Śródborów czyli JOKOT w lesie

Wreszcie przestalo padac, sloneczko osusza co sie da. Werandujemy kocie futra. I psie tez.

Jutro Konwalia jedzie na sterylke. Boje sie o malenstwo. Ale ona juz ma dosyc rujkowania, koty ganiania plodnej samicy, a ja - obsikiwanych regularnie scian, szafek, drzwi... Terytorialne stworzonka, cholera...

No i po konwaliowej sterylce. Mala plakala glosno w drodze w obydwie strony, a to jej standard podrozowania. Tylko jak zobaczyla Wujka Piotra to zrobila sie malutka, wystraszona koteczka.

W domu oprotestowala kaftanik i juz usilowala nadrabiac dlugie godziny glodowki. Ale nic z tego, cala sypialnia ma teraz kolejna glodna noc przed soba. Konwalia wlasnie uwalila mi sie na nogach, a reszta sypialnianych usiluje zafukac wetowskie zapachy.

Nurek po dwoch dobach siedzenia w otwartej wreszcie klatce oraz przyjmowania gosci do misek (niewazne przeciez, ze w michach tuz obok jest dokladnie to samo

), wreszcie odwazyl sie na zwiedzanie. Najpierw polezal w kocim pokoju na wierzchu, wieczorem zdecydowal sie na zejscie do sali telewizyjnej. Nawet na kanapie umie sie wylegiwac. Jak to dziki kot.

A propos dzikich kotow... Bolka od dawna udomowiona, nie toleruje glaskania po glowie, jedynie lekkie musniecia po bokach. Tylko sama moze sie przytulac. Ale o tym nie wiedziala moja znajoma.

I wczoraj mi powiedziala, ze wlasnie wyglaskala Bolke, po lebku i pod broda. Coz, nieswiadoma byla jakiego strasznego tygrysa oswoila.

Nurek w nocy zwiedził dom, poprzyglądał się życiu, jednak większość dnia woli spędzać w budce, pilnując misek. No, w sumie, całkiem strategiczna pozycja w stadzie. :lol:

Konwalia nawet nie marudzi z powodu kaftanika. Ona i tak jest dosyć nieporadna i mało skoczna, a w kaftaniku nawet na łóżko trudno jej się wdrapać. Ale przecież to dzielna dziewczynka jest, da sobie radę. :ok:

Musialam zabrac rodzine na kawalek majowki na Podlasie. Przy okazji wycieczke mial Franek (a teraz juz lezy padniety po szalonych emocjach

) i Konwalia w ramach obserwacji pooperacyjnej.

Mala wiekszosc czasu spedzila w piernatach, na szelkach zwiedzila kawalek domu i drep, drep, drep - z powrotem pod kolderke. Milosnikiem przygod to ona nie jest.

Po powrocie do domu - standard: kuwety do nadrobienia. Towarzystwo dostalo wieczornej glupawki i mam ochote ich porozstawiac po katach. Pablo i Wilczka przoduja w treningach sprawnosciowych, ale nawet senior Rudy daje czadu. Dzien swira?

Konwalia juz w dobrej formie, zapomniala o sterylce.

Za to Lotta w kiepskiej kondycji. Wciaz osowiala i wycofana, a wymaz z ucha nic nie wykazal. Nie bardzo wiadomo co dalej.

Jednak najbardziej martwi mnie teraz moj wlasny Rudy. Powazne leczenie przed nami, trudno mi myslec o tym spokojnie.

Ojej, to niedobrze

**Adopcje: 10 >>**

Będzie dobrze z Rudzikiem, zobaczysz.

Co tej Lottcie może być? Może to faktycznie jakaś pourazówka? Cholerka, nie fajnie :cry:

Lotta jednak ma zalecone tygodnie antybiotyku na leczenie zapalenia ucha. Wydaje się, że steryd poprawia samopoczucie, ale wciąż nie jest ta samą koteczką, która do mnie przyjechała.

Niby jakoś żyjemy powolutku, choć ciągle brak czasu na normalne, zwyczajne życie...

W czasie weekendu uczestniczyłam w dwóch adopcjach moich byłych tymczasowych tymczasów. Dla takich chwil warto to wszystko turlać. Powolutku, uparcie, niech idą "na swoje" i będą długo, długo szczęśliwymi kotami. A my sobie możemy popłakać ze wzruszenia i mieć nadzieję, że o nas zapomną.