Nie chcę zapeszyć, ale mam wrażenie, że uszy się polepszają. Może ona tak fatalnie zareagowała na krople (otisan), wetka kazał je odstawić. Tak czy owak do soboty co najmniej musimy poczekać z decyzjami przeprowadzkowymi. A Mopsiaka już kocham całym sercem i uwielbiam i już wiem, że będę bardzo tęsknić...
Cyndi ośmiela się, dziś nie uciekała przed moimi kotami, przede mną, łaziła chwilę po domu mimo harców kocich i hałasów różnych. Wprawdzie znowu siedzi pod narożnikiem, ale rozwala się tam jak królowa. Nadal karmimy się po jednym chrupku, wycinam i wyczesuję po jednym kołtunku, ale ogólnie myślę, że jest dużo lepiej. Może dziś w nocy znowu przyjdzie do naszego łóżka
albo spaliśmy tak twardo, że nas nie obudziła. Za to wcześniej, w trakcie odpoczynku przy TV, Cyndi wyszła spod narożnika i głośno dopominała się mizianek, nie można było oglądać, bo ta kupa futra łaziła nam przed nosem w tę i we wtę, gruchając i ocierając się 
