Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Wklejam filmik sprzed godziny, na którym widać subtelną strategię Żabci względem Szkrabka. Zaczyna się jak ballada o czarnym rycerzu i białej damie, niestety koniec wyłamał się z konwencji :mrgreen:

Żabcia zastygła na poduszce w oczekiwaniu na dalszą akcję wybranka i srodze się zawiodła. Przeszedł obojętnie obok. Toteż musiała go pogonić, bynajmniej nie w stylu damy.

http://www.youtube.com/watch?v=8QG7hZw1kD0

Ależ ona jest cudnie umaszczona :1luvu:

ależ ma długi ogon

cudeńko

kotx2 pisze:ależ ma długi ogon cudeńko

Ogon długi i gruby to ma Szkrabek, Żabcia ma sprytnie przedłużony optycznie wzorkiem na grzbiecie. Czego te damy nie robią, żeby się podobać :wink:

Oswajanie Żabci już nie przebiega tak piorunująco. Ustaliła sobie domowe zwyczaje i jest jej z tym dobrze. Widać, że chciałaby nawiązać bliższy kontakt ze mną, lubi być w moim pobliżu, dotyka sama łapką, zaczepia, jednak instynkt ciągle okazuje się silniejszy, choć wydaje się, że jej to już zaczyna przeszkadzać, bo ma chęć robić to, co inne koty, tylko "coś" w niej samej ją hamuje. Wyraźnie można zauważyć dysonans pomiędzy jej świadomością i odruchami.

Dziś miałam pokusę, żeby Żabcię wygłaskać na siłę. Zauważyłam kątem oka, że weszła do kuchni i pomyślałam - zamknę drzwi, to nie ucieknie. Jednak się nie zdecydowałam, i dobrze. Kiedy weszłam do kuchni, kicia się spłoszyła, do drzwi, mimo że były otwarte, miała odwrót zamknięty, bo ja tam stałam, więc skoczyła na kredens i już wybierała się schować za kuchenką. Ale ponieważ zamiast iść w jej kierunku, usunęłam się i umożliwiłam ucieczkę do przedpokoju, koteczka nie niepokojona wybiegła.
Dzięki temu nie przestała mi ufać i potem przy telewizji sama się koło mnie ułożyła, bawiła się, a nawet pozwoliła raz pogłaskać bez okazywania paniki.

A tu Żabcia na ulubionych poduszkach.

o matko. teraz spojrzałam na ten wątek.

i pomyślałam że pomyliłam z wątkiem Łaciatej: viewtopic.php?f=13&t=122730

jopop pisze:o matko. teraz spojrzałam na ten wątek.

i pomyślałam że pomyliłam z wątkiem Łaciatej: viewtopic.php?f=13&t=122730

Uważam, że kotki o tym szczególnym umaszczeniu powinny mieć osobną nazwę - "w typie misia panda"

A tu Żabcia o poranku

cudna Żabcia

Dzień bez fotki ślicznej Żabci, to dzień stracony :wink:

Żabka to szmaciara. Toczenie piłeczki po gładkiej powierzchni jej nie interesuje. Muszą być kapy, koce, poduchy, dywany i inne tekstylia, które roluje i między tymi fałdami łowi ukrywającą się zdobycz.
Kiedy zalegam na kanapie przy telewizji, kicia umieszcza się blisko mnie i jeśli nie przejawiam chęci do zabawy, to sama mnie zaczepia, kłując łapką nawet w palce ręki. Po pogłaskaniu się odsuwa, ale zaraz wraca. Ale już zagustowała w głaskaniu patyczkiem od wędki. Nie uchyla się, a nawet sprawia to jej przyjemność. Jest więc nadzieja, że i do ręki w końcu się przekona.
Dziś koty dostały nową wędkę, dołączoną w promocji puszek Whiskas, które kupowałam dla cmentarniaków. Radości było wiele, a Żabcia skakała najbardziej ze wszystkich.

Tłuściutka się robi!

Ale to dobrze, bo szczuplaczek z niej był.

VVu pisze:Tłuściutka się robi! Ale to dobrze, bo szczuplaczek z niej był.

No niestety, taka tłuściutka to ona nie jest. Bioderka jej się odznaczają. Póki siedziała zamknięta, to jadła z nudów choćby i tyła. Inne koty jej w tym nie przeszkadzały. Ona lubi jeść w spokoju i kiedy jest głodna, siada w progu swojego dawnego pokoiku i patrzy wymownie - otwieraj nową puszkę! Zamykam ją tam wtedy, wstawiam talerzyk i konsumuje. Poza tym Żabcia nie jest łakoma, nie rzuca się na jedzenie, nie przepycha (zabawę natomiast potrafi zdominować). Nie ma żądnego ulubionego przysmaku, trudno ją zatem przekupić.

Dzisiejsza drzemka Żabci po śniadanku

słodka mordeczka

Achhh aż pozazdrościłam Żabci tego słodkiego lenistwa, ja miałam pracujacy weekend :evil:

Stan podwyższonej relaksacji zdecydowanie poprawia kocią urodę. Choć akurat tej panience niczego nie brakuje tak czy siak

Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Kto przegląda forum