Czytałam już na forum o oswajaniu kotów, czytałam dużo, ale każdy opisywany przypadek kotka, wydał mi się inny - niż ten właśnie. Długo się zastanawiałam zanim wzięłam kotkę, jestem pewna swojej decyzji i chcę dla niej jak najlepiej.
To kotka wolnożyjąca, mieszkała sobie z innymi kotami na podwórku mojej babci, panie, które opiekowały się nią i innymi kotami zadbały o to, aby zwierzęta zostały wysterylizowane/wykastrowane. Kotka nie bała się ludzi, dawała się głaskać i słodko mruczała.
Jest kotką dorosłą (ok. 2 lata), wysterylizowaną i... przestraszoną. Jednak jej strach nie polega na tym, że przede mną ucieka, po prostu siedzi w jednym miejscu i się z niego nie rusza. Daje się głaskać, brać na ręce, nie prycha, nie syczy, nie miauczy. Po prostu siedzi - bez reakcji. Wydaje mi się tylko być bardzo smutna i zaczynam się zastanawiać, czy nie zrobiłam jej krzywdy zabierając ją z podwórka
Co prawda to jej pierwszy dzień u mnie - ale nie chciałabym sprawiać jej przykrości.
Proszę - poradźcie coś.
Dobrze by było,żeby kocia miała swoje stałe miejsce.Ograniczenie przestrzeni pomaga czesto takim kotom.Postawienie kartonu/budki gdzie może się schować plus kuweta i miski działają uspokajaco. Powoli przywyknie do odgłosów domu. Wszystko sie ułozy.
Jestem dobrej myśli.
