Koty Amiki6 - Pracusie: Snejki[*], Misio[*] i Dyziaki [*][*]

pixie65 pisze:
Amika6 pisze:(...) ale na szczęście zareagował na szelest banknotu, który akurat miałam w kieszeni.

Hmmmm...ciekawy patent...
Zastanawiam się czy jakby tak w klatce-łapce zawiesić powiedzmy sto złotych, to czy chętniej by do niej koty właziły...

To było tylko 10 zł, ale banknot nowy to szeleszczył jak potrząsana saszetka :twisted:

sunshine pisze:To rzeczywiscie stracha napędził A dlaczego nie chciał iść do ciepełka?
Będziecie im szukać domków?

Po prawie 4-ch godzinach był porządnie zmarznięty i przerażony, a ja zakutana w zimowym paltociku pewnie nie pasowałam mu do głosu, który zna.
Snejki jest bardzo płochliwym kotem

On nawet na odgłos niespodziewanie dartej kartki potrafi się bardzo przestraszyć, jeśli moment wcześniej do niego nie zagadam.

Misio natomiast już był w DS i wrócił

Długo pracowałam, by naprawić jego samopoczucie i charakter. Jak już jako tako doszlismy do ładu, to Misio zaczął sam zabiegać o własny domek. Mam taką cichutką nadzieję, że mu się uda :ok:

Ale jeszcze musimy poczekać, aż mieszkanie jego wybranki nada się do zasiedlenia.
Dlatego jego zdrada już aż tak mnie nie boli :twisted:

.

Aaaa, to o taką zdradę chodziło :ok:

sunshine pisze:Aaaa, to o taką zdradę chodziło

No, to niestey nie do końca tak jest

Od blisko miesiąca Misio jak już całkiem odżył, zmienił miejsce koczowania (ale stołowania to jakoś nadal nie :wink:

)
Miski stojące w moim pokoju opróżnia jeszcze przed moim przyjściem i biegusiem przenosi się piętro niżej.
Za dnia widuję go tylko wtedy jeśli sama tam zajrzę, albo jeśli mi go przyniosą kiedy za bardzo sie panoszy (a u mnie kocio i tak tylko wypatruje okazji by zwiać).

W zasadzie to on najbardziej przymila się do chłopaka, który tam pracuje, ale na DS u niego niego ma szans, bo dom jego rodziców już zakocony i zapsiony. A że jest odważny i namolny, to zdobył sympatię dziewczyny, która też w tym pokoju też pracuje.
Tylko, że te przenosiny nie wychodzą mu na dobre, bo zrobił się z niego straszy żebrak (pcha się do ludzkiego sniadania) i szwendaczek. Łazi po całym biurze i potrafi się uwalić wśród papierów na środku biurka, a niestety są u nas pokoje, do których nie powinien zaglądać.
Dzisiaj np. zanim ktokolwiek zdążył zareagować, zawędrował w odwiedziny do Dyrektora (niby taki słoniowaty, ale czasem dostaje mega przyspieszenia), no i ratowanie sytuacji spadło na mnie, bo nikt nie miał odwagi tam wejść i go poszukać :twisted:

No i oczywiście, cichutki zazwyczaj kotecek przywitał mnie głosnym miau i wszystko się wydało :twisted:

Na szczęscie szef podłapał moje połajanki dla Misia i skończyło się na żartach

.

Ufff
Swoją drogą fajną masz pracę i kolegów, ze możecie tak pomagać kotom. Niewiele takich miejsc...

sunshine pisze:Ufff
Swoją drogą fajną masz pracę i kolegów, ze możecie tak pomagać kotom. Niewiele takich miejsc...

To przyszło z czasem, ale co za sprawą donosiciela przeżyłam ubiegłej zimy, to przeżyłam.
A i kocurki też nie bardzo chcą współpracować. Mają dwuizbową kocią chałupkę full-wypas i nie korzystają z niej :evil:

.
A ja przez nich to już chyba parę lat życia straciłam.

Chyba każdy kociarz mógłby życ ździebko dłużej gdyby nie koty :twisted:

Strasznie mi smutno :cry:

...
Dzisiaj dowiedziałam się, że umarł nasz dozorca Pan Zbyszek.

Przesympatyczny, pogodny i uczynny człowiek ... pomagał mi w opiece nad Pracusiami. Jako jedyny z całej trójki robił to z przyjemnością i tylko On potrafił odróżnić Snejkiego od sąsiedzkich burasów.
Ostatnio trochę chorował, ale Jego śmierć jest dla mnie szokiem.

Cały dzień mam przed oczami, jak staje w drzwiach mojego pokoju i mówi: przyniosłem pączka/drożdżówkę żeby nam tu szefowa z głodu nie umarła, bo tak długo pracuje. .
Jedyny z całej firmy tak mnie "tytułował". Żartował, że jak mam bilans, to przynajmniej ma kogo pilnować. Lubiłam Go jak kogoś z bliskiej rodziny :cry:

Aniu, przytulam - wiem jakie to trudne, nie dość, że dobra osoba odchodzi, to jeszcze ktoś, kto pomagał w opiece nad kotami
Podwójna strata
U nas zdarzyło się dokładnie to samo 2 tyg. temu, zmarł niesłychanie sympatyczny portier, który przygarnął pieska wyrzuconego u nas w pracy przez kogoś, kto podjechał i wyrzucił zwierzę z samochodu.
Gdyby p. Irek żył, nie martwiłabym się tak o Lalunię

Oj, jak smutno. A jak rodzina musiała przeżyć śmierć bliskiego tuż przed świętami

to zawsze jest koszmar

Bardzo mi przykro, Amiko6...

Dziękuję za Ciepłe słowa.

Pożegnałam Pana Zbyszka [*] :cry:

Mam nadzieję, że nasza tygryska Misia i jego pies wyjdą Mu na spotkanie ...

Amiko6 doczytałam. Bardzo mi przykro. Przesyłam ogrom ciepłych myśli...

Aniu bardzo mi przykro

Przytulam.

Koty Amiki6 - Pracusie: Snejki[], Misio[] i Dyziaki [][]

Kto przegląda forum