MIZIAK ZŁAPANY! DZIĘKUJĘ MPACZ78

zaglądam z nadzieją...jakieś nowe wieści :?:

nie mam nowych wieści. Czekam na pomoc Kotiki i Justinne.

**Adopcje: 12 >>**

Nie tracę nadziei na znalezienie Miziaka i już. Pamiętam wątek gdzie kot po kilku miesiącach sie znalazł. Zimę też chyba wtedy wytrzymał. Ludzie nie zaprzestali go szukać. Zawsze jest nadzieja.
Kciuki za Miziaka nieustanne :ok:

**Adopcje: 12 >>**

Najpiekniejszą dla mnie historią jest historia naszego Pikusia. Kto czyta mój watek ten ją zna. Ale przytoczę ją ku pokrzepieniu serc.

To historia podwórkowca co żył 7 lat na wolności. Kot do nas nie podchodził ale codzienną daninę w postaci żarełka przykmował. Nasz pies miał na imię Pikuś i kot tak został nazwany bo na wołanie Pikusia pokazywał się. Kochałam go . To nic, że to był dzikusek ale był naszym dzikuskiem.
Pikuś był co dzień rano i wieczorem na kateringu. Raz nie przyszedł. Potem nie przyszedł drugi dzień i trzeci... i dziesiąty... Ileż myśmy się go naszukali. Napłakałam się strasznie. TZ obszedł rowy i las przy drodze w poszukiwaniu dzikunka. Słyszałam często jak go wołał. Ja obeszłam piwnice, okolice, szpital pobliski ... NIC.
Starciłam nadzieję z biegiem czasu. Mijał jeden miesiąc, drugi, trzeci... Co dzień za nim patrzyłam ,co dzien wołałam. I po 3 miesiącach , zawołany ... wyszedł. Chudy, zabiedzony, chory... Ryczałam jak bóbr na jego widok. Nie dał się dotknąć. Kości sterczały, łapy miał poocierane, poduszeczki poranione... Ale był. Ktoś go podobno wywiózł ponad 30 km za Otwock ale kot wrócił. Do nas.
Oszczędzę reszty pogaduszek. Powiem tylko ,że Pikuś jest u nas na dożywociu. W domowych pieleszach siedzi. Sam sobie nas wybrał ... ale to już inny odcinek Pikusiowych Opowieści.
Koty mają wiele sił. Wiele zaparcia w sobie. Są ostrożne i strachliwe w nowym otoczeniu ale to dobrze. Byle doopek nie dorwie uciekiniera. Plusem Miziaka jest to, że już żył na wolności i był wyadoptowany jako "starszy" kot. Wierzę, że on tam gdzieś siedzi i słyszy was. Musi tylko nabrać przekonania, że może wyjść. Może wrócić. On nie pamięta ,że uciekł. On nie wie ,że jest jak jest ,tylko dlatego,że dał nogę. Boi się, jest wyobcowany... Musicie co dzień mu przypominać jaki jest ważny i że czekacie na niego i szukacie go.

Dziękuję, Asiu.

Ale historia
Łezka mi się zakręciła

Też jestem przekonana, że skubaniec gdzieś tam siedzi i tylko go wywabić trzeba :ok:

Ja przeczytałam też historię na wątku "Zagubione znalezione" i widzę, że najważniejsza jest nadzieja i determinacja.
Jedne koty szybciutko się znajdują, jest tam historia ancymonka , który już na drugi dzień dobrowolnie wrócił na klatkę schodową
-prawie pod drzwi.
Inne ukrywają się i nie chcą wyjść mimo nawoływań właścicieli, trzeba łapać na "siłę".
No ale bardzo wiele jest happy endów jeśli właściciele się nie poddają.

U Halbiny forumowej jest opowieść na wątku.
Pan który adoptował u niej devonka jeździł często i długo w miejsce , gdzie ten kot mu się wymknął z transporterka, nie wiadomo
jak zdołał go otworzyć .
Było to w obcym w ogóle dla kota miejscu, na postoju w lesie ,kot uciekł z auta . No wydawało by się, że to KONIEC .
Jednak pan się nie poddał i znalazł go !

Miziak też się znajdzie.

Miziak musi się znaleźć. Słyszysz, kocie kochany? Musisz.

Oczywiście, że się znajdzie

Miziaku, zaglądam codziennie..znajdź się kochany kocie..

Miziaku kochany, jestem tu, codziennie myślę o Tobie. I wierzę, że zostaniesz znaleziony.

MalgWroclaw pisze:Miziaku kochany, jestem tu, codziennie myślę o Tobie. I wierzę, że zostaniesz znaleziony.

Ja tak samo

Wierzę, że się znajdzie! Mój kot firmowy zaginął nie było go 7 dni przez ten czas ogłoszenia, szukanie, sprawdzanie kazdego śladu i w końcu potwiedzenie, że to jest właśnie on Maks. Maks miał obroże odblaskowa i adresownik, Miziak ma odcięte uszko dlatego też łatwiej jest ich szukać. Cały czas mocne kciuki!

Kotka moich rodziców znalazła się grubo po ponad rocznej nieobecności, mojej mamie przywiozłam nową kotkę na pociechę-identyczną oczywiście, tamta się znalazła i są teraz obie,a raczej trzy bo potem doszła kolejna znajda.Domowa kicia przeżyła całkiem dobrze ponad rok na osiedlu, mimo poszukiwań mama nigdy się na nią nie natknęła...Aż do czasu

I wierzcie mi, kotka nie była wycieńczona ani chora,ludzie trochę dokarmiali,radziła sobie nienajgorzej nasza kochana buraska.
To pozytyw,wiem, nie wszystkim kotom się udaje,oby ten też dał radę...

Miziak musi dać radę, ale czeka na pomoc.

MIZIAK ZŁAPANY! DZIĘKUJĘ MPACZ78

Kto przegląda forum