Yoszko - nieśmiały pingwin

Yosiu jesteś taki piękny... Też się dziwię, że nikt nie pyta o Ciebie. Wąsy masz magiczne :1luvu:

Klempusiu,
ano nie bardzo...
Ale to taki teraz okres jest. Przed i w czasie wakacji ciężko znaleźć domy...

A Yoś. Wytrwale czeka:-) A w 'międzyczasie' pilnuje SWOJEGO łóżka;-)
Obrazek

Momentami jest niemożliwie kochany. To znaczy: zawsze jest kochany. Ale momentami: tak bardzo bardzo.
No, ale wciąż jest kotem, które lubi chwile samotności, który czasem zamyka się na chwilę - dłuższą, krótszą - w swoim świecie i bywa wycofany. Wskakuje wtedy najczęściej na szafę i tylko obserwuje z góry wszystko. Taki myśliciel. Myśli. Obserwuje. Wycofany. Szafa.
Absolutnie nie można powiedzieć, że jest kotem charakternym, nie. Ale kiedy ma zły humor lub kiedy ma dość 'miętoszenia';-), potrafi pacnąć łapą, dziabnąć rękę. Delikatnie. Z wyczuciem. Bez agresji, raczej z upomnieniem: hej, nie przesadzasz trochę?
Momentami...
Siedzi. Patrzy. Myśli. Wycofany. Szafa.
Chwila - krótsza, dłuższa - swój świat. Samotność. Ślimak w swoim domku. Wyjdzie, ale kiedy będzie chciał.
Zejdzie z szafy, przyjdzie się pogłaskać, miauknie, wyłoży się na łóżku, usiądzie na biurku, stanie na środku pokoju, napadnie na frędzel z dywanu.
Kochany, towarzyski, miły, wpatrzony w ludzi. Kocha, uczy cierpliwości, mruczy i jest.
A wieczorem: nie ma kota bardziej uradowanego z tego, że śpi w łóżku, przy człowieku, na własnej poduszce.
Nieśmiały pingwin Joś.

pięknie napisane
Za Dom :ok:

Coś wiem o kocie w/na szafie.
Joś jest chyba mniej wycofany niż Fasolka.
Czy wycofanie i odrobina własnego zdania mają znaczyć, że się nie ma domu i nie jest się kochanym? To niemożliwe.

Joś czwartkowo:
Obrazek

MalgWrocław:-)

Yoszko i Thajka
- zabawa jak widać: z pełnym poświęceniem;-)

Obrazek

Thajkę aż w róg "wbiło"

Ogłoszenia Josia:

http://www.tablica.pl
http://www.ale.gratka.pl
http://www.ojej.pl
http://www.adopcje.miau.pl
http://www.kupsprzedaj.pl
http://www.adpedia.pl
http://www.wstawaj.pl
http://www.olx.pl
http://www.przygarnijzwierzaka.pl
http://www.oglosili.pl
http://www.adopcjakota.pl
http://www.darmobranie.pl
http://www.koty.org.pl
http://www.eoferty.com.pl
http://www.oglaszamy24.pl
http://www.morusek.pl
http://www.gumtree.pl
http://www.aukcjezwierzat.pl
http://www.oglaszamy24.pl
http://www.wszystkotujest.pl
http://www.animalia.pl
http://www.pajeczyna.pl
http://www.lento.pl
http://www.rozglos.net
http://www.e-zwierzak.pl
http://www.sellit.pl
http://www.doadopcji.pl
http://www.hodowcy.com.pl
http://www.domowe-tygrysy.info

Jeśli ktoś miałby pomysł gdzie jeszcze warto dodać Josia, mógłby tam Josia dodać,
będziemy z Josiem wdzięczni;-)

W lokalnej prasie?
Joś jest taki cudny, że nie wiem.

W piątek też szukamy.....

Obrazek

I jeszcze tu ma Josiu ogłoszenia

http://www.zwierzeta.azbazar.pl
http://www.ogloszenia.kotypsy.pl
http://www.freecf.pl
http://www.owi.pl
http://www.naszezwierzaki.info
http://www.eszukam.pl
http://www.sloniu.pl
http://www.anonse.pl
http://www.zoomia.pl
(Mała1: Sowa także;-))

aaa, no i dzięki Tanundzie i klempusi jest dodany na tablicę na fb, dzięki wielkie:-)

MalgWroc: dzięki, pomyślimy.
A może towarzysza dla Fasolki? :mrgreen:

Yoszko - piękny, cudny,uroczy :1luvu:

Szkoda, że musi szukac domku, bo pewnie się już przyzwyczaił :cry:

Mizaczki dla Yoszka i Dużych

nie ufa od samego początku,
ale jak zaufa
to pokocha
także przyszły Domek
a potem za jakiś czas nawet nie będzie pamiętał,
że były takie cztery z takimi trzema kotami i z takim jednym psem

A zmiany miejsca, stres z tym związany, przywiązanie się do poprzedniego domu...
Taki los tymczasowego kota.
Ale jakby nie patrzeć: szczęśliwy los. W dt łóżko jest, poduszka jest, więcej przestrzeni.... W schronisku, na ulicy tyle szczęścia koty nie mają.

Joś jest mądry. Będzie dobrze. Tylko fajny, wyrozumiały dom musimy znaleźć dla niego.
Obrazek

To niewiarygodne, że nikt nie chce Yoszki adoptować?! :cry:

Wyłam jak dziecko oglądając filmik o nim ( tak samo wyłam po stracie naszego ukochanego kota Romana) teraz od niespełna roku jestem mamą Leona. Leoś jest bardzo podobny do Yoszki, no może bardziej odważny i rozbrykany i wiecie co............. myślę, że byłby najlepszym przyjacielem dla Yoszki!!!

odkąd przeczytałam o Yoszce i zobaczyłam jego zdjęcia ( rozpłakałam się bo Roman też był identyczny) i charakterek miał podobny - wróciły wspomnienia i serce mi mówi, że Yoszka znalazłby u nas prawdziwą miłość!

Witaj mamaleona - dziękujemy za serdeczny post i za serce dla Josia. Dziewczyny (córki-korciaczki) dały mi do przeczytania Twojego maila i tak myślałyśmy, co napisać. Bo - jesli czytałaś choć pokrótce ten wątek - Joś jest dla nas kotem szczególnym i na samą myśl o podjęciu decyzji o domku dla niego, paraliżuje (przynajmniej mnie). Joś jest kotem już raz oddanym, z powodu alergii. Wczesniej jego życie też nie wyglądało za ciekawie - urodził się na jednym z katowickich, niezbyt przyjaznych kotom osiedli, a potem trafił, jako ok. 9 mies. kociak do schroniska. Tam zapadł w depresję, odwrócił się od świata, nie chciała jeść i w ogóle chyba żyć...
Dlatego musimy mieć czas na rozmowę - ja/my już nie możemy popełnić błędu względem Josia. To bardzo specyficzny, wrażliwy kot - nie kreuję go na siłę na takiego, ale tak jest. Chociaż z drugiej strony ma wiele bardzo fajnych cech.
Joś musi trafić do domu cierpliwego, który go już nigdy nie zawiedzie, nie opuści, nie porzuci. Dom na dobre i na złe. Na zawsze. Joś po prostu nie da (wg mnie) rady, jeśli jeszcze raz ktoś go zawiedzie. Już i tak rozstanie z nami będzie dla niego kolejnym stresem.
Poza tym jest również kwestia wizyty przedadopcyjnej, a także zabezpieczenia przynajmniej jednego okna siatką.
Joś jest zdrowy, zaszczepiony, miał robione testy. Nie wybrzydza, jeśli chodzi o jedzenie, nie niszczy w domu. W dzień dość dużo śpi, wieczorami, nad ranem bawi się z Thają - czasem niezdarnie mu to wychodzi, ale on nie znał wczesniej, co to znaczy przebywać z kotami. W tamtym domu był sam, nad czym ubolewam.
Jeśli masz jakieś pytania, mamoleona, chętnie porozmawiamy. Może być na maila albo tu na forum, na pw. Serdecznie pozdrawiam całą Twoją rodzinę :1luvu:

A tak ogólnie: Josia musimy oddać. Ale paraliż na samą myśl ogarnia :roll:

I serce boli

Ale nie należy do nas...

Witajcie! Od wczoraj kiedy to pierwszy raz przeczytałam o Josiu bez przerwy o nim myślę ( to mi się jeszcze nie zdarzyło, a od jakiegoś czasu zastanawiam się nad towarzystwem dla Leona). Żal mi Yoszki i zdaje sobie sprawę, że koty to bardzo inteligentne i wrażliwe zwierzaczki. jedyna rzecz jakiej się bardzo boje to fakt, że Yoszka z pewnością jest kotem zestresowanym i tym samym jego zdrowie jest nadszarpnięte, ale nie martwię się tym, że być może czekałyby nas wizyty u weterynarza, tylko o to czy on takie wizyty by zniósł. Przepraszam, że o tym piszę, ale cały czas mam w pamięci naszego Romana - trafił do nas jako 5 miesięczny kociak, bity, obrzucany kamieniami przez dzieciaki z podwórka na jednym z naszych osiedli. Każde wyjście z domu było dla niego strasznym przeżyciem do tego stopnia, że podczas każdej wizyty u weterynarza sierść wypadała mu całymi garściami. gdy do nas trafił oczywiście były szczepienia, regularne odrobaczania, potem kastracja, ale nie zrobiliśmy badań na kocią białaczkę (choć i tak nie zmieniłoby to naszej decyzji o jego przygarnięciu). Pewnego dnia Romuś przestał jeść, był bardzo ospały, dziwnie się zachowywał, jedna źrenica zrobiła się węższa od drugiej. Poszliśmy z nim do weterynarza, do tego samego co zwykle. Roman dostał serie zastrzyków, na widok jego oczu weterynarz oznajmił, że to objaw białaczki, ustaliliśmy metodę leczenia itp. ale zachowanie Romcia u weterynarza było straszne, rzucał się na wszystkie strony, krzyczał, tracił sierść, wymiotował (boże teraz znowu ryczę...) ......... i umarł (serduszko nie wytrzymało).
Wyobraźcie sobie dorosłą kobietę, która wyje jak bóbr , nie chce wyjść z gabinetu i krzyczy do weterynarza żeby ratował ukochanego kota. Wyobraźcie sobie 7 letnie dziecko, które jest świadkiem śmierci swojego pupila, i dorosłego faceta (mojego męża), który jest bezradny i próbuje wszystkich uspokoić.
Przez jakiś czas nie byłam w stanie znaleźć sobie miejsca. Tym bardziej to przeżywałam, że wszystkim którym o tym opowiadałam bardziej moja reakcja śmieszyła niż mi współczuli (...ich zdaniem - przecież to tylko kot...)
Przepraszam za moją wylewność, ale Yoszko i jego historia przywołały wspomnienia. Właśnie tego najbardziej się boję, że jego stan psychiczny może doprowadzić do tego, że może coś mu się stać, nie wiem jak bym to przeżyła.
Ale i tak jeśli czujecie, że moglibyśmy Josiowi stworzyć prawdziwy kochający domek to ja podejmę to ryzyko.

Yoszko - nieśmiały pingwin

Kto przegląda forum