JENNY -Moja Miłość umiera na chłoniaka-pomóżcie! [*]

[Gunia1]

Jenny leżał z szeroko rozłożonymi łapkami na boki, obsiusiany i znowu w drgawkach. Tym razem miód nie pomógł, drgawki się nasilały, nie był w stanie stanąć na nogi. Natychmiast go wsadziłam do transportera i pojechałam do Gorzowa. Potrzebowałam godziny, żeby dojechać(80km). Po drodze zaglądałam do niego, czy żyje. Czasami miauknął, więc liczyłam że zdążę. Po przyjechaniu na miejsce porobiono podstawowe badania w tym cukier, i okazało się że to nie hipoglikemia. Cukier-80. Niski ale ok. Zostawiłam go na dokładniejsze badania, musiałam wracać do domu, do pracy. Porozwozić dzieci do szkoły. Ok.10-ej zadzwonił lekarz prowadzący Jennego i powiedział, że Jenny ma zmiany neurologiczne, że być może nowotwór zaatakował układ nerwowy i stąd te ataki padaczkopodobne. Właściwie bez przerwy, jedynie po podaniu leku się na trochę uspokajały. Lekarz znał moje stanowisko w sprawie leczenia Jennego. Nie za wszelką cenę, nie za cenę jego bólu i cierpienia. Powiedział że TEN czas nadszedł, że nie damy rady uratować Jennego bez dalszego cierpienia.(musiałby brać leki psychotropowe i inne).Prosił żeby szybko podjąć decyzję, bo on już cierpi.

Po pracy pojechaliśmy do NIEGO.
Kiedy się z nim żegnaliśmy mruczał. Cały czas go głaskałam i mówiłam do niego.
To trwało sekundy, spuścił główkę i odszedł, tak po prostu, po cichutku, jego serduszko stanęło..
Wracaliśmy w milczeniu, moja iskierka zgasła.

Nie mogę uwierzyć że GO nie ma, że już nie wyjdzie z iglaków gdy GO zawołam. Że nie będzie drapał łapkami w drzwi tarasowe gdy będzie chciał do domu, że nie leży na swoim dywaniku na tarasie, nie wychodzi przed bramę wieczorem i obserwuje latające owady. Że już GO nie ma.

Mógł jeszcze tyle przeżyć. Bez niego jest tak pusto, nie tylko w domu, ale też w moim sercu..

Jenny byłeś miłością mojego życia - wróć do mnie!!

[wiesiaczek1]

Modlitwa za kota

Panie Boże, nie jestem aniołem,
dziś niewielu jest takich na świecie,
może ci, co na ziemskim padole
pokochali zwierzęta i dzieci.

Panie Boże, powiedziałeś "Proście",
rzekłeś "Proście, a będzie wam dane"...
Wiesz, że wczoraj po tęczowym moście
poszedł do Ciebie mój kot kochany?

Panie Boże, poznasz go z łatwością,
miał sierść jedwabistą, cztery łapki, ogon,
proszę, o Panie, zawołaj go głośno,
bo miał w zwyczaju nie słuchać nikogo.

Panie Boże, nie proszę dla siebie,
znajdź mu jakąś osobę przyjazną,
by głodny i smutny nie był i żeby
mógł sobie przy kimś bezpiecznie zasnąć.

Panie Boże, a gdy tak się stanie,
że i mnie zabrać stąd będzie trzeba,
pozwól, by wyszedł mi na spotkanie,
kiedy będę wędrować do nieba...
/napisała Majorka/

[Annaa]

[kwinta]

Smutek i żal, serce pęka

[anka1515]

Trzymałam za was cały czas kciuki,a teraz łzy same lecą.
Pozdrów moich,przekaż ,że bardzo tęsknie .

[Colette1985]

Witam- od jakiegoś czasu podczytuję różne wątki na forum- ale dopiero ten skłonił mnie do zarejestrowania się na forum. Jest mi nieprawdopodobnie przykro z powodu tego co się stało...Wiem, że nic nie jest w stanie Cię pocieszyć. Moge napisać tylko tyle, że doskonale wiem, co teraz czujesz i jak to boli...Dwa lata temu musiałam pozwolić odejść mojemu ukochanemu Kotusiowi Elliotowi- bezwysiękowa postać FIP-a, a niecałe dwa miesiące temu odeszła kocia "emerytka"- Marta, która zamieszkała najpierw w moim ogrodzie(a później w domu) po przeprowadzce do nowego domu. Ból, który czuje się po stracie ukochaneko zwierzaka jest nie do opisania- a czas go wcale nie leczy...Po przeczytaniu tego wątku w ogóle nie mogę dojść do siebie- łzy cały czas płyną- a straszne wspomnienia wracają...
Myślami i sercem jestem cały czas z Tobą...
Jenny Koteczku- brykaj za TM

[ankacom]

Gunia, doskonale wiem jaki to ból.
Minęło ponad dwa lata a nie ma dnia żebym nie myślała o Kitce[*]
Przytulam

[Lajla88]

;( czytam to tuląc mojego chorego Lapsia... odpisuje jedną ręką przytrzymując jego wiotkie ciałko i rycze...

wyrazy współczucia!!!! :* 3maj się mocno

[Gunia1]

To napisałam dziś w nocy, nie mogłam spać, ciągle o nim myślę.

*Mojej miłości*
Odszedłeś - tak zostawiłeś mnie,
teraz co noc o Tobie śnię.
Pamiętam dzień w którym się urodziłeś,
i już na zawsze w sercu mym rozgościłeś.
Taki mały, chudy burasek,
na futerku miałeś pasek w pasek.
JENNY tak na imię Ci dałam
i całym sercem mocno pokochałam.
Żyliśmy dobrze, szczęśliwie, aż przyszedł dzień,
w którym stałeś się już jak cień.
Kiedyś dumny, odważny, uroczy
nie wiedzieliśmy, że rak w Twe ciało wkroczy.
Robiłam co mogłam, tak bardzo się starałam,
lecz widać to na nic, za mało z siebie dałam.
Wybacz mi Jenny, dziś tęsknię i płaczę,
bo już nigdy tu na ziemi Ciebie nie zobaczę.
Ale wierzę w niebo, takie - całe kocie,
idź tam koteczku - tam czekają na Cię.
Może spotkasz tam Kacpra, pamiętasz tego psotnika?
zginął tragicznie, już dwa lata w tym niebie z innymi sobie bryka.
Pamiętaj Jenny, że Ty - stary, schorowany,
byłeś przeze mnie najbardziej kochany.
Nic już nie ma, pustka dookoła,
nikt już Cię do domu więcej nie zawoła.
Ciałko Twoje schorowane,
pożegnaliśmy w ogrodzie we troje.
Dominika też Cię kochała, płakała i żegnała
bo przecież razem z Tobą się wychowała.
Serce moje krwawi i tak bardzo boli,
bo nigdy w życiu nie miałam takiej woli,
by dać Ci zastrzyk ten ostatni, śmiertelny
który mi Ciebie zabrał w tak sposób brutalny.
Miałeś odejść inaczej, ze starości, spokojnie, bez pośpiechu.
Bez bólu i stresu.
Nie byłam gotowa na ten dzień okrutny.
Ty też nie - mruczałeś,
gdy tylko dłoń moją w klateczce ujrzałeś.
Ufny, jak zawsze gdy po Ciebie przyjeżdżałam,
cios tak okrutny Nenu Tobie zadałam.
Wybacz, przepraszam - nie dałam rady,
mimo, że byłeś tak bardzo kochany.
Choroba - wygrała, mi Ciebie zabrała
i serca i duszy kawałek wyrwała.

[kropkaXL]

Gunia z całego serca Ci współczuję!!!
Przytulam mocno i choc wirtualnie, to nie mniej serdecznie!

[araksol]

Do widzenia...
Nie "żegnaj", lecz
"do kiedyś"...
Jest specjalne miejsce,
tam, w niebie,
gdzie usiądę i będę czekać,
jak czekałem codziennie na ciebie...

Wiem, że będziesz
stawać przy oknie,
i kłaść dłonie na parapecie,
wiem, że będziesz tęsknic, wspominać
tak jak tylko Wy, ludzie umiecie.

Już się nie martw...Tam w górze, za Mostem,
do naszego spotkania
dni liczę.
To nie słońce,
to moje futro
o Twój się otarło policzek...

To nie mój wiersz ale mnie zawsze wzrusza...

[ankacom]

Gunia, jesteśmy z Tobą.

[wiesiaczek1]

Do widzenia...
Nie "żegnaj", lecz
"do kiedyś"...
Jest specjalne miejsce,
tam, w niebie,
gdzie usiądę i będę czekać,
jak czekałem codziennie na ciebie...

Wiem, że będziesz
stawać przy oknie,
i kłaść dłonie na parapecie,
wiem, że będziesz tęsknic, wspominać
tak jak tylko Wy, ludzie umiecie.

Już się nie martw...Tam w górze, za Mostem,
do naszego spotkania
dni liczę.
To nie słońce,
to moje futro
o Twój się otarło policzek...

piękne

[Annaa]

[Gunia1]

Dziękuję wszystkim za wsparcie i dodawanie otuchy, to bardzo pomaga, w tym wątku przeplatają się też Wasze historie, równie smutne jak moja.
Dziękuję w szczególności Ariel, która bardzo starała się mi pomóc i pomogła w tych ostatnich dniach życia Jennego.
Dziękuję color1 za cenne informacje. Gdybym wcześniej miała taką wiedzę...
Przytulam się do Was wszystkich mocno..

Dużo myślę o Jennym i o przyczynie jego śmierci.
Myślę, że color1 ma rację, Vincristin zabija. Mój Jenny go dostał, mimo,że w ulotce jest ważna informacja, skutki uboczne u osób starszych ze strony układu nerwowego.A Jenny był taką "starszą osobą", miał 13 lat, więc jak na kota był w podeszłym wieku.
"Osoby w podeszłym wieku są szczególnie podatne na wystąpienie neurotoksycznego działania leku ( szkodliwe działanie na układ nerwowy) i dlatego należy zachować szczególną ostrożność w tej grupie pacjentów."
" Zaburzenia układu nerwowego.
Nerwobóle, utrata czucia,trudności w chodzeniu,niedowład, zaburzenia ruchowe,wystąpienie drgawek.
Brak doniesień o substancji która mogłaby odwrócić objawy nerwowo-mięśniowe."
Wszystko idealnie pasuje do Jennego, drgawki, tracenie świadomości, bóle. Czasami tak silne,bywały dni że nie dawał się dotknąć. Pamiętacie,to wtedy zdecydowałam że rezygnuję z chemii bo coś jest nie tak, że on cierpi. Niestety za późno, ta jedna wybrana dawka wystarczyła by go zabić. Gdy brał leukeran, był całkiem inny. To Vincristin go zabił.
Błagam wszystkich którzy mają podobny problem jaki ja miałam. Nie leczcie kota nigdy Vincristin-em!! Ma tak dużo skutków ubocznych, że w krótkim czasie zamiast pomóc-zabija. I to w bolesny sposób- u mojego Jennego uszkadzając układ nerwowy. Dziś to wiem, niestety za późno..