Ukochany mój Pompon stwierdziwszy, że mamunia ma coś doła ostatnio i trzeba ją rozweselić dostał o 3 w nocy głupawki. Nie dość, że w związku z nieco stresującą sytuacją, jaką mam obecnie nie mogę spać, to jak już zasnę, kotecki urządzają sobie rodeo w przedpokoju. 
Jak zaczęli szaleć w środku nocy, to narobili tyle hałasu, że oczywiście musiałam wyjść ich uspokoić. O dziwo jednak kotki, które zwykle w takich sytuacjach robia zdziwione miny i udają, że to nie one, tym razem postanowiły zaprosić mnie do zabawy, a szczególnie Pompon, który ewidentnie mnie uwodził, podbiegając do mnie biegiem wyprężonym bocznym, po czym otrzymywałam strzała łapą, a kocio z podkulonym ogonem i położonymi na płaski uszami wiał w drugi kąt mieszkania, żeby po chwili znowu podkicać bokiem w tym samym celu 
Ani moje "psik", ani inne łagodne, czy też stanowcze upomnienia nie robiły na nim wrażenia. Będzie się teraz bawił z mamunią i koniec! 
Zrezygnowana stwierdziłam, że wracam do sypialni, pewnie się wyciszy, jak mu zniknę z oczu, ale gdzie tam! Jak zamknęłam drzwi, rozczarowany Pompon rozpłakał się w głos i próbował wydrapać dziurę w drzwiach do sypialni 
Nie rozumiem co w tą cholerę wstąpiło? 
Pół nocy się z zarazą kotłowałam, w ciężkim stresie, że mi za chwilę straszne dziecko obudzi i wtedy dopiero dostanę w pióra, bo ona też się wówczas będzie chciała bawić i nie ma opcji zaśnięcia W związku z owymi nocnymi manewrami jestem dzisiaj wykończona, wkurzona i śpiąca.
A sprawca zamieszania właśnie uwalił się na rogówce i odsypia. Zaraz go dopadnę i wyprzytulam! A co?! Za karę. 
