Kardamon i przyjaciele - hanelkowo zaprasza

[ASK@]

Wystawiłam bazarek dla kotów Hanelki.
Można kupić szwajcarskie kosmetyki, które przekazała Discordia.
viewtopic.php?f=20&t=163181
Zapraszam.

[hanelka]

hanelce kompik już wrócił, tylko hanelka jakaś nieprzytomna

Po kolei:

Korciaczku
Wiewiór na zdjęciu taki jakiś nawet prawie zadziorny w tym drapieżnym zieeewie. Sama siebie pewnie by się wystraszyła
Wojtuś mnie coś stresuje. Bez powodu. Był przegląd. Były badania okresowe. Jest ok. Tylko mnie niepokoi. Ot, paranoja...
Wojtuś tęskni za bobasem. Jak tylko usłyszy zabawkę, którą się razem bawili, przypędza, wzbijając kurz, z najdalszych krańców świata. Z radosnym uśmiechem na twarzy. I widząc, że to nie bobas, smutnieje. Nie tylko on tęskni...
Kardamonik... Ostatnio znów ćwiczy zapasy z Mańkiem. Przez chwilę. Czasami.

Małgosiu - bardzo się cieszę, że wpadłaś.
Dziękuję za wystawienie bazarku i za „spłatę długu”
Zapraszam serdecznie do powtórzenia wizyty (skoro już przełamałam wstyd przed zapraszaniem ludzi do swojego tojtoja )

Jest parę zdjęć do wrzucenia, ale odkąd zbiesił się imageshack, dzięki któremu można było zamieszczać miniaturkę zdjęcia, która powiększała się po kliknięciu, szukam serwera, który też tak potrafi. Może mi ktoś podpowiedzieć?
Poprawię się, uzupełnię wiadomości, będą nowe fotki

[morelowa]

Tak telepatycznie trochę..
Szłam sobie przez miasto dziś i pomyślałam sobie, że jakoś wątki się pokurczyły, że te obserwowane przeze mnie ciche i nieme .
I że kiedyś to np. hanelka coś opowiadała..
No, to coś opowiedziała

Jak ja nie lubię tego pisania maczkiem...

[hanelka]

Dobra, maczkiem nie będzie
A co do telepatii, coś w tym, kurczę, jest...

[Beasia]

Bardzo się cieszę, że się wreszcie odezwałaś Mam nadzieję, że nie będziesz nam już znikała na tak długo
Ja wrzucam zdjęcia przez fotosik, ma różne możliwości otwierania zdjęć bo od razu podawane jest kilka kodów i wybierasz sobie ten, który Ci pasuje.

Moc pozdrowień dla Ciebie i głasków dla futerek. Z niecierpliwością czekam na zdjęcia.

[hanelka]

Od ponad tygodnia walczyłyśmy o kundla. Wetka i ja.
Tracił przytomność. Nie panował nad wydalaniem. Całymi godzinami glukometr pokazywał „Hi” „Hi” „Hi”
Miałyśmy bardzo smutną uroczystość w rodzinie. Zmarł mój szwagier i jednocześnie kolega z klasy w ogólniaku.
W sobotę był pogrzeb. Przyjechała Ola. Zadzwoniła domofonem - Soser nawet nie drgnął. Weszła do mieszkania, podeszła do niego - nic. Pochyliła się, pogłaskała - ledwo otworzył oczy.
Myślałam, że to już koniec. Że nie damy rady.
Wisiałam na drucie z wetką. Insulina neutralna. Kroplówki. Przez ostatnie trzy doby co godzina pomiar cukru. Konsultacje esemesowe.
Chyba wychodzimy z zapaści. Cukier mam nadzieję już pod kontrolą.
Jeszcze nie spuszczam powietrza. Boję się

Co się stało? Ot, zaprzestano produkcji insuliny, na którą reagował.
Idę paść...

[zuzzik]

Soserku, piesku ....

Haniu, trzymaj się tam!!

[mimbla64]

Biedny Soserek.
Kciuki za niego.

[ASK@]

to sie naumordowaliście.
Psa szkoda strasznie.I Ciebie.
Kciki

[morelowa]

No, psiurek, no - zbieraj się, bo się hanelka wykończy.
Jeszcze nie czas pewnie

[Beasia]

Mocne kciuki za Was wszystkich

[Alienor]

za Soserka, Hanelkę i resztę ferajny

[Agneska]

Aniu, Kochana, trzymajcie się jakoś

[hanelka]

Dzięki wszystkim za dobre słowo. Przeczytałam Gamoniowi. Nie mógł uwierzyć, że tyle osób go lubi.
Był bardzo wzruszony. Bardzo. I obiecał, ze już nie będzie więcej tak się wygłupiał. Żebyście nie martwiły się o niego
Zczyściło mnie na paski do glukometru. Do korzeni. Została mi złotówka w portfelu i to, co w lodówce.
Ale nic to. Zbieramy się. Daliśmy radę

Adoptowałam Antosię. Sobie. Siedziałyśmy sobie któregoś wieczorka, kobitki, nad kawką.
W pewnym momencie przyjaciółka mówi: Ty weź już wykasuj ogłoszenia Antosi. Ile ona już u ciebie siedzi?
No, dwa lata - ja na to.
No widzisz. Komu ją dasz? Jak to sobie wyobrażasz? Z Soserem ją oddasz? Zobacz, przecież nie możesz jej odebrać Sosera. Ona się uśmiecha do niego. Aż cała jaśnieje na jego widok. Chcesz jej to odebrać?
Pogadałyśmy jeszcze o tym i tamtym, dziewczyny poszły sobie.
Siedzę sobie, patrzę na Antosię, patrzę. Hm, kogoś mądrego to i posłuchać warto. Jak ona ma po dwóch latach zaczynać od nowa? I bez Sosera, którego bardzo kocha. Dwa lata tu mieszka, a wciąż jest tak lękliwa.
Siadam sobie koło Antośki i mówię: wiesz, nie jesteś już tymczasem. Jesteś prawdziwym, domowym kotem. U siebie. Zgadzasz się?
Nie wiem, skąd oni wiedzą. Jakim cudem rozumieją.
Zrozumiała. Wiedziała, o czym mówię
Dostałam tyle czułości, brzuch do wygłaskania. Tak się rozkokosiła, że ściągnęła narzutę z tapczana i owinęła sobie wokół głowy.
Jeszcze nigdy w życiu nie widziałam tak uśmiechniętego kota.
Zatem ogłaszam oficjalnie - Antosia ma dom

[morelowa]

Patrz, jakie mądre masz koleżanki!
Że też się wcześniej nie domyśliłaś, że masz swoją Antośkę..
Szkoda, że zdjęcie Antosi z narzutą sie nie zrobiło

A jak , hanelko, sprawy pracowe itp. ? Nic? A Twoje zdrowie?