Orzeszki (i nie tylko) w Zalesiu.

Niestety encortolon nie wystarczył. Fredu ma do tego wszystkiego potężną anemię, czyli białaczka też dała o sobie znać. Ostatnia nadzieja w chemii. Fredu już dostał dwie tabletki. Na jutro ma trzecią i coraz mniejszą nadzieję, że jednak ten tęczowy most uda sie odwlec.

Właśnie Albert pojechał n a konsultację chirurgiczną zerwanego ścięgna.
Po południu Jerz wiezie Białasa na zdjęcie szwów i Maksia na konsultację i podanie leków, bo w domu kić odmawia dość gwałtownie współpracy. Krople do oczu jeszcze jakoś przechodzą ale żadne zastrzyki. :evil:

Ostatnio poległam w krótkiej i zaciętej walce.

Skumulowały się Wam choróbska

żeby było choć ciut lepiej.

Wczoraj zdecydowaliśmy o wysłaniu Fredka w podróż za tęczowy most. Nie pomogła niestety ta chemia, którą go pasłam w zeszłym tygodniu. Oprócz innych, poważnych przypadłości Fredu miał anemię, dlatego dni i noce spędzał w przewiewnych miejscach, na schodach, na parapecie otwartego okna albo w krzakach na stawem. Morfologia znowu w ciągu tygodnia poszła w dół. :crying:

Postanowiliśmy, że nie będziemy czekać aż zacznie się dusić. Taka była umowa z naszą doc, która też była zdania, że nie można pozwolić kotu cierpieć.
:placz:

I nie cierpi. My niestety tak. Dziś rano mało się nie rozryczałam jak spojrzałam na pudło z lekami Fredka.
Pięć lat temu był naszym ósmym kotem. W międzyczasie doszło pięć, choć niektóre, jak koty po moich rodzicach, tylko delikatnie zaznaczyły swoja obecność w drodze ku tęczowemu mostowi. Teraz mamy sześć kotów: ostatnie dwie "orzeszki" - Miecię i Maciejkę, wiecznie zafaflunioną Malagę, i trzy zeszłoroczne sieroty: Maxa, Alberta i Małe, no i dwa psy.
Większość z tej siódemki odeszła w tym i zeszłym roku. Jakiś mamy niedobry czas, nie tylko zresztą dla zwierząt.

Olu, współczuję

Fredziu [']

Ratujemy Alberta. Po żmudnych (i kosztownych niestety) badaniach okazało się, że problem z łapką na naturę neurologiczną bo do łapki dołączyło oko i trzecia powieka. Aktualnie mamy całą baterię zastrzyków i nadzieję, że pomogą.
Reszta się trzyma, tylko Żaba ma coraz większe problemy z chodzeniem.

Albert ma się znacznie lepiej. Czeka nas jeszcze miesiąc podawania zastrzyków ale łapka funkcjonuje lepiej, źrenica lepiej reaguje na światło i apetyt też powolutku wraca do normy. Trzecia powieka się co prawda nie cofnęła ale i tak różnica jest kolosalna.

Powodzenia!!!

Albert umiera. Zastrzyki pomogły tylko chwilowo. Wczoraj go konsultowaliśmy i doc zdecydowała o podjęciu "akcji ostatniej szansy". Dziś już wiem, że sie nie udało. Albert nie jest w stanie stanąć na łapach a wczoraj jeszcze kuśtykał na trzech. Jesteśmy umówieni w poniedziałek na wizytę ale nie wiem czy biedny kocina dotrwa do poniedziałku.

Albert [']

Jakoś tak pusto w domu. W tym roku pożegnaliśmy sześć kotów - połowę naszego stada. Tak źle jeszcze nigdy nie było. :placz:

Teraz najbardziej martwię się o Maxa, któremu siadają nerki ale z racji poważnego niedowidzenia bardzo oporuje przeciwko podawaniu leków dopyszcznie. Już samo codzienne wpuszczanie kropli do oczu mocno go stresuje. Boję się, że dołożenie stresu zniweluje działanie leków i na razie dostaje tylko Lespevet dyskretnie ukryty w pasztecie.

tak bardzo mi przykro.... :cry:

Alberciku

Maxiu, walcz , ale nie z pańcą, tylko z choróbskiem :ok:

Orzeszki (i nie tylko) w Zalesiu.

Kto przegląda forum