Hospicjum 'J&j'[7]...

[pixie65]

Bardzo mi przykro, Agn.

[Kazia]

Tak sobie myślę.
Wielu z nas już stawało przed umierającym kotem.
Wielu z nas straciło kota. Ukochanego albo takiego, który był na chwilkę tylko.
Na pewno ogromna większość miała/ma przeróżne wątpliwości...że czegoś się nie zrobiło...zrobiło niepotrzebnie...zaniedbało...niedopilnowało...niedostatecznie przypilnowało weta...że można było inaczej, lepiej.
To są doświadczenia nasze jednostkowe, nie codzienne.
Agn ma to na co dzień.
Agn umie otwarcie o tym pisać. Co i jak zrobiła albo nie zrobiła i dlaczego tak a nie inaczej.
Ona też, jak każdy z nas, ma wątpliwości różne. Pisze również i o tym.
Wykorzystajmy to...niepowtarzalną, jedyną lekcję, jaką Agn nam daje.
Po to, żeby, kiedy ktoś z nas znowu stanie przy umierającym kocie, wiedział więcej, umiał więcej, miał większą świadomość....i żeby NAM wtedy było łatwiej, a nasze decyzje były lepsze dla naszych umierających kotów.

[tangerine1]

Agn, bardzo mi przykro
trzymaj sie jakoś

[ola19]

Dzielna kobieto nie poddawaj się.
Łzy są potrzebne.
Obmywają rany,które zostawiają w nas niespełnione nadzieje i koleje losu zbyt tragiczne,żeby przyjąć je bez protestu.Tak jest właśnie teraz.
Przytulam mocno.

[SecretFire]

Przykro mi Agn, ze tak cierpisz i placz tylko w duchu dopuszczasz, jak nikt nie widzi i nie slyszy. A potworem nie jestes, te stanowisko juz inni przejeli.
Po jakims czase czlowiek staje sie troche obojetniejszy, bo w ten sposob chroni siebie przed wiekszymi jeszcze uszkodzeniami. Przyznaje sie, ze ja z tego powodu przestalam pracowac w szpitalu, gdzie podczas czasu maturalnego i pierwszego semestru na studiach pracowalam na dorobek. Nie moglam wytrzymac, ze w jeden dzien pacjenta myje, pielegnuje i karmie a w nastepny musze go odwiezdz do kostnicy. Najgorzej bylo dla mnie, jak mialam moldych pacjentow albo strasznie samotnych ludzi. Najchetniej wszystkich bym wziela do domu i im dobrze jesc dala i kazdego przytulala i mowila, ze swiat nie jest taki straszny i ze od teraz bedzie im dobrze.
Nie przejmuj sie tym, co ktos o Tobie mowi, bo Ty wiesz ze jest inaczej. Nie moge zapomniec Twojego zdania z przed paru tygodni, ktore dla siebie od tego czasu tez uzywam, ze najpiekniejsze zycie jest te, ktore inni dla nas wybieraja.
Dziel sie z nami Twoimi troskami i myslami. Kto ma zrozumienie, to pomoze.

[mpacz78]

Tak sobie myślę.
Wielu z nas już stawało przed umierającym kotem.
Wielu z nas straciło kota. Ukochanego albo takiego, który był na chwilkę tylko.
Na pewno ogromna większość miała/ma przeróżne wątpliwości...że czegoś się nie zrobiło...zrobiło niepotrzebnie...zaniedbało...niedopilnowało...niedostatecznie przypilnowało weta...że można było inaczej, lepiej.
To są doświadczenia nasze jednostkowe, nie codzienne.
Agn ma to na co dzień.
Agn umie otwarcie o tym pisać. Co i jak zrobiła albo nie zrobiła i dlaczego tak a nie inaczej.
Ona też, jak każdy z nas, ma wątpliwości różne. Pisze również i o tym.
Wykorzystajmy to...niepowtarzalną, jedyną lekcję, jaką Agn nam daje.
Po to, żeby, kiedy ktoś z nas znowu stanie przy umierającym kocie, wiedział więcej, umiał więcej, miał większą świadomość....i żeby NAM wtedy było łatwiej, a nasze decyzje były lepsze dla naszych umierających kotów.

Bardzo mądrze napisane.

Agn, jestem myślami z Tobą, tak wiele trudnych sytuacji masz na co dzień, naprawdę podziwiam to co robisz. Przytulam.

[katarzyna1207]

Tak sobie myślę.
Agn ma to na co dzień.
Agn umie otwarcie o tym pisać. Co i jak zrobiła albo nie zrobiła i dlaczego tak a nie inaczej.
Ona też, jak każdy z nas, ma wątpliwości różne. Pisze również i o tym.
Wykorzystajmy to...niepowtarzalną, jedyną lekcję, jaką Agn nam daje.
Po to, żeby, kiedy ktoś z nas znowu stanie przy umierającym kocie, wiedział więcej, umiał więcej, miał większą świadomość....i żeby NAM wtedy było łatwiej, a nasze decyzje były lepsze dla naszych umierających kotów.

Bardzo mądrze napisane.

Też tak uważam... Nieraz płaczę czytając ten wątek , i wiem, że ja bym nie dała rady ... I tym bardziej podziwiam Agn za to co robi dla tych kotów ... to, czego większość z nas nie dałaby rady ... tak jak ja... Ale dzięki temu mam nadzieję, że będzie nam (kotu i mnie) łatwiej, kiedy przyjdzie ten moment ...

[Jana]

[']

[ryśka]

Śpij, kotku [i]



Mam taką jedną piosenkę, której słucham w samotności, ile razy pożegnam jakiegoś kota. Słucham, płaczę, wspominam. To takie moje pożegnanie z kotem, moja żałoba. Pozwalam sobie na to. Takie "przepłakanie" straty kota pomagało mi nieraz stanąć na nogi. Bez tego byłoby mi o niebo trudniej.

[meggi 2]

Koteńko juz Ciebie nic nie boli

[Maryla]

[']

ja Cie nie ocenialam
jedyne co moge napisac to ze podziwiam ze jestes w stanie to wszystko zniesc
ja bym nie byla

[Kleo]

Agn przytulam [']
Śpij spokojnie NoName

[SecretFire]

Tak mi akurat przez glowe przechodzi...

...Czy czlowiek, czy zwierze, ja jestem swiecie upewniona, ze niektore dusze, co w naszym zyciu sie pokazuja, nam tylko przez pewien czas towarzysza, bo ich akurat w tym czasie potrzebujemy. Niektorzy zostaja dluzej, niektorzy na zawsze, niektorzy tylko krociutko. Mozna to wytlumaczyc, ze uniwersum wie, co nam akurat potrzeba i nam to przysyla. To towarzyszenie ma sens, bo nas ta dusza naprowadzi na pewna droge, albo da nam pewne uczucie i wtedy, jak ich zadanie jest wypelnione, to sobie odchodza. Ta kocia duszyczka, ktora teraz dostalas i tak szybko Cie opuscila, musiala byc po to, zeby Twoj mur obronny troche zwalic, bo lzy plyna jak dusza jest za pelna i nie ma gdzie juz kanalizowac uczuc.
Niedawno zyczylam sobie od uniwersum nie czlowieka, z ktorym bym mogla isc przez zycie, tylko czlowieka, ktory mi jest akurat teraz najbardziej potrzebny. I znalazl sie taki czlowiek, nawet w tym przeze mnie podanym czasie. Ten czlowiek mnie wyciagnal z najwiekszej depresji, naprowadzil mnie na droge, ktora moge teraz sama isc dalej i byc silniejsza na duchu. Teraz go juz mniej potrzebuje i on blednie w moim zyciu, tak ze czas na niego, zeby odszedl. Nie za daleko, ale mniej intensywnie.

Budzisz w nas filozofow Agn.

[IKA 6]

Nigdy nie pisałam, ale teraz to zrobię. Nie jesteś potworem Agn. Jesteś tylko człowiek , który musi z własnej woli znieść bardzo dużo. Mnie sie wydaje, ze nie umiałabym pogodzić sie z tak szybkim odchodzeniem kotów. W tak krótkim czasie - tak duzo. To przekracza moje możliwości.
Przytulam mocno Agn

[Gretta]

Tak sobie myślę.
Wielu z nas już stawało przed umierającym kotem.
Wielu z nas straciło kota. Ukochanego albo takiego, który był na chwilkę tylko.
Na pewno ogromna większość miała/ma przeróżne wątpliwości...że czegoś się nie zrobiło...zrobiło niepotrzebnie...zaniedbało...niedopilnowało...niedostatecznie przypilnowało weta...że można było inaczej, lepiej.
To są doświadczenia nasze jednostkowe, nie codzienne.
Agn ma to na co dzień.
Agn umie otwarcie o tym pisać. Co i jak zrobiła albo nie zrobiła i dlaczego tak a nie inaczej.
Ona też, jak każdy z nas, ma wątpliwości różne. Pisze również i o tym.
Wykorzystajmy to...niepowtarzalną, jedyną lekcję, jaką Agn nam daje.
Po to, żeby, kiedy ktoś z nas znowu stanie przy umierającym kocie, wiedział więcej, umiał więcej, miał większą świadomość....i żeby NAM wtedy było łatwiej, a nasze decyzje były lepsze dla naszych umierających kotów.

Zgadzam się z Kazią.

Bardzo mi przykro, Agn. Ze wszystkich możliwych powodów
[*] dla Kici.

A podobno sterylki aborcyjne są bezpieczne...