólny" wątek. Przy braku literatury może nasze osobiste doświadczenia coś nowego wniosą, ale to był tylko pomysł, który może tylko mnie się wydawał sensowny

Ewaa6 pisze:rozważając podloże ksztaltowania się kolekcjonerstwa to po pierwsze wskazałabym na wyraźne podobieństwo ze zbieractwem, po drugie na cechy OCD występujące tutaj.
OCD - zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne charakteryzują się swoistym przebiegiem, w fazach:
1. faza uspokojenia - 2. faza napięcia (pojawia się myśl o wykonaniu jakiejś czynności - przykładowo "chcę mieć kota" - 3. faza wzrostu napięcia (w tym przypakdu myśl o wzięciu kota coraz silniejsza, poszukiwanie usprawiedliwienia) 4. realizacja (rytuał - w tym przypadku wzięcie kota) i momentalna ulga, spadek napięcia - wracamy do 1 i cykl się powtarza
Należy podkreślić, że w tak analizowanym modelu forum ma dużą moc sprawczą chociażby z tego względu, że nagradza, promuje wzięcie kota, dopatruje się w tym wrażliwości, dobroci. każdy aniołek, serduszko wklejony osobie tak się zachowującej jest silną nagrodą

4. biorąc pod uwagę przesłanki wynikające z wiedzy o OCD oraz zbieractwie rozsądne wydaje się 1. nie pomaganie, nie wspieranie osób kolekcjonujących poprzez wyrażanie podziwu, współczucia dla sytuacji, radości, że wzięły kolejne zwierzę 2. dążenie do przejęcia kontroli nad sytuacją przede wszystkim na drodze nawiązania kontaktu z otoczeniem: najczęściej bowiem otoczenie doskonale widzi, co się dzieje a nie widzi tego osoba dotknięta problemem
To tylko kilka informacji bardziej może wynikających z teorii i pracy psychologa

Pytanie tylko jak przekonać osoby z otoczenia tych osob, by nie chwalily dobierania kotow :idea:

pixie65 pisze:
casica pisze:Normalny DT ustala granicę - i nie ma, że boli, nie ma miejsca, nie ma kolejnego zwierzęcia.
Zbieracz nie zwraca uwagi na takie niuanse - bierze i tłumaczy się właśnie tak: no przecież by umarł, nie mogłam go tak zostawić.

anulka111 pisze:
Zofia&Sasza pisze:U mnie się to na razie skończyło końcem mojej krótkiej kariery jako DT. U zbieracza wiekszość kotów jest nieadopcyjna z zasady...

Pixie65 to chyba w watku o domach tymczasowych było,ktoś pisał,że dt powinien traktowac kazdego kota,ktorego bierze jako takiego ,ktory być moze mimo wszelkich staran okaze sie kotem nieadopcyjnym. Czyli jesli masz np. 3 koty swoje i wzielas zalozmy 5 tymczasow, to nalezy liczyc sie z opcja ,ze mozesz wszystkim nie znalezc domkow.Jesli masz warunki ,by miec o kilka kotow wiecej problemu nie ma-jesli nie masz na to warunkow -nie powinno sie zostawac dt.
Jesli masz rezydentow plus kotki na tymczasie-musisz wiedziec, kiedy jest ten moment-by powiedziec stop.

Nie jestem w zasadzie DT.
Moja granica, którą sobie postawiłam na samym początku mojej "przygody" z kotami została już dawno przekroczona.
Nie mam miejsca, mam ograniczone środki finansowe, brakuje mi czasu.
I mam teraz w perspektywie kolejnego kota, który jest raczej* nieadopcyjny i raczej* na wolności sobie nie poradzi.
Mogę odpowiedzialnie wystawić ją na podwórko, wywieźć gdzieś w charakterze "kotka wychodzącego" albo wypuścić tam, gdzie była złapana wiedząc, że jest to jedno z najgorszych dla niej rozwiązań.

Ale (być może) dzięki temu uniknę podejrzeń, że jestem chora psychicznie, w nałogu, tudzież mam jakieś deficyty emocjonalne albo też lansuję się jako Kocia Matka Boska i prostą drogą zmierzam w kierunku własnej Kolekcji**
I do tego nie mam żadnej gwarancji, że to ostatni taki przypadek w moim życiu.
Co robić, Droga Redakcjo

casica pisze:[...]uważam, że na forum jest sporo kolekcjonerek w różnych stadiach rozwoju.
Niestety, co szczególnie na kocim forum niepokojące, zyskują takie postawy silne wsparcie. Zwłaszcza duchowe.

Już dawno zauważyłam niepokojącą kwestię: kolekcjogenne oddziaływanie forum miau. Forum tak przepełnione kocim nieszczęściem, że niektóre nowo zakocone osoby wchodzą tu i już zostają, by pomagać kotom... A po roku, dwu czy trzech latach od chwili, gdy liczba kotów w ich domach wynosiła zero, mają tych kocich bied, przygarniętych z forum/za sprawą forum/za pośrednictwem forum... pięć - albo i dziesięć. Nie chcę wskazywać nikogo palcem (przeciwnie, nawet jestem gotowa zmylić tropy - dla dobra tychże osób, gdyż nieuzasadnione posądzenie o kolekcjonerstwo to na miau ciężka obelga...), ale dostrzegam przynajmniej dwa - a pewnie jest znacznie więcej - DS/DT, w których pojawił się wspomniany schemat. I oto mamy początki pięknych kolekcji...? Obym nie miała racji... zwłaszcza że nic z owymi toksycznymi fluidami miauowymi :mrgreen:

zrobić nie można.

marikita pisze:
casica pisze:[...]uważam, że na forum jest sporo kolekcjonerek w różnych stadiach rozwoju.
Niestety, co szczególnie na kocim forum niepokojące, zyskują takie postawy silne wsparcie. Zwłaszcza duchowe.

Już dawno zauważyłam niepokojącą kwestię: kolekcjogenne oddziaływanie forum miau. Forum tak przepełnione kocim nieszczęściem, że niektóre nowo zakocone osoby wchodzą tu i już zostają, by pomagać kotom... A po roku, dwu czy trzech latach od chwili, gdy liczba kotów w ich domach wynosiła zero, mają tych kocich bied, przygarniętych z forum/za sprawą forum/za pośrednictwem forum... pięć - albo i dziesięć. Nie chcę wskazywać nikogo palcem (przeciwnie, nawet jestem gotowa zmylić tropy - dla dobra tychże osób, gdyż nieuzasadnione posądzenie o kolekcjonerstwo to na miau ciężka obelga...), ale dostrzegam przynajmniej dwa - a pewnie jest znacznie więcej - DS/DT, w których pojawił się wspomniany schemat. I oto mamy początki pięknych kolekcji...? Obym nie miała racji... zwłaszcza że nic z owymi toksycznymi fluidami miauowymi zrobić nie można.

święte słowa.

pixie65 pisze:Moja granica, którą sobie postawiłam na samym początku mojej "przygody" z kotami została już dawno przekroczona.
Nie mam miejsca, mam ograniczone środki finansowe, brakuje mi czasu.
I mam teraz w perspektywie kolejnego kota, który jest raczej* nieadopcyjny i raczej* na wolności sobie nie poradzi.
Mogę odpowiedzialnie wystawić ją na podwórko, wywieźć gdzieś w charakterze "kotka wychodzącego" albo wypuścić tam, gdzie była złapana wiedząc, że jest to jedno z najgorszych dla niej rozwiązań.

Ale (być może) dzięki temu uniknę podejrzeń, że jestem chora psychicznie, w nałogu, tudzież mam jakieś deficyty emocjonalne albo też lansuję się jako Kocia Matka Boska i prostą drogą zmierzam w kierunku własnej Kolekcji**
I do tego nie mam żadnej gwarancji, że to ostatni taki przypadek w moim życiu.
Co robić, Droga Redakcjo

Zaakceptowac fakt istnienia śmierci, także kociej.
Zaakceptować fakt że nie ma się monopolu na określanie, co dobre a co złe, dla kotów i dla ludzi.
Oraz fakt, że istnieje coś takiego jak obowiazki wobec siebie samej i swoich bliskich i nie można traktowac siebie i osób bliskich gorzej niż traktuje się koty. Tzn można ale nie jest to zdrowe i nie prowadzi nikogo do szczęścia. Ani kotów ani ludzi.
Fakt że świat taki jest, po prostu, ze nie wszystkie koty mogą przeżyć. A jak przeżyją, że nie wszstkim będzie dobrze. A już napewno nie wszystkim będzie idealnie. Oraz że nie mamy monopolu i prawa na określenie co to znaczy "idealnie".

Oczywiscie dobre i sensowne jest dążenie do tego, żeby wytrzebić ludzkie okrucieństwo wobez zwierząt, żeby te zwierzęta mogły żyć godnie, żeby się nie rozmnażały, ale nie jest możliwe zajęcie sie i zapewnienie idealnych wg. nas warunków każdemu kotu który pojawi się na naszej drodze.

Ale może to tylko usprawiedliwienie dla mojej własnej inercji.

marikita pisze:Obym nie miała racji... zwłaszcza że nic z owymi toksycznymi fluidami miauowymi zrobić nie można.

Ależ oczywiście masz rację. Takie samo "nic" można zrobić zbieraczom kotów. Ale pogadać można :roll:

Wrogowi nie życzę konieczności zmierzenia się oko w oko z problemem zbieractwa, zwłaszcza jeśli obiektem zbierania są żywe zwierzaki, poranione, chore, głodne, przerażone i w ilości hurtowej, z krótkim terminem do wyroku. Plus świadomość, że na miejsce tych uratowanych przyjdą następne. Zostawić ten pokot przerażony, bo tak trzeba, bo tak odpowiedzialnie?
Oczywiście, można usadzić tyłek w mięciutkim gniazdku własnej odpowiedzialności i te koty zostawić. Tylko co dalej, nie myśleć, że one tam umierają w cierpieniu?
Teoria jest prosta :roll:

casica pisze:
kitkowa pisze:
casica pisze:A tak w kwestii formalnej - czy jakiekolwiek linki, albo literatura zmienią rzeczywistość? Czy mają służyć jej zaklinaniu?

No właśnie chodzi o to, żeby to wreszcie wyjaśnić, ponieważ - jak wiesz - na forum istnieją dwa (zwalczające się) nurty.
Poza tym nie wierzę, że Agn nie czytała fachowej literatury i nie chodzi tu o artykuły w "Tinie" z cyklu "nasi pupile"

Wiem, a w przeciwieństwie do Zofia&Sasza uważam, że na forum jest sporo kolekcjonerek w różnych stadiach rozwoju.
Niestety, co szczególnie na kocim forum niepokojące, zyskują takie postawy silne wsparcie. Zwłaszcza duchowe.

Nigdzie nie napisałam, że na forum nie występuje zbieractwo. Wręcz przeciwnie - w wątku dla wnerwionych wyjawiłam, że nie zgadzam się z Tobą tylko w jednym przypadku. Napisałam, że o ile wiem, na forum nie ma sytuacji podpadających pod prokuraturę. To różnica.
Ale tu merytorycznie

spróbuję dziś trochę dołożyć do pieca :twisted:

Wypowiedź Ewyy6 wrzucam w 1 post

Liwia pisze:
marikita pisze:Obym nie miała racji... zwłaszcza że nic z owymi toksycznymi fluidami miauowymi zrobić nie można.

Ależ oczywiście masz rację. Takie samo "nic" można zrobić zbieraczom kotów. Ale pogadać można

Wrogowi nie życzę konieczności zmierzenia się oko w oko z problemem zbieractwa, zwłaszcza jeśli obiektem zbierania są żywe zwierzaki, poranione, chore, głodne, przerażone i w ilości hurtowej, z krótkim terminem do wyroku. Plus świadomość, że na miejsce tych uratowanych przyjdą następne. Zostawić ten pokot przerażony, bo tak trzeba, bo tak odpowiedzialnie?
Oczywiście, można usadzić tyłek w mięciutkim gniazdku własnej odpowiedzialności i te koty zostawić. Tylko co dalej, nie myśleć, że one tam umierają w cierpieniu?
Teoria jest prosta

Wytłuszczonego nie przyjmuję do wiadomości. No fuckin' way!

Zofia&Sasza pisze:
Liwia pisze:
marikita pisze:Obym nie miała racji... zwłaszcza że nic z owymi toksycznymi fluidami miauowymi zrobić nie można.

Ależ oczywiście masz rację. Takie samo "nic" można zrobić zbieraczom kotów. Ale pogadać można

Wrogowi nie życzę konieczności zmierzenia się oko w oko z problemem zbieractwa, zwłaszcza jeśli obiektem zbierania są żywe zwierzaki, poranione, chore, głodne, przerażone i w ilości hurtowej, z krótkim terminem do wyroku. Plus świadomość, że na miejsce tych uratowanych przyjdą następne. Zostawić ten pokot przerażony, bo tak trzeba, bo tak odpowiedzialnie?
Oczywiście, można usadzić tyłek w mięciutkim gniazdku własnej odpowiedzialności i te koty zostawić. Tylko co dalej, nie myśleć, że one tam umierają w cierpieniu?
Teoria jest prosta

Wytłuszczonego nie przyjmuję do wiadomości. No fuckin' way!

dopóki nie ma w Polsce prawnego zakazu posiadania zwierząt to stan rzeczy może się nam nie podobac i tyle.

Zbieraj znaczki nie koty! DO ZAMKNIĘCIA

Kto przegląda forum