Kochani pomóżcie-szukam kota takiego jak ten co umarł!

Witaj, współczuję straty. Rozpacz z czasem słabnie ale trzeba przejść przez ten etap (tak jak w żałobie)
Pamiętam i prawie codziennie wspominam Stefana, pamiętam też jak Tośka "spadła mi z nieba" akurat wtedy gdy myślałam o drugim kocie. Po ich śmierci (w odstępie kliku miesięcy myślałam że już nie dam rady żadnego Kota aż tak pokochać)...Teraz mieszka z nami Tamburyn- słońce wypatrzone w schronisku- miłość od pierwszego zobaczenia. Piszę to po to żebyś wiedziała, że na pewno znajdziesz SWOJEGO kota, poszukaj dobrze bo on już gdzieś tam na Ciebie czeka (a wcale nie musi być kopią tego który odszedł).

Asia36 pisze:Dziękuję:( chciałam tylko żeby był szczęśliwy,bo on tej wolności pragnął,a mając dom z podwórkiem nie chciałam mu tego ograniczać,bo u mnie w domu zawsze były koty wychodzące.Może św.Franciszek podeśle pod moje nogi jakąś przybłędę.Proszę trzymajcie kciuki,bo tak jak napisała lilianaj jestem wykończona psychicznie.

Współczuję Ci, też straciłam kota, bo był wychodzący.
Bo też mieszkam w domu z ogrodem, bo tez koty były wcześniej wychodzące... Ale po śmierci Prezesa postanowiłam, że koty wychodzić nie będą.
I dzieje się tak juz od 5 lat. I DA SIĘ.
Siatki w oknach (moskitiery), pilnowanie drzwi. A w przeciągu kilku dni siatkujemy balkon.

Dziękuję Wam

jest mi bardzo ciężko,nie wiem jak będę funkcjonować dalej.Zastanawiam się czy szukać jakiegoś kota na szybko czy dać sobie czas.Może on sam się zjawi?

Sama musisz sobie odpowiedzieć na pytanie jak długo wytrzymasz bez kota. Ja wytrzymałam dziewięć dni i był to doprawdy paskudny czas. Mój Gustawek uratował mnie przed depresją, Niektórzy natomiast najpierw potrzebują dojść ze sobą do ładu.
Trzymam kciuki :ok:

ja po śmierci Hondelyka przez dwa lata żyłam bez kota. był mi ten czas bardzo potrzebny.

Kiedy odszedł Kocur, była już Misia......ale ja zawsze miałam co najmniej dwa koty. Mimo to Misia dwa i pół roku byla jedynaczką, .....Gucia zobaczyłam na FB, tam przecież jest multum kotów...ale ten jeden jakoś tak mi zapadł w serce, na tyle, ze chyba po tygodniu pokazałam TŻtowi. Jego reakcja była taka sama - bierzemy zaraz natychmiast. No ale musieliśmy przejść procedurę adopcyjną , trochę trwało...na początku października będzie 4 lata jak Gucio jest z nami, w marcu minęły dwa lata jak pojawił się Pietruszka, który przyszedł nie wiadomo skąd, a rok temu dołączyła Kiciusia....miała być tymczaską, ale tak jakoś wyszło.... :oops:

Nie rób nic na siłę, przeglądaj ogłoszenia, rozglądaj sie wokół siebie.....jeśli będziesz gotowa - kot sam Cię znajdzie. Teraz jest wysyp kociaków , domy tymczasowe nie dają rady - może możesz pomóc ?

Boję się,że takiego wyjątkowego już nie znajdę.Bardzo bym chciała,żeby on sam znalazł drogę do mnie.Ktoś powie głupia baba tak rozpacza za kotem,ale ja jestem bliska obłędu.Był taki wspaniały,nawet nie pomyślałam,że może odejść.Nie chcę robić nic na siłę,płaczę,wczoraj i dzisiaj niebo również ze mną płacze.Oddałabym wszystko,żeby tylko wrócił.

Pomyślałam,że dam apel na kotylionie,może ktoś pomoże mi w szukaniu podobnego kota,a może gdzieś taka bieda przebywa w schronisku:(nie wiem co robić:(

Asiu36, zdradzę Ci tajemnicę: każdy kot jest wyjątkowy. Szkopuł w tym, żeby trafił na takiego człowieka, który to dostrzeże.

Wiem lilianaj,bo miałam w swoim życiu wiele kotów,ale ten naprawdę był inny.Myślisz,że to dobry pomysł,żeby dodać ten apel?przeglądam różne ogłoszenia,ale żaden to nie ten,może dać sobie spokój?Pewnie już nigdy żadnego tak nie pokocham:(

Nikt nie jest w stanie Ci doradzić, co masz zrobić, bo musisz sama podjąć decyzję, zastanowić się, co Ci w głowie i sercu siedzi. Są emocje, ale jest też odpowiedzialność za decyzję. Jesteś dorosła, więc wiesz, że tamten kotek już nie wróci. Jest mnóstwo potrzebujących kotów, jeśli zdecydujesz się dać któremuś dom i obdarzyć go miłością, to on na pewno miłością się odwdzięczy, ale po swojemu, a nie tak, jak tamten kotek. Może będzie równie miaziasty, ale będzie dużo miauczał, może będzie mniej się miział, co nie znaczy, że nie kocha. Pytanie brzmi, czy chcesz mieć kota, będziesz o niego dbać i go kochać, czy chcesz mieć tamtego kota, który już niestety nie żyje i nie wróci. Sama sobie odpowiedz.

Wiem,wiem...najgorsze jest to ,że nie mam z kim o tym porozmawiać:(dobrze,że Wy kociarze tutaj jesteście i rozumiecie co czuję.Są ludzie którzy pukają się w głowę i myślą stara wariatka:(

Wszystko w domu mi jego przypomina,wydaje mi się ,że za chwile otworzy łapką drzwi i wbiegnie do kuchni gruchając:( ten różowy kocyk i niebieska kołderka,nie mogę

To są wielkie emocje, każdy musi po swojemu się ze swoim smutkiem uporać. Jeśli nie masz z kim o tym porozmawiać, to pisz na forum, kto zechce, ten przeczyta, czasem klepanie w klawiaturę pomaga zebrać myśli. Ważne, żeby decyzja była podjęta rozważnie i przez Ciebie. Nie możesz - jak to w dorosłym życiu - ciężaru decyzji przerzucić na kogoś innego, jak rozgłosisz, że szukasz, to kotów znajdą dla Ciebie tysiące. Ale nie o to chodzi, żebyś unieszczęśliwiła siebie i niewinne zwierzę, dlatego pytanie pozostaje to samo: chcesz mieć kota, czy chcesz mieć tamtego kota, który nie wróci. Myśl, myśl, analizuj, to nie jest błahostka.

Dziękuję uga,chcę kogoś kochać i chcę żeby ktoś kochał mnie(tutaj chodzi o kota).Kocham wszystkie zwierzęta,ale na punkcie kotów mam fioła.Miotam się nie wiem co robić,może emocje są mocne,może dać sobie czas.Jedno wiem na pewno chcę kota podobnego do niego i pewnie spróbuję takiego szukać,jesli nie znajdę podobnego to pewnie narazie dam sobie spokój tylko boje się,ze moje zdrowie psychiczne mocno na tym ucierpi.

Kochani pomóżcie-szukam kota takiego jak ten co umarł!

Kto przegląda forum