Markiza w super domu. Asesor [']

[Dorota]

Czemu Domek milczy?

Niech sie odezwie, prosze.

[sibia]

może zajęty głaskaniem Małej?
Też proszę, o relację, co u Was.

Karmiłam wczoraj koty serkiem twarogowym granulowanym wiejskim i mi się nostalgicznie i tęskno za Markizą zrobiło...
Zdjęć pragnę...

[Miaóq]

Hello, Tu Domeq.

Oczywiście żyjemy.
Nasze życie wpisuje się w pewien schemat.

Mała za dnia mieszka w podziemiu,
wychyla łepek, mruży oczka, ale jak nie daj Boże
ruszę palcem albo powieką, zmyka aż się kurzy!

Czesem podstępnie po walce na śmierć i życie
biorę ją na ręce i pieszczę - wtedy mruczy
i jest cudownie... aż do momentu, kiedy
kończy się przytulanie...

Wtedy wszysko wraca do normy - czyli do podziemia.
I każde skrzypnięcie fotela jest sygnałem do ucieczki.

Kiedy się bawimy sreberkiem,
połowa zabawy to chowanie się do norki
i walka ze strachem...

W nocy, kiedy jest ciemno Mała
nabiera takiej odwagi, że muszę
spać ze stoperami w uszach.

W mieszkaniu wszystko lata jak w pralce...

Nad ranem miski są puste, kuweta pełna...

Ot taki wirtualny kotek...

[Dorota]

Wypisz wymaluj opis zachowania sie
mojego Bolusia sprzed wieeelu lat.
Jak jeszcze byl wirtualnym kotem.

Bedzie dobrze!

Jakis reportaz by sie przydal...

[Miaóq]

No, dziś widziałem Kotkę!
Udało mi się to złapać na zdjęciu...

[Dorota]

No, dziś widziałem Kotkę!
Udało mi się to złapać na zdjęciu...

No Domqó,

kawal kota widac
Morda szczesliwe wrazenie robi!

Dzieki!

Ale... Poluj i zrob foty...
Jeszcze, jeszcze!
Prosze!!!

[sibia]

normalnie paparazzi...
caluski dla Małej w chowający się pysk.
dobrze widzę, że ona na jakiejś wysokości urzęduje?

[Amidalka]

a moim zdaniem Markiza wcale się nie chowa
Markiza bada Nieznane i Wielce Tajemne Zakamarki w nowym Domq
w oku zapał do pracy aż błyszczy

nie dziwota, że czasu na pozowanie jej nie starcza

[Miaóq]

Hello

[Amidalka]

Hello
całą mordeczkę widzę

[Dorota]

[Vikamila]

cały czas śledzę wątek i cieszę się, że Markiza czuję się coraz lepiej

[Vikamila]

cały czas śledzę wątek i cieszę się, że Markiza czuję się coraz lepiej

[Vikamila]

aż mi się zdublowało z radości

[Miaóq]

No więc dziś w nocy nastąpił przełom, który mnie bardzo wzruszył...

Mała - sama, z własnej nieprzymuszonej - wkoczyła do mnie do łóżeczka,
położyła się w zasięgu ręki i... zaczęła mruczeć.

Być może brzmi to banalnie, ale gdybyście widzieli jak ona zawsze
zmyka, jak boi się widoku człowieka, jak boi się gwałtownych ruchów,
jak boi się uniesionej ręki...

To była bardzo miła chwila...

I jak to w życiu bywa, później musiałem zapłacić
z nawiązką za tę chwilę przyjemności
W nocy tak się rozbrykała, że nie pomogły ani stoppery,
ani poduszka na głowie... nie pospałem zanaddto...
...ja chcę spać...