Nie pisałem dawno, mam nadzieję, iż zostanie mi to wybaczone. Kłaniam się do stóp moich Szanownych Wielbicielek, błagając o wyrozumiałośc dla mojego milczenia, ale od jakiegoś czasu odkrywam w sobie ogromne pokłady energii, które jestem zmuszony rozładowywać na pozostałych mieszkańcach tegoż domostwa, także tkwienie w miejscu i pisanie jest nielada wyzwaniem, gdyż ciągle odczuwam potrzebę gonienia łaciatych stworzeń. Czarna kobieta nie zwraca na mnie uwagi, przez co muszę ciagle przekonywać ją, ze jestem uwagi WART! Czarna kobieta jest przepiekna, mała łaciata kobieta też jest interesująca ale nigdy nie pozwala mi uiąść obok siebie! Wyobrażacie sobie to Drogie Panie? Nie chcieć usiąść koło MNIE?
Przez ostatni tydzień w domu zaszły pewne zmiany i drzwi sypialni zostały przed nami zamkniete
spimy teraz w salonie gnieżdżąc się przeokrutnie w łaciatym towarzytstwie i towarzystwie dwunożnym, które toleruję, ze względu na dostarczycielkę pokarmu. Dostarczycielka nie zawiodła ani razu! Musi być chyba zaprogramowana na donoszenie mięsa, codziennie o tej samej porze przynosi reklamówkę z posiłkiem specjalnie dla nas. Ja oczywiście nigdy nie zniżam się do poziomu łaciatych spedytorów i nie zaglądam do reklamówki, czekając aż kobieta poda mi już przygotowany posiłek, pozwalam jej wtedy wspaniałomyślnie odejść by mogła spożyć swój w spokoju.Ale nie o tym miałem Drogie Wielbicielki rozprawiać. Otóż odkąd drzwi do sypialni zostały zamknięte za drzwiami tymi zamieszkały najpierw dwie kocie damy, a teraz mieszka tam tylko jedna. Dwunoga kobieta mówi, ze ta dama ma tyle lat ile my wszyscy razem wzięci! Porozumiewam się z nią telepatycznie. Ma na imię Oliwia. Jest chora, co jednak uważam nie jest wystarczającym argumentem by mogła spać SAMA na tak wielkim łóżku podczas gdy ja musze gnieździć się i walczyć o skrawek poduszki! Cóz jednak, jako wspaniałomyśłny gospodarz zezwalam na to by ta sędziwa dama spokojnie dochodziłą do zdrowia. Codziennie jednak przemawiam do niej, by pamiętała iż jak wyzdrowieje, musi koniecznie oddać łóżko mnie.
Wczoraj natomiast byłam w miejscu w tym domu, dokad nigdy nie miałem dostępu, gdyż wejscia chroniła ogromna i zeschnięta już jemioła ( w której niestety kochał się bez pamięci łaciaty Denis
wykrzykiwawszy codziennie wyznania miłosne, skierowane do tej żałosnej rośliny ) Byłem otóż moje Drogie Panie w pawlaczu! Cóż za raj, pełno różnego rodzaju rzeczy, które duzi składują zupełnie bez sensu, za to we wspaniałym nieładzie, poukładawszy sobie wszystko po swojemu zasnąłem pełen poczucia spełnienia. Dziś znów się tam wybieram.A teraz Drogie Panie pożegnam się z Wami, przesyłając swoje portrety, do których pozwalam łaskawie Wam wzdychać, gdy mnie nie będzie.
Wasz Gracjan
Tak więc mój żołądek z racji nieubłagalnej i podatnej na sugestie mediów dużej cierpi z powodu braku pachnących świerzyzną cycuszków kokoszek 
-teraz muszę zadowalać się niezwykle pratyczną poscielą z kory 
, podobno te małe to małpki, bo skaczą po firankach, trzymaj się Gracjanku, pozdrawiam
Bodyguarda już mam w osobie łaciatego o małym co prawda rozumku, lecz sylwetce robiącej wrażenie. Zacząłem już nauczać go niezbędnych technik obrony, dając mu sie od czasu do czasu pokonać, by podbudować jego niską samoocenę i sprawić by nabrał pewności siebie. Żony jeszcze nie posiadam, myśle jednak coraz bardziej o poślubieniu małej łaciatej Lukrecji, zapewne podniesie to moje notowania, wszak niscy, niewiedzieć czemu robią karierę w polityce bez względu na iloraz swojej inteligencji 
