Kot w każdej szafie. Szkielecik poronił.

Dałam wątek w kwestii prawa lokalowego/wpólnotowego.
viewtopic.php?f=1&t=133461

Może Wy - "Czytelnicy" mojego wątku coś podpowiecie?

Prakseda, rzadko zaglądam na miau, dopiero teraz doczytałam...

***
Cieszmy się chwilą, która trwa,
prośmy by trwała wiele lat,
byśmy, gdy świat nam się zawali
tę chwilę szczęścia pamiętali...

Majorka pisze:Prakseda, rzadko zaglądam na miau, dopiero teraz doczytałam...
***
Cieszmy się chwilą, która trwa,
prośmy by trwała wiele lat,
byśmy, gdy świat nam się zawali
tę chwilę szczęścia pamiętali...

Majorko, jak cudnie, że jesteś. :1luvu:

Dziękuję za ten czterowiersz.
Jak widzisz "korzystam" z Twojej twórczości. Jest wspaniała. Te wiersze tak oddają moje uczucia, tak wzruszają. Często do nich wracam.

Dziś rozpoczęłam nowy tydzień od akcji łapankowej o 6 rano.
Wczoraj przy karmieniu kotów zobaczyłam na starym bazarku biało-rudego, chorego kociaka. Jedno oko zaklejone ropą, drugie wysadzone na zewnątrz. Pukałam do ochrony, waliłam w bramę. Nikt nie wyszedł. Facet spał lub popił. Wstałam więć dziś po 4, bo wiem, że ochroniarze zmieniają się ok. 6 rano. "Zaczaiłam się" na tego wchodzącego i udało mi się wejśc. Obydwaj panowie odnieśli się do mnie życzliwie. Na szczeście kociak siedział w tym samym miejscu co wieczorem. Jednak słysząc kroki uciekł w krzaki. Po małym pościgu udało mi się chwycić go za ogonek. Niestety zadałam mu ból, bardzo krzyczał. Ale gdybym puściła ogonek, pewnie umknąłby w stertę rupieci i po nim.
W domu podałam Tolfedyne i antybiotyk, przemyłam i zakropliłam oczka. Wieczorem idziemy do weta. Może uda się oczka uratować .

**Adopcje: 12 >>**

Oby

Szybka jesteś :mrgreen:

Prakseda pisze:Jak widzisz "korzystam" z Twojej twórczości. Jest wspaniała. Te wiersze tak oddają moje uczucia, tak wzruszają. Często do nich wracam.

Prakseda, zapraszam na moją stronę jeśli jeszcze nie byłaś - kliknij link w moim podpisie

Prakseda pisze:W domu podałam Tolfedyne i antybiotyk, przemyłam i zakropliłam oczka. Wieczorem idziemy do weta. Może uda się oczka uratować .

I jak, jest szansa na uratowanie oczek?

Bazyliszkowa pisze:
Prakseda pisze:W domu podałam Tolfedyne i antybiotyk, przemyłam i zakropliłam oczka. Wieczorem idziemy do weta. Może uda się oczka uratować .

I jak, jest szansa na uratowanie oczek?

Weci podjęli próbę ratowania czyli zakraplanie i antybiotyk podskórnie. Trochę cieżko, bo mały dzikusek jeszcze, ale poradzimy.

Podsuwam moim Przyjaciołom i Czytelnikom ten wątek i proszę o pomoc dla tych kotów.
viewtopic.php?f=13&t=132216

Od przyszłego poniedziałku mam (mieć) 2 tygodnie urlopu. Musze go wziąć, żeby formalnie spełnić w pracy warunki "kadrowe". Co prawda jednak tylko formalnie, bo co drugi dzień (nieformalnie) będę musiała do pracy przychodzić (chyba nikt nie umie robić mojej "działki" :roll:

) i potem te dni będę sobie odbierać. Będę w każdym razie dobrze "dostępna" (również w ciągu dnia).
Agnieszko, jeżeli już wiesz, jak mogłybyśmy się umówić - to poproszę o wskazówki.

Marcelibu pisze:Od przyszłego poniedziałku mam (mieć) 2 tygodnie urlopu. Musze go wziąć, żeby formalnie spełnić w pracy warunki "kadrowe". Co prawda jednak tylko formalnie, bo co drugi dzień (nieformalnie) będę musiała do pracy przychodzić (chyba nikt nie umie robić mojej "działki" ) i potem te dni będę sobie odbierać. Będę w każdym razie dobrze "dostępna" (również w ciągu dnia).
Agnieszko, jeżeli już wiesz, jak mogłybyśmy się umówić - to poproszę o wskazówki.

Jesteś niezastąpiona czyli potrzebna, to dobrze. :ok:

A jak Mama?
Monia, umówimy się w przyszłym tygodniu. Njalepiej telefonicznie, zadzwonię.
Z pewnością będzie to po mojej pracy czyli po 16:00 - 16:30. Jeżeli możesz później, to poczekam. Miejsce znasz z niegdysiejszej łapanki, cmentarz na ul. Fosa ("randka" na cmentarzu :roll:

), ew. pod lecznicą.
Pozdrawiam i dzięki za odzew.

Mały dzikunek z wrzodem oka w ciągu 3 dni zmienił się w słodkiego miziaczka. Mruczy, jak tylko poczuje (bo widzi bardzo słabo) mnie przy sobie, usłyszy głos. Podstawia główkę do głaskania. Leczenie go nie sprawia kłopotów.
Jest biały z rudymi plamkami, puszysty.
Ogromnych psich pcheł miał bez liku. Kąpieli chyba nie uniknie, bo po wytłuczeniu 'lokatrów", zostało w futerku mnostwo ich odchodów.

Maluchy z lasu rosną zdrowo. Już interesują się karmą, wąchają z zaciekawieniem. Pewnie lada moment zaczną ciumkać samodzielnie. Mamuśka ma wilczy apetyt.

Tyle nowego u nas.
Reszta po staremu - jemy, leczymy się, psocimy, kochamy się.

Prakseda pisze:
Marcelibu pisze:Od przyszłego poniedziałku mam (mieć) 2 tygodnie urlopu. Musze go wziąć, żeby formalnie spełnić w pracy warunki "kadrowe". Co prawda jednak tylko formalnie, bo co drugi dzień (nieformalnie) będę musiała do pracy przychodzić (chyba nikt nie umie robić mojej "działki" ) i potem te dni będę sobie odbierać. Będę w każdym razie dobrze "dostępna" (również w ciągu dnia).
Agnieszko, jeżeli już wiesz, jak mogłybyśmy się umówić - to poproszę o wskazówki.

Jesteś niezastąpiona czyli potrzebna, to dobrze.
A jak Mama?
Monia, umówimy się w przyszłym tygodniu. Njalepiej telefonicznie, zadzwonię.
Z pewnością będzie to po mojej pracy czyli po 16:00 - 16:30. Jeżeli możesz później, to poczekam. Miejsce znasz z niegdysiejszej łapanki, cmentarz na ul. Fosa ("randka" na cmentarzu ), ew. pod lecznicą.
Pozdrawiam i dzięki za odzew.

W przyszłym tygodniu mimo urlopu (oficjalnego) w poniedziałek muszę być w pracy, natomiast wtorek-środa rysuje się jako urlop. Umówiłam się z moją szefową, że będziemy się umawiać na bieżąco. Tak więc chyba zostaniemy w kontakcie telefonicznym.
Mama ma gips zdjęty, okazało się tylko pęknięcie z "naciągnięciem".

Wysyp kociąt w tym roku szczególnie duży. Jestem zapchana kotami. U mnie „izolatka” dla chorych zajęta, lokum u zaprzyjaźnionych emerytów też zajęte. Nie mam już gdzie brać kociaków.
Z konieczności zabieram tylko te wymagające natychmiastowej pomocy, chore, osierocone, zagrożone. Nie jestem w stanie ucywilizować i wyadoptować w krótkim czasie wszystkich napotkanych na swojej drodze. Dlatego kociaki z terenu mojej instytucji zostały. Są dwa mioty (mam też podejrzenie, co do trzeciego). Nie będę ściemniać, że ich sytuacja jest tragiczna. Mają matki, są karmione. Ale tak czy owak , szkoda by tam pozostały i dorastająć zasiliły armię bezdomiaczków. Są piękne, jeden grafitowy z białą kreską na nosie. Porobię zdjęcia.
Wyjaśniam, że pracuję tam od zimy. Teren jest duży. Wiele kotów posterylizowałam, ale sprawa jest trudna, bo trwają tam prace budowlane. Koty mało pokazują się w ciągu dnia. Boją się hałasu, robotników, itp. Poza tym większość to identyczne klony. Z daleka, nie widząc uszu, nie wiadomo czy to kastrat czy nie. Nie widziałam kotek w ciąży. Być może dopiero teraz gdy zrobiło się chłodniej wyczaiły budki i altankę przeznaczoną dla kotów i przyszły z dziećmi z sąsiedniego klasztoru. Słyszałam, że bytują w dominikańskich ogrodach.
Dlatego prośba, jeżeli ktoś w Warszawie, ma możliwość wzięcia malucha/maluchów na tymczas, to serdecznie proszę o info. Mając deklarację DT, połapię i dostarczę.
BARDZO SERDECZNIE PROSZĘ O POMOC.

Kot w każdej szafie. Szkielecik poronił.

Kto przegląda forum