Przyjaźń między rezydentem a nowym kotem - jak długo czekać

[Mju]

próba

[Maggda]

Rudik cudny - moje marzenie, które na pewno jeszcze kiedyś spełnię . A co do gryzienia, to moje się lubią, ale też czasem się gryzą w zabawie, aż piszczą...

[Nakasha]

Hm to prawda, jak się koty nie zaakceptują może być taka sytuacja jak u mnie - syczenie na siebie i fukanie, ale w końcu walki ustaną. Nie jest powiedziane, że koty NA PEWNO się polubią - rzadko kiedy bywa inaczej, ale bywa.... teraz to tylko się cieszę, że mam duży dom i dużo miejsca na podwórku, bo inaczej kocice by się pozabijały.... [mała Gwiazdka lepiej dogaduje się z naszym owczarkiem niemieckim niż ze starszą kocią...]

Moja Fryga też "polowała" na małą (bez żadnego dźwięku się na nią rzucała i od razu zaczynała kopać, gryźć, kąsać), czasem w ramach zabawy, ale najczęśniej niestety na powaznie :/ Kiedyś biły się okropnie, teraz już "tylko" syczą na siebie (są razem ponad pół roku) i mimo moich chęci i nadziei nic nie zapowiada jakiejkolwiek zmiany ich nastawienia :/.

Bywa, że śpią w odległości 2 m od siebie - ale jak do tej pory tylko raz udało im się przekroczyć te "magiczne" 2 m bez walki .

[Mju]

Hej!
U nas postaremu - Rudik nadal bije Mikado, dziś na chwilke udało jej się do niego przytulić ( na zdjęciu z podpisu widać Rudikową pupcię:)), ale to była tylko chwilka i zaraz Rudik się zirytyował i mała dostała łapą...

[azis]

Jak zdązylas zrobić fotkę, to nie była to taka krótka chwila.
Ambroz do tej pory pacnie łapa Inke, jak go zaczepia za bardzo albo włazi tam gdzie nie powinna.
MASZ NA FOTCE PIERWSZE PRZYTULENIE- BĘDZIE OK!

[Mju]

ja mam tel. komórkowy z aparetem był pod ręką i tylko dlatego się udało - drugiego, obejmującego całość - i Rudika i Mikę juz nie zdązyłam:(

[azis]

Spokojnie Mju.Sprawdziłam na datach zdjęc- moje sie przytuliły dopiero po 20 dniach...
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=29929

[Mju]

jak widać z podpisu, jest juz lepiej... niestety Rudik nadal ma "ataki" agresji...

[zgaga]

tak sie cieszylam, ze moje "dziewczyny" juz sie polubily a tu nagle Lara znow sie zachowuje jak na poczatku... warczy, syczy, nie da sie dotknac prawie... a co najgorsze, zaatakowala Milke tak, ze mala mogla stracic oczko... prawe oczko - szramka nad ale najgorsze jest to, ze pod miala jakby kawalek wyrwany... jednym slowem KOSZMAR!!! natychmiast pojechalismy do weta, na szczescie oko nie jest uszkodzone i teraz dostaje gentamycyne w kroplach, jest juz znacznie lepiej ale teraz strasznie sie boje zostawiac je same... czemu Lala jest taka???

[mar9]

Dokarmiam piwniczaki w moim bloku. Jedna z kotek tak mnie złapała za serce, że zaczęłam ją przynosić do domu, ale moja jedynaczka nie daje jej spokoju. Mruczka (ta z piwnicy) choć jest dwa razy większa od Myszki (rezydentki) chowa się po kątach a potem błaga pod drzwiami o wypuszczenie jej z powrotem do piwnicy (mieszkam na parterze). Wczoraj w nocy uległam jej i wypuściłam, ale rano siedziała już na półpiętrze. Co robić - na siłę przetrzymać ją w domu ryzykując "łapkoczyny", czy pozwolić na "dochodzenie" jej z piwnicy, nie chcę jej skrzywdzić, ale nie chcę też skrzywdzić Myszki. CO ROBIĆ ???

[weatherwax]

Prześledź sobie ten wątek. Tynio (vel Patyk) był kotem śmietnikowym. Skoro masz tylko jedną rezydentkę, to może uda Ci się dokocić?
Powodzenia!

http://forum.miau.pl/1-vt24972.html?pos ... sc&start=0

[bti]

To ja też opiszę moje skromne doświadczenia w "integrowaniu" któw.
3 lata temu wzięłam małego kotka. Wiedząc, że w czasie moich wyjazdów będzie musiał mieszkać u moich rodziców, którzy też mają kota, od razu zadbałam o poznanie dwóch panów ze sobą. Poszło właściwe bezproblemowo, co jest zasługą kota moich rodziców( jest to pozbawiony wszelkiej agresji, spokojy "chyba syjam" . W pierwszej chwli był trochę wystraszony, ale wkrótce koty zaczynały się razem bawić, spać itp. Przy każdych odwiedzinach u rodziców zabierałam ze sobą mojego Lukasa, i teraz nie ma żadnych problemów w czasie urlopów - koty się uwielbiają, niezależnie od tego który jest "gospodarzem" nie ma śladu agresji.

Tydzień temu wzięłam do domu 5 miesięcznego kota. Myślałam, że pójdzie bezproblemowo i Lukas ucieszy się z nowego towarzysza. Tymczasem pierwszego dnia było syczenie, warczenie i totalna obraza rezydenta. Nowy przybysz był zamknięty w osobnym pokoju, a Lukas siedział pod dzrzwiami i warczał. Teraz jest już lepiej, koty zaczynają się ganiać po mieszkaniu, ale nie ma mowy o wspólnym spaniu, zdarza im się na siebie nasyczeć. Myślę, że w końcu się zaprzyjażnią, chociaż pierwsza reakcja Lukasa trochę mnie przeraziła.
Pozdrawiam

[judith]

własnie się "dokacam". Mam 7 letniego kocurka kastrata (wychowany przeze mnie wykarmiony smoczkiem,zabrany dzieciakom z podwórka- potowornie się nad nim znęcały, a miał około 2 tygodni, musiały go wynieść od jakiejś matki, niestety nieudało mi się już jej zidentyfikowac... ). W sobotę przyniosła do domu 2 kocura- również kastrata, również znalezionego biedaka- całe dnie spędzał w piwnicy, bo goniły go psy i bał sie odgłosów remontowych z mojej kamienicy... Aktualnie nasz dom jest dla niego "przechodnim"- czekam na aparat, zeby porobić mu zdjęcia i zacząć szukać kogoś odpowiedzialnego i kochajacego te zwierzaki- jednak biorę też pod uwagę to,że jeżeli szukanie domu potrwa długo to po prostu u nas zostanie... Rezydent zareagował niefajnie- syczy, prycha, obraził się na cały świat... Trochę się boję, że nic z teog nie będzie Przejrzałam temat i trochę mnie to pocieeszyło, bo widzę, że prawie wszystkie koty niedobrze reagują na początku. Ale mam kilka pytań do Was


Czy koty mogą korzystać ze wspólnej kuwety (na razie nie, bo trzeba 2 porządnie odrobaczyć), ale co potem??
Czy powinno się ingerować w zaczepki i bójki, czy może pozostawić im ustalenie hierarchii
Czy istnieje jakiś sposób na załagodzenie konfliktu??


Weterynarz powiedział, ze najlepiej by było w ogóle nie ingerować- ale boję się puścić malucha samopas (bo w porównaniu do mojego kocura jest malutki).... Nie wiem co robić

[Dzo]

Witajcie.
Trafilam na Wasze forum w poszukiwaniu w necie informacji na temat drugiego kotka w domu.

Mam dylemat - jest do oddania malutki kocurek (nie wiem ile ma - jest wielkosci mojej dloni), a ja mam w domu 6-letniego kocura "morderce". Morduje wszystko co wpadnie mu w lapy - zazwyczaj nas (chociaz z biegiem lat jest coraz mniej agresywny), a jak czasem zabierzemy go na wies to wszystko co sie rusza: ma na koncie dziesiatki myszy i jaszczurek, dwa ptaki i jedna nieuwazna wiewiorke. Troche boje sie o takie malenstwo, ze moj kocur potraktuje go jak kolejny obiekt polowan i wystarczy chwila nieuwagi i nie bedzie koteczka. Myslicie, ze taki czarny scenariusz jest mozliwy?

Bardzo chcialabym wziac tego malego - moja corka juz mu nadala imie , a i po cichu licze, ze sie koty zaprzyjaznia i moj nie bedzie sie nudzil. Maly jest przyzwyczajony do duzych kotow, bo na razie jest w miejscu gdzie jest 10 kotow w roznym wieku - ale traktuja sie po przyjacielsku.
Na zastanowienie mam czas do piatku, bo chcemy zaczac "oswajanie" w weekend.

[Anja]

Tak mysle, ze instynkt polowania na istoty innego gatunku kot ma zakodowany we krwi, ale nie dotyczy to relacji miedzygatunkowych.
Moje koty cudownie poluja na wszystkie dotepne zyjatka w naszym domu oraz zabawki, czasem nawet na siebie, ale nie oznacza to zapedow do wzajemnego mordu.
W najgorszym wypadku moze byc taki scenariusz, ze rezydent nie polubi nowego i bedzie go troche maltretowal, ale na pewno nie do pierwszej krwi. Z tych, ktorzy sie dokacali na forum, nie pamietam, aby doswiadczyli straszliwych przezyc. Duzo z tych historii ma happy end, predzej czy pozniej, inne to po prostu stan kiedy koty sie toleruja, bez zbytniej przyjazni, ale tez bez wrogosci.

U mnie Hrupka nie polubila malego Rysia. I trwalo to dosc dlugo. Brucek za to malego pokochal. Wszyscy sa juz razem ponad 3 lata i mimo chwilowych nieznaczacych animozji trzymaja sie razem i widac ze sa sobie bliscy