TŻ szelesci mu papierkami i próbuje wzbudzić zainteresowanie, zachęcić do zabawy.
Ja wczoraj leżąc przed klatką wpakowałam łapę do środka i rzucałam Brunkowi chrupki. Wcinał zapamiętale. Nie bał się jakoś bardzo. Jak chrupka była dwa centymetry od mojej dłoni to można było ją zjeść. Jak była na dłonie to już nie
Wąchał i cofał się do transportera mimo, że cała moja dłoń była wypaprana w kocim jedzeniu 
Nie przeszkadzało natomiast Brunowi przesuwać moją dłoń nosem jak poszukiwał chrupek w fałdkach kocyka 
Niestety chyba chciałam za dużo
Chrupek leżał przy mojej dłoni a ja ją trzymałam nieruchomo w transporterze. Albo Bruno już się znudził, albo miał dość stresującej sytuacji. Powąchał moje palce i powolutku, po-wo-lut-ku podniósł łapkę. Wiedziałam, że pacnie, ale nie chciałam wycofywać gwałtownie ręki, żeby się nie wystraszył. Pacnął. Mocno. Nie wysunął pazurków tylko mocno uderzył. Jeden pazur zrobił jedna dziurkę na wierzchu palca tuż przy paznokciu. Boli. Nie cofnęłam ręki. Przetrzymałam uderzenie, a potem rzuciłam mu jeszcze parę chrupek, żeby nie myślał, że się na niego złoszczę 
W ogóle to Brunek bardzo ładnie je - zjada już różne puszeczki. Suche też wcina. Dziś rano jak mu wstawiłam miski z jedzonkiem to wyszedł z transporterka jeszcze zanim zamknęłam klatkę, zaczął wcinać przy mnie. Czasem tylko przy gryzieniu miauknie - ale to chyba tak już będzie, przez te jego zrosty zapalne w pysiu
I tak dobrze, że je i to z apetytem. Wyładniał nam chłopak. Futerko robi się ładniejsze. Szkoda, że nie daje się głaskać, bo bym go wyczesała 
Może kiedyś przyjdzie czas i na to (miejmy nadzieję, że już w stałym domku).
