Moje koty-moje szczęścia i nieszczęścia-część 8.

Kitek urodził się 27.06.2008r. Filmik z połowy października zeszłego roku. :arrow:

http://www.youtube.com/watch?v=dtC9WxQvtgw

ja też się melduję :ok:

oo to mlodziak

jesli normalnie sie zalatwia i nie sprawia mu ten tyl bolu, to chyba nie jest zle.
Oby ktorych z tych dwoch domow wypalil :ok:

Wracając do Kitka to ciężko będzie mi go wydać bez Koli. Kola kocha Kitka. To prawdziwa kocia miłość. Taka była i jest między Mikeszem i Misią, które na szczęście znalazły wspólny dom. Misia była tylko płochliwa a Kola jest w stosunku do ludzi dzika. Nikt jej nie weźmie a ona nie tuli się do żadnego kota tak jak do Kitka.

mirka_t pisze:Wracając do Kitka to ciężko będzie mi go wydać bez Koli. Kola kocha Kitka. To prawdziwa kocia miłość. Taka była i jest między Mikeszem i Misią, które na szczęście znalazły wspólny dom. Misia była tylko płochliwa a Kola jest w stosunku do ludzi dzika. Nikt jej nie weźmie a ona nie tuli się do żadnego kota tak jak do Kitka.

Jak mus to mus !

Ja trzymam kciuki za Jeden domek dla tej dwójki !

:ok:

Zeby jeden z moich podopiecznych znalaz ladny kochajacy domek.

Próbuję namówić ludzi z Warszwy, którzy chcą adoptować Kitka aby pomyśleli też o Koli lub parze Martin i Szpecia.
Na razie żaden z potencjalnych 2 domów dla Kitka nie jest takim jakiego bym sobie życzyła. Jeśli wydam go do jednego z nich zawsze zostanie niepewność czy postąpiłam słusznie. Czy nie trzeba było czekać tak długo aż znajdzie się ten wymarzony.

Mirka...z takim domkiem to jest jak z praca, takiej co pasuje jak ulal nie ma po prostu! Zawsze bedziesz sie nad tym zastanawiac. A jak jest domek "za dobry", to n. p. ja bym sie martwila, ze gdzies musi byc rdzawy gwozdz. Jak Ci sa ludzie sympatyczni, to sprobuj.

Ostatnio taka parka ze schroniska w Opolu.. Przytulanka i Ingar znalezli wspolny dom.. starsza czarna sympatyczna koteczka i dziki burasek.. zakochani w sobie po uszy. Ponad rok szukali domu, az w koncu znalezli... Nigdy nic nie wiadomo, moze i ta para pojedzie

Tylko trzebaby je dobrze 'wypromowac'..

SecretFire tylko, że przy każdej adopcji podejmuję decyzję o dalszym losie żywej istoty, która jest zależna od ludzi, która sama się nie obroni i która nie rozumie dlaczego coś się zmieniło. Zawsze jest obawa, że kot wróci z adopcji. Pół biedy jeśli wraca dość szybko. Gorzej gdy powrót jest po wielu miesiącach a nawet latach. Na przykład większym ryzykiem powrotu kota jest wydanie go młodym ludziom bez dzieci, ale z planami zostania rodzicami.

I strasznie irytują mnie rady "warto spróbować", bo prawie każda adopcja kota do całkiem obcych ludzi to próba a tak bardzo chciałoby się nie próbować. Po prostu mieć pewność, że to ten dom. Adopcja nie powinna być próbą.

Tak, dlatego mnie w schronisku moim, skad mam Lilly, tez pytala dyrektorka jak mieszkam, co robie, itd. No i wtedy tez jest wazne, czy kot zniesie "przeprowadzke", czy tam juz inny jest, czy beda dwa z innych gniazd. Trzeba miec serce i rozpoznanie w czlowieku. Ja jestem tak przywiazana do moich, ze latwiej bym TZ-ta oddala, niz kota. Glupia jestem tez na ten temat. Nie podoba Ci sie, to idz :-)

Koty byly przed facetem. Nawet jak bym byla bezrobotna, to bym probowala na wszystkie strony zatrzymac ich. Wiem ile kosztuja na miesiac i sie z tym licze.

Kitek i Kola jest fajnie nie rowna parka, nie? :-)

Ale obaj sa slodci. W Twojej skorze nie chce byc, bo mi tez by bylo ciezko z decyzja.

Mirka, ależ Twój watek zasuwa :wink:

Jesteśmy z Kotostanem :mrgreen:

edit
Pozornie daje się szybko i bez problemu znaleźć dobry dom.
Ja myślę, ze coraz trudnej o tych najlepszych opiekunów.

To też różnie bywa. Ostatni przypadek bezdzietnych ludzi którzy się "bawili w dom" z kotami - Mirka wie o czym piszę. Z drugiej strony sami mamy, jak to mawia mój TŻ "małodzietną" (dzieci w liczbie 0

) rodzinkę, a kotów za nic byśmy nie oddali nikomu (ja osobiście tylko z jedną osobą bym koty zostawiła na dłużej tzn. na dzień-dwa bo bym sama dłużej bez nich nie wytrzymała - z bratem TŻ-ta który kiedyś z nami mieszkał i wiem jak się zajmuje kotami). Są po prostu kociarze i nie-kociarze, tak jak są ludzie którzy są rodzicami dobrymi i tacy dla których dzieci to była zachcianka. Nie trafisz... trzeba mieć cholernego nosa. Ja się przyznam, że do kociarzy nosa nie mam absolutnie. Raz do schronu przyszła para po kota - od razu kobitka z TOZu mi powiedziała że coś jej w nich nie pasi i trzeba ich wziąć na przetrzymanie - odesłać "na potem" a jak wrócą to znaczy że im zależy. Mi osobiście wydawali się bardzo kociolubni. Jak się okazało myliłam się - przyszli po kota a gdy im kobitka powiedziała żeby za tydzień przyszli bo teraz są same nieadopcyjne to oni najpier powiedzieli że OK, a potem, tego samego dnia wyszli ze schronu z bulterierem. Przyszli po kotka, a wyszli z bulterierem :roll:

Moje koty-moje szczęścia i nieszczęścia-część 8.

Kto przegląda forum