*Jimbo z Opola - już jest w swoim nowym domu. :)*

Wydaje mi się, że Jimbo jest bardzo delikatnym i wrażliwym kotem, kiedy przyjechał do schroniska był syczącą, rudą, kulką strachu. Nie poznałam tego kota, kiedy któregoś dnia weszłam do boksu, gdzie to syczenie? gdzie to przerażenie w oczach? ano, nie było :1luvu:

Rudy będzie potrzebował trochę czasu, a będzie dobrze - justinian :ok:

Teraz potrzeba dla Jimbusia dużo miłości, szczyptę cierpliwości. Kot dał się poznać jako miziak, więc będzie dobrze. Adaptacja do nowego domku może trwać jakiś czas,ale najważniejsze w tym wszystkim, że kocurek zyskał Was :ok:

Trzymam kciuki i czekam na dalsze relacje :1luvu:

Przeżyłam dzis chwile grozy.
Znikł kot.
Wróciłam z nocki do domu, wszystkich wyprawiłam i połozyłam sie na trzy godzinki. Wstaję, szukam, wołam, wszędzie zaglądam, nie ma Jimbusia.
Babcia mówi, że nigdzie z domu nie wychodziła, ale kota tez nie widziała. Miała uchylone okno, jak nic myślę sobie, uciekł. Odsuwam meble, zaglądam pod łóżka, nie ma. Po jakims czasie słysze szlest. Kot wyłazi spod łóżka, gdzie zaglądałam z każdej strony. Nie mam pojecia gdzie on się tam ukrywa. Widzę, że narazie są to wahania. Wychodzi, daje się głaskać, coś przechrupie i znowu znika pod łóżkiem.
Dzisiaj boi się zejść na dół. Jak narazie nie dał się namówić. Raz chciałam go zabrac na ręce i znieść, ale bardzo się tym wystraszył. Potem prychał, tzrąsł się, miałam wrażenie, że zacznie wymiotować. Obstawiam, że mocno się wytraszył. Przeniosłam wszystko na górę. Miseczki, kuwetę. Narazie jesteśmy w domu sami, zobaczymy jak bęzie gdy dzieci wrócą

Martwi mnie trochę, że nie za bardzo chce jeść coś innego oprócz suchej karmy ( jedna ewidentnie mu nie podeszła) i nie widziałam dzisiaj, żeby pił wodę. Teraz chodzi, ociera mi się o nogi i miauczy. Aha, bardzo mocno też ociera się o drzwi, framugi, meble, czy to coś oznacza?

Co do ocierania się- kot znaczy swoje terytorium :1luvu:

W części "policzkowej" są bezwonne dla nas substancje, które kot zostawia, zaznaczając swoją obecność.
Kocio się boi, to ogromna zmiana dla niego. Potrzeba mu troszkę czasu. Trzeba pozwolić mu na oswajanie się we własnym tempie. Do niczego go nie przymuszać, akceptować, że może się bać. Najważniejsze, że ma Was, kochający domek. Jimbuś jest wspaniałym kotkiem. Wierzę jednak, że początek może być dla Was trudny :oops:

Bardzo się cieszę, że go pokochaliście. :1luvu:

u mnie wszystkie tymczasy intensywnie się ocierają przez pierwsze 2-3 dni - muszą nasączyć zapachem okolicę...

a może spróbować z feliwayem - na wiele kotów jednak działa i nerwuskom pozwala przejść spokojniej przez takie stresy... :?:

Myślę, że Rudziaszkowi potrzebny jest czas.

Zawsze, po przeniesieniu na nowe miejsce, reagował lekkim syczeniem i przestrachem w oczach.
Tak było, jak tylko trafił do Schroniska.

Nasze pierwsze spotkanie, to było - ze strony Jimba - syczenie, z mojej - mówienie cichym, spokojnym głosem i podchodzenie krok po kroku do niego.
Za tydzień już go nie poznałam - nawołujący przymilak i przytulak.

Kiedy z Izolatki został przeniesiony do boksu na Kociarnię, przywitał mnie - jakżeby mogło być inaczej - syczeniem.

Wiedząc, że to miziol - podeszłam do niego i zaczęłam głaskać.

Wasz Dom, to dla niego nowe miejsce, z którym trzeba się zapoznać.
Nowe warunki.
I kochający Duzi, których też musi poznać.

Jimbo uwielbia się głaskać.
Wczoraj i dzisiaj władował mi sie na kolana i z błogim spokojem leżał, zmieniał pozycje i domagał się głaskania. Mruczy jak traktorek

Dzieci troszkę męczą go, muszę je upominać, zwłaszcza Łukasza, który jest dość głośny (ma bardzo mocny głos). Czasem spłoszy się spanikowany zbyt gwałtownym ruchem.
Zjadł pięknie gotowanego indyka. Rano miauczał i domagał się jedzenia. super. Ma dwie kuwety. Załapał.
Od ran spacerował po całym domu, góra, dół. Wywalał się na całą długość i leżał sobie, albo rzucał się na boki i plecy i prosił o zabawę (chyba). Dał się nawet pięknie wyczesać.
Teraz niestety znów siedzi w sypialni pod łóżkiem. Przyszli Panowie coś tam poprawić w drzwiach i się schował. Czekam aż wyjdzie.
Dziś już nie syczał.
Kompletnie nie jest zainteresowany drapakiem.

Nawet nie wiesz, jak wspaniale jest czytać Twoje relacje

Kot jest nieufny do obcych. Wg mnie nie jest to jakaś szczególna wada. Kocha głaski, pięknie mruczy... A czy wygina tak niesamowicie wysoko grzbiecik?? :1luvu:

Moje koty również początkowo nie były zainteresowane drapakiem.Bardziej szalały z pudełkami, wstążkami... ale z czasem zaczęły z niego korzystać (głównie Młoda- zwiewając przed Rudym Edkiem). Nie jakoś szczególnie namiętnie. Myślę, że Jimbuś też zacznie drapak używać

Sygitko wygina grzbiecik wygina

Czy to normalne, że jak mruczy to mam wrażenie jakby to był katar?

Są różne odcienie mruczenia- na przykład mruczenie Przytulanki przypomina dzwoneczki :1luvu:

Mój Eduś mruczy tak głośno jak motorek :mrgreen:

Niepokoić się powinnaś, jeśli kotek ma wydzielinę z noska, zaczerwienie lub/ i z wydzieliną oczy, "smarka"; zmienioną w jakikolwiek sposób skórę na nosku. W jakich okolicznościach tak charakterystyczny głos się pojawia? Poobserwuj kocia. Więcej informacji uzyskasz od Patrycji i Hani. Możesz też zawsze skonsultować się z wetem.
Ściskam serdecznie! z pracy

justinian pisze:Jimbo uwielbia się głaskać.
Wczoraj i dzisiaj władował mi sie na kolana i z błogim spokojem leżał, zmieniał pozycje i domagał się głaskania. Mruczy jak traktorek
Dzieci troszkę męczą go, muszę je upominać, zwłaszcza Łukasza, który jest dość głośny (ma bardzo mocny głos). Czasem spłoszy się spanikowany zbyt gwałtownym ruchem.
Zjadł pięknie gotowanego indyka. Rano miauczał i domagał się jedzenia. super. Ma dwie kuwety. Załapał.
Od ran spacerował po całym domu, góra, dół. Wywalał się na całą długość i leżał sobie, albo rzucał się na boki i plecy i prosił o zabawę (chyba). Dał się nawet pięknie wyczesać.
Teraz niestety znów siedzi w sypialni pod łóżkiem. Przyszli Panowie coś tam poprawić w drzwiach i się schował. Czekam aż wyjdzie.
Dziś już nie syczał.
Kompletnie nie jest zainteresowany drapakiem.

Wspaniałe wieści

Podczytywałam wątek (tak, jak wszystkie opolskie), gratuluję Wam decyzji o adopcji Opolaka

Opolaki to wspaniałe koty

Kruszyna, dziękuję.
Jimbo sam nas właściwie wybrał.
Dziekuję Hani i Patrycji, które tak mocno podpytywały. Rzeczywiście obawiam się, że Dafne nie czułaby się zbyt dobrze w towarzystwie dwóch brzdąców, a Jimbo nic sobie z nich nie robi.
Dziś po przyjściu z pracy chodziłam, wołałam, nic. Cisza, kota nie ma. Nauczona doświadczeniem myślę sobie, ok. Leży pod łóżkiem. Jak będzie chciał to wyjdzie. Jakąś godzine po mnie zwaliła się reszta rodziny. Dzieciaki jak zwykle narobiły hałsu, rumoru samym wejściem do domu. Rozbieram "szkodniki" i co słyszę? Kto zgadnie? Oczywiście głośne, boskie miau

)
A to zdrajca pomyslałam sobie. Do mnie się przylepiasz, łasisz, a jak Cię wołam to masz focha

Cóż, muszę się z tym pogodzic. Widocznie mój głos nie jest wystarczająco mocny, żeby go wybudzic i wywołać spod łóżka.
Teraz oczywiście Jimbo leży w nogach śpiącego łukaszka

Nigdy nie miałam kota i czasem niepokoję się. Dziś był taki moment, że Jimbo jakby czkał, parskał, nie wiem jak to opisać. On tam łazi pod tym łóżkiem, pełno tam "kotów" , może dlatego? Sygitko, z noskiem wszystko dobrze.

Justynko rozwijaj proszę wątek. To bardzo ciekawe czytać takie relacje o adaptującym się w kochającym domku kotku ze schronu :1luvu:

A Jimbuś jest bliski memu sercu :1luvu:

Wyjeżdżamy z kraju na 2 tyg., ale jak znam siebie to i w kraju faraona znajdę czas na forum.miau :wink:

Ściskam!

Gdy zasypiałam miałam w głowie cały post, który chciałam napisać, dzisiaj mam pustke.
Jimbo powoli się rozkręca

Jak narazie jest bardzo, bardzo spokojny.
Wylizał dzisiaj do cna surowe żółtko, chyba bardzo mu smakowało. Ma ulubione miejsca, gdzie lubi polegiwać. Schody, pod stołem w kuchni. Zapoznaje się sukcesywnie z kanarkiem. Siedzi, chodzi wokół, podchodzi. Nie wiem jakie ma zamiary więc gdy jest bardzo blisko, to go przeganiam i daje się przeganiać.
Drzwi do sypialni naszej przymykam i muszę powiedzieć, że kotek sie nie pcha. Pokój dzieci jest otwarty i każdego ranka znajduje go spiącego w nogach Łukaszka:)
Zachowuje się cichutko, leży do momentu aż ktoś zacznie się ruszać. Najgorzej jest więc kiedy mam rankę, bo siłą rzeczy wstaję przed piątą no i Jimbo towarzyszy mi w łazience, miauczy i biega potem za mną po domu domagając się jedzenia. Nie wiem, czy rano powinnam mu dawać coś porządnego, wiecie, mięsko, kiełbaskę, puszkę, czy zostawić go na suchej karmie. Zawsze mu daję. Boję się, że się roztyje, bo właściwie to tylko poleguje, przechadza ię, je i znowu poleguje

Nadal pięknie daje się wyczesywać. Jak ma ochotę to podchodzi do dzieci, daje im się głaskać i bawić, jesli ma dość, to hyc na szafę i lezy sobie i ma święty spokój

Drzwi wejściowe mamy z szybą do ziemi, więc czasem siedzi sobie przy tych drzwiach i patrzy i myślę, że bardzo chciałby wyjść na dwór, zwłaszcza gdy słysze takie tęskne miau.

Taaaaaaaaaak.
Dzisiaj Jimbo zwiedził piwnicę. Mieszkamy w domu, który jest opalany kosem. Babcia poszła do piwnicy rozpalać ogień, zostawiła uchylone drzwi i "Jimbo Jambo Jet" zwiedził piwnicę. Wyobraźcie sobie, wracam do domu, a tutaj wita mnie jakieś szaro bure cudo. Które teraz słodko śpi na kanapie u dzieci. Zwilżonym ręcznikiem próbowałam go powycierać, ale gdzie tam. Ręcznik czarny, a Jimba sierśc i łapki a fuj. Mordka tez cała szara.
Musiał nieźle się przetoczyc po kosie, popiole i całym tym syfie.

*Jimbo z Opola - już jest w swoim nowym domu. :)*

Kto przegląda forum

Jimbo z Opola - już jest w swoim nowym domu. :)