Czyli trochę obok, ale coraz bliżej. Jak ja ją chwytam, to wykazuje chęć ucieczki, ale nie spina się i tylko wykonuje skok o pół metra - taki dystans jej wystarcza.
Jednego Balbi boi się panicznie - gwałtownych ruchów. Zarówno moich, jak i biegnącego kota.
Do tego ona budzi się z krzykiem. Podejrzewałam ją o to wcześniej, ale ostatnio nie bardzo spałam w nocy i jestem pewna. Wszyscy śpią. Cisza i nagle rozdzierający koci krzyk. Jak się do niej odezwać, to zmienia bok i zasypia dalej. Czy kotu mogą śnić się koszmary?
W porównaniu do tego, co było, to prawie symbioza. 
Balbi - tak trzymać. 
Przeszłam na storczyki. Zostawiłam, co prawda, super trującego fikusa beniamina, ale to dlatego, że stwory traktują go jako drapak. Owinęłam pień sizalowym sznurem (żeby się do soków nie dodrapały) i mam "żywy drapak" (Aga widziała - liche, obłysiałe drzewko, ale jaka atrakcja 
)
