Świat według arlekinki. Uśmiech losu - Milly w domku.

[Korciaczki]

Witamy Petkę-P1 i wszystkich. Tak, zdaje się, że tradycja podtrzymana. Uwielbiamy biało-czarne koty, black&white rządzi. Pingwinki to już wogóle. Wszystkie koty piękne, ale ulubieńcy, to ulubieńcy. I tyle. Teraz na horyzont wkroczyła arlekinka...Wielka (jak na dziewięć miesięcy) zielonooka dama, która jak na damę przystało jest nieufna.
Poprawiłyśmy trochę pierwszy post, z czasem będą w nim zdjęcia już z dt. Może nawet jutro, o ile koteczka będzie chciała pozować.
Wibrasko- od dawna naszym tymczasom zakładamy wątki w dziale Koty. Poza tym narazie nie spieszymy się z domkiem dla Milenki, narazie kicia musi nabrać pewności siebie.

[Ja-Ba]

Też się meldujemy

[WarKotka]

Dobranoc Milenko, Przyjemnych snów. Wszystko co najgorsze już jest za Tobą

[cypisek]

Bardzo się cieszę.
Milenko miłych snow.


dajcie linka na schronisko... co z tym kociakiem wcisnietym a podłogę.

[miłka]

zaznaczam sobie wątek i będę podczytywać, cieszę się z Waszego nowego tymczasa

[Duszek686]

W Milence naprawdę można się zakochać! Trzymam kciuki i kibicuję z całego serca!

[ruru]

siem melduję
i jak dotrę do odpowiedniego komputera
to banerek nieśmiałej królewnie zrobię
i mam też troszkę zdjęć schroniskowych Milli, to wam wyślę
a teraz sobię poskaczę z radości

[Duszek686]

Kocio wciśnięty w podłogę naprawdę sporo zawdzięcza Milence...
W czwartek pojechałam do schroniska zabrać Milusie. Nie była to prosta sprawa... Kiedy wreszcie pojawiła się na horyzoncie czarno-biała kicia - zaczęła się gonitwa. Jednak coś mi nie pasowało... Kot sprawiał wrażenie kompletnego dzikusa, a Milli wcale mi się z dzikuską nie kojarzyła. I oczywiście to nie była Milenka. Zaczęłam poszukiwania od nowa. Podchodziłam do każdego kosza, podnosiłam wszystkie koce, narzuty, poduszki... I nagle pod stertą płacht zobaczyłam burą przerażoną główkę.. Odchyliłam kołdry bardziej i z podłogi wystrzeliło coś beżowoburego i pobiegło schować się w drugi koniec boksu. Jedyne co zobaczyłam to ten przerażony pysio i ... ogon...cały w kołtunach. Kocio musiał być długowłosy, ale teraz nie było tego widać. Musiałam jednak poszukać Milenki - znalazłam Ją, zakopaną pod kołdrą, wciśniętą między wiklinowy kosz a siatkę boksu...Przerażoną jak zawsze. Nie miała ochoty na wycieczkę... W transporterze cichutko pomiałkiwała, ale powoli dochodziła do głosu ciekawość... Milusia na pewno się otworzy!
Dziś pojechałam do schronu właściwie przypadkiem. Zapytałam o kicię ze skołtunionym ogonem a całe towarzystwo spojrzało na mnie tak właśnie. Więc znów zaczęłam go szukać. Znalazłam. Chudy, wyłysiały, cały w pchłach, sierść przerzedzona i cała w kołtunach... Dramat...Krzyś go złapał, wykąpał.. Po kąpieli, wysuszeniu, spryskaniu kotuś trafił do osobnej klatki. I zaczął jeść!!! Gdyby nie Milusia - nikt by go nie znalazł jeszcze długo... A to mogłoby się dla niego skończyć bardzo żle

[muac]

jaka piekna kocia, plamki na pyszczku absolutnie niezwykle Powodzenia Korciaczki

dostalam dzisiaj chyba od was PW ale rano nie mialam czasu przeczytac a teraz mi gdzies zniknelo i nie wiem o co chodzilo

[cypisek]

ile ma ta biedna kicia>???
jak się dał złapać to chyba łagodny...

dajcie fotki jakieś..

Milenko za domek stały!!!

[Etka]

ja sie ciesze ze Milenka juz bepieczna, Korciaczki calym sercem Wam za nia dziekuje.

[Anna61]

To niedługo patrzeć jak Milusia niedługo będzie w swoim stałym domku. Już sie o to bardzo postarają Korciaczki.

[Korciaczki]

Dziesiejszą noc Milenka spędziła częściowo na łóżku, w kącie lub niepewnie usadawiała się w zgięciach kolan, a częściowo buszując po pokoju lub obserwując otoczenie z pod łóżka. Była niepewna siebie, nie wiedziała, czy może...Czy łóżko dla niej, czy ona może pozwolić sobie na tę przyjemność spania na miękkiej kołdrze. Ale bardzo tego chciała. Była bardzo czuja - jeden najmniejszy ruch i kota nie ma. Tylko tam gdzieś pod biurkiem rysował się jej cień. Próbowała jednak jeszcze parę razy odwiedzić łóżko, wkońcu usadowiła się na dłużej w kącie. Najdalszym kąciem łóżka. Milly ugniata czasami nawet przez sen. Lubi ugniatać poduszkę, jeśli się odważy, a i człowiek będzie w bezruchu to i rękę. Zaczęła troszkę głośniej mruczeć, czasem daje brzucha. To wszystko jednak dzieje się na łóżku - na łóżku, które stało się teraz jej jakby azylem. Na ziemi można ją godzinami łapać, oczywiście bez skutku. Ucieka, czołga się przyziemi - to i tak dobrze. W najgorszym przypadku nie wychodzi spod łóżka....















Zdjęcia robione są na łóżku, gdzie kotka czuje się w miarę pewnie, nie ucieka, ale jest też czuja...

Milenka jest przekochana

[magicmada]

Właśnie zaglądałam, czy są jakieś nowe wieści.
W schronisku, też tak było, uciekała jak błyskawica, ale złapana, wzięta na ręce, tak "do góry brzuszkiem" pozwalała się dotykać. Z tego cow idzę na zdjęciach, postęp jest taki, że Milly nie ucieka od człowieka, ja ją zawsze musiałam jakoś trzymać, żeby nie uciekła.
Mam nadzieję, Korciaczki, że nz dnia na dzień będzie coraz lepiej, nie mam naprawdę pojęcia, dlaczego Milly jest taka dwoista, pozwala się dotykać, ale niepewnie czuje się na większej przestrzeni.

Zdjęcia takie śliczne:)

[Petka]

Cudna koteńka. Będzie z niej miziak nad miziaki.