Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza

[hanelka]

Ale ty pamietasz, ze nie jestes robotem?

Taki lekko zacinający się półautomat

Normalnie po podaniu insuliny poziom glukozy zaczyna się obniżać, aż do pewnego momentu (mniej więcej w połowie cyklu), potem zaczyna rosnąć, aż osiągnie apogeum przed planowanym kolejnym podaniem.
Gamoń ma dokładnie odwrotnie. Po podaniu insuliny cukier zaczyna mu rosnąć, przybierając wartości zaiste imponujące, by nagle spaść w najmniej oczekiwanym momencie. Każdy pomiar to niespodzianka, schemat, według którego jego organizm reaguje - zagadka...

Kurczę, mam podobnie - to znaczy ja nie biorę leków, ale glukoza po posiłku spada mi drastycznie i muszę się ratować czymś słodkim. A muszę oznacza, że jak nie zjem, to zasypiam i ledwo żyję lekarze obstawiają hiperglikemię, a właściwie jej początki. może Soser ma podobnie?

Soserowi powinna spadać. Po to dostaje insulinę. Ale mu rośnie. Rośnie mu ostro, aż do wyjścia poza skalę włącznie. Wbrew wszelkiej logice...

[hanelka]

Zrobiłyśmy z wetką kundlowi dwa dni przerwy, bo zabiegana się zrobiłam. To i w nocy nie ma go co katować.
Czyli mogę się przespać. A spanie tak boli...

[morelowa]

Och, dlaczego , hanelko??

[Agneska]

Hanelko, niech Cię nic nie boli!

[hanelka]

Och, dlaczego , hanelko??

Rwa kulszowa nie chce odpuścić, podła i popsuty kręgosłup daje czadu...

Dziś wrócili Piotruś i Franuś z adopcji. Moi Słoneczni Chłopcy...
Proszę, nie ciskajcie gromów na domek. Nie trzeba.
Życie jest czasem takie popaprane

[morelowa]

Nie będziemy [nie będę] ciskać gromów, bo nic o domku nie wiem. Ale czasem warto coś opowiedzieć gwoli doświadczenia..Znaczy, nie o domku konkretnie, tylko czym się chłopcy 'przysłużyli'.

Jak już wydobrzejesz.. Zrób to szybko!

[Korciaczki]

Dziś wrócili Piotruś i Franuś z adopcji. Moi Słoneczni Chłopcy...

ojej,a jednak
jak się zachowują? poznały kąty? nadal takie rozrabiaki jak dawniej, czy już bardziej stonowane z nich kocurki?
a przytulaczkowe? czy na razie zagubione?
głaski dla Słonecznych i reszty też

Sosiku, zdrowia. I Hanelko - też!

[hanelka]

Jednak...

Smutno strasznie. Stado zachowało się tak, że łzy ściskają mi gardło. Nie jestem pewna czy się poznali, ale z pewnością wyczuli, że tych dwóch spotkało właśnie coś strasznego. Piotruś jakoś lepiej się odnalazł. Wszyscy go obwąchali, ale delikatnie, nie narzucając się. Franuś jest zdruzgotany. Wybrał sobie ten dom. Teraz go stracił. Zaszył się w najczarniejszą dziurkę. Przysiadłam przy nim.
Nie dotykaj
Albo dobrze, pogłaszcz mnie, ale nic nie mów...
Ciężko patrzeć na zdruzgotane serduszko.
Stado podchodziło do niego na paluszkach. Pojedyńczo ktoś raz na jakiś czas zaglądał, jakby pytał: Jak ci tam?... Potrzebujesz czegoś?... Nic, nic... siedź sobie, już odchodzę, nie przeszkadzam...

Piotrek zapomniał swoje imię, ale chyba coś mu się przypomina.
Chodzi, obwąchuje, rozgląda się, marszczy różowy nos
Mnie chyba poznał, bo najpierw patrzył, patrzył, patrzył....
Aaaa, to ty... zdradziłaś...
Ale potem wybaczył. I wtula się całym ciałkiem. Jak dawniej

Franuś prawie nie je. Wczoraj wieczorem skusił się trochę. Potem zwymiotował wszystko.
Pomału wychodzi z kąta. Przesiaduje już trochę na drapaczku.

Rozczuliło mnie - Piotruś zobaczył w moich rękach buteleczkę EfaOlje i w oczach rozbłysły mu ogieńki. Przypomniał sobie jak strasznie to lubi, wskoczył na szafkę z językiem do pasa: No! Kapnij troszkę!

Maurycy poczul zagrożenie na SWOIM terenie. Goni okrutnie obydwu. Piotrusia zaatakował w kuwecie.
Będzie z nim niezły cyrk przy adopcji. Jestem jedynym słusznym człowiekiem. Słońcem na niebie. Miłością życia. Znika, gdy ktoś przychodzi...
Oswajanie jest okrutne. Dla kota. Kolejnego zdradzę, odepchnę, porzucę i złamię mu serce... I nie będzie mógł zrozumieć za co go to spotkało

[hanelka]

Jowitko dziękuję. Podwójnie

[Jowita]

trzymam kciuki Aniu

[hanelka]

Cud... Mogę poleżeć na boku parę minut. Idzie ku dobremu...

W stadzie atmosfera... elektryczna. Strzelają piorunki i syki. Co jakiś czas eksploduje czyjaś frustracja. Strażacy pracują pełną parą.
Piotruś wrócił - w sensie wrócił duszą. Jestem pewna, że przypomina sobie wszystko. Zaczął reagować na swoje imię i znów łapie mnie za szyję, żeby dać soczystego cmoka.
Franuś potrzebuje więcej czasu, ale już zaczyna się rozluźniać. Wrócił mu apetyt. W porze posiłku kręci się nerwowo po kuchni.
Pomału wracają stare rytuały.

W mojej prywatnej cukrowni produkcja cukru odbywa się na najwyższych obrotach. Poniżej 400 nie udaje się zejść, chyba tylko na chwilę
Wczoraj dwa razy było 'hi'. Po dwóch dniach przerwy znów robię krzywe. Co godzinę. Rano wysyłam do wetki i dostaję wytyczne na kolejny dzień

[Agneska]

Twoje dzieciaki wróciły.
Ech, trzymajcie się...

[morelowa]

Wróciły ... i pewnie zostaną..
Ech, hanelko, zdrowiej , bo sama widzisz - nie dadzą rady dzieci bez Ciebie.

[zuzzik]

nie wiem, co napisać
czytam, rozczulam się, uśmiecham, współczuję...
trzymaj się tam Hanelkowo

[ASK@]

Co do bólu to wiem o czym piszesz. Współczuję bardzo

Aniu, nie mam słów podziwu dla tego co robisz.
Dzieciaków-chłopaków ogłaszałabym dalej. Mogą trafić na fajniejszy domek czego życzę. Ja wiem,że strach paraliżuje w takich chwilach ale musi być ok.

Zdrówka przede wszystkim Wam życzę.