Sara z Palucha juz w swoim domku u Fraszki:))))))

[Wawe]

Fraszko, ja doskonale rozumiem, że Sara Blue pochłonęła Cię dokładnie i absolutnie ale nie bądź taka i chociaż raz dziennie podziel się z nami wieściami na temat samopoczucia i zachowania pięknej panienki.

ps. nie wiem czy zwróciłaś uwagę, że Twoja Sara i moja Lilo (w podpisach) mają bardzo podobne minki?

[Fraszka]

bardzo bardzo mi wstyd ze przegapilam takiego newsa!!!

Emanko, co Ty?

ps. nie wiem czy zwróciłaś uwagę, że Twoja Sara i moja Lilo (w podpisach) mają bardzo podobne minki?

A ja widzę też coś z minki Leni.

Kochani, jest coraz lepiej, na tyle, że nie trzymam już Sary w osobnym pokoju i nie biegam za nimi, żeby mieć ich na oku. W tej chwili właśnie Sara z Filipem bawią się w "raz, dwa, trzy gonisz ty", ale bez pacania się łapką. Względem kontaktów bezpośrednich zachowują jeszcze pewien dystans. Jeśli Filip przekroczy granicę jej sfery intymności, Sara włącza burczek (zdarza się to już coraz rzadziej) i nie pozwala na żadne zbliżenia, na co Filip zwykle fuknie, wyrażając dobitnie, co o tym myśli. Jeden raz leżały blisko siebie przy mnie i Filip zanurzając nos w gęste futro Sary miał minę, jakby chciał powiedzieć - umyj się mała. Bardzo Sara traci uroku z tym matowym, tłustym futerkiem i wcale jej to nie zachęca do mycia się... czasem liźnie łapkę i umyje sobie oczy, to wszystko. Już jestem wstępnie umówiona z Mirką pod koniec przyszłego tygodnia, na kąpiel Sary i obcinanie pazurków.
Oboje korzystają z jednej kuwety tzn. Filip przestał chodzić do swojej.
Jedzą tylko suche, chyba się zmówili. Z jednej strony to wygodnie, ale chciałabym im urozmaicić czymś mokrym, tym bardziej, że większość leków ja podawałam w żarełku. Filip jeszcze zje ze smakiem shebę, ale Sarunia tylko powąchała. Zaczęłam im podawać profilaktycznie echinaceę i skrapiam tym suche, bo Sara ponoć pokichiwała, u mnie na szczęście nie zauważyłam.
Sara zaczyna też ładnie się bawić myszką. Największe powodzenia ma sfatygowana juz do granic możliwości (powinnam ją wyrzucić) myszka, którą Filip dostał od Agatt. Sara w pewnym momencie naskakując na myszkę, skoczyła na główkę i zrobiła prześmiesznego (chociaż w pierwszym momencie bardzo mnie to przeraziło) fikołka na grzbiet i bawiła się dalej.
Minęła pierwsza wspólna noc, a ja w swoim łóżku. Sara zasnęła w nogach łóżka, a Filip, który dotychczas pchał się pod kołdrę spał w zgięciu moich nóg.
Wszystko idzie niemal podręcznikowo. Jutro odwiedzi mnie siostra ze szwagrem, zobaczymy jak Sara zareaguje na obcych. Sara nie lubi, jak się ja bierze na ręce, popłakuje i chce wyskoczyć. Ma z tym związane przykre wspomnienia (gdy ją brali na rece, to się to dla niej pewnie źle kończyło), więc po dwukrotnej próbie zaprzestałam tego, zreszta sama przychodzi na nami, nie izoluje się.
Do tansporterka Sara nie wchodzi (nie dziwię się jej), do budki wiklinowej też nie, jedynie budkę drapakową od razu zaakceptowała i czasem z niej korzysta. Transporterek natomiast - MarioD - bardzo spodobał się Filipowi, urządza sobie biegi z jednego końca mieszkania na drugi, wpadając z hukiem do transporterka.

Pozdrawiam serdecznie
Fraszka z przychówkiem.

[MariaD]

Ogromnie się cieszę , że Sara tak ładnie zadamawia się u Ciebie.
Kąpiel napewno jej się przyda i kota odzyska pełną urodę.

[emanka]

uwielbiam czytac takie historie
bardzo sie ciesze ze znou takie mile opowiesci Fraszki moge czytac!!

[Fraszka]

Wczoraj minął tydzień pobytu Sary razem z nami.
Oba dorosłe koty, Filip Fant dwuletni kocurek i conajmniej 4-letnia Sara Blue zaakceptowały siebie już całkowicie. Ganiają się, ścigają i chociaż bałam się żywiołowości Filipa, to widzę teraz, że dzięki temu ta spokojniutka Sarunia więcej się rusza, co na pewno jej wyjdzie na zdrowie. Śpią teraz na, jeszcze nie zaścielonym łóżku przytulone pupami.
Nie ma już od dwóch dni burczenia, ani sykania, jest i prawie

[mirka_t]

Fraszko jak to prawie To jest W piątek przyjadę pomęczyć Twoje koty. Jeszcze nie miałam okazji „znęcać” się nad takimi ślicznościami. A te niebieskie oczy to chętnie zabiorę ze sobą

[Fraszka]

Fraszko jak to prawie To jest W piątek przyjadę pomęczyć Twoje koty. Jeszcze nie miałam okazji „znęcać” się nad takimi ślicznościami. A te niebieskie oczy to chętnie zabiorę ze sobą

Już się nie mogę doczekać.
A to prawie to tak ostrożnie, żeby nie zapeszyć.

[Suonko]

Ale zazdroszczę tego miziania !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :love::love::love:

[ARKA]

Wczoraj minął tydzień pobytu Sary razem z nami.
Oba dorosłe koty, Filip Fant dwuletni kocurek i conajmniej 4-letnia Sara Blue zaakceptowały siebie już całkowicie. Ganiają się, ścigają i chociaż bałam się żywiołowości Filipa, to widzę teraz, że dzięki temu ta spokojniutka Sarunia więcej się rusza, co na pewno jej wyjdzie na zdrowie. Śpią teraz na, jeszcze nie zaścielonym łóżku przytulone pupami.
Nie ma już od dwóch dni burczenia, ani sykania, jest i prawie

no czyli Sara sie odmladza

[Fraszka]

no czyli Sara sie odmladza

Filip już teraz za nią chodzi i łapie najrozmaitsze figury zalotne, gdy Sara kokietuje swoimi wielkimi oczami, a jak zostanie wykąpana...

[Tika]

Fraszko jeszcze nie zdążyłam Tobie pogratulować .
Tak się cieszę, że kotulki tak szybciutko się zaakceptowały !!!!!!
Mizianki dla kociastych - T.

[Fraszka]

Ale zazdroszczę tego miziania !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :love::love::love:

Zapraszam razem z Nikusiem.

Fraszko jeszcze nie zdążyłam Tobie pogratulować .
Tak się cieszę, że kotulki tak szybciutko się zaakceptowały !!!!!!
Mizianki dla kociastych - T.

Dziękuję, ja też bardzo się cieszę, bo w głębi duszy miałam pewne obawy.

[Wawe]

Wielkie mizianki dla Sary i Filipa.

[Fraszka]

:D Wielkie mizianki dla Sary i Filipa.

I vice versa dla Lilo i Leni.

[MariaD]

Fraszko jeszcze nie zdążyłam Tobie pogratulować .
Tak się cieszę, że kotulki tak szybciutko się zaakceptowały !!!!!!
Mizianki dla kociastych - T.

Dziękuję, ja też bardzo się cieszę, bo w głębi duszy miałam pewne obawy.

a ja miałam prawie pewność, że wszystko dobrze sie ułoży: widziałam Filipa i jego wielką, nieopanowaną miłość do wszystkich i wszystkiego i widziałam Sarę - jej opanowanie w każdej sytuacji, delikatność i granitowy spokój. Z takiego połączenia nie mogło wyjść nic innego jak przyjaźń i wzajemna tolerancja.