iwcia pisze:
Wiedziałam, że go już nie oddasz
Ja chyba też to wiedziałam, od momentu, kiedy go po raz pierwszy zobaczyłam-małą główkę wyglądającą z polaru i wystraszone oczy. A potem go dotknęłam-chudziutkie, drżące ciałko...
I nie tyle wiedziałam, że on mój, ile że ja jego
.
A że wszystko ma swój sens i czas, to i ten nawrót choroby Olka był widocznie potrzebny, żeby babcia przekonała się, że mały stał się częścią naszego domu. Nieodłączną częścią
Dla Bonka tez widzę korzyści-biega teraz jak nigdy przedtem i ma sporo ruchu, co przy jego tuszy przyda mu się niezmiernie...
Mam tylko dylemat, jak to zrobić żeby jednocześnie jednego odchudzić, a drugiego utuczyć
nic na sile a czas sam wszystko wyjasni 
Z tymi dietami to jest wesolo,fajnie jak chudy kotek wyjada tym niezabiedzonym ale w druga strone troche ciezej 
Pozostaje kuchnia albo lazienka do czasu osiagniecia wymaganej wagi....a potem to juz tylko sie tyje i zaczynamy myslec w druga strone 
