przerażony kot- co robić????

[mama-san]

Stała się straszna rzecz: niechcący, przez przypadek śmiertalnie wystraszyłam swojego kota. Dwa miesiące wspólnego mieszkania poszły na marne, kot który jeszcze wczoraj spał przy mnie na sofie brzuszkiem do góry, w tej chwili czołga sie pod scianami z podkulonym ogonem albo kryje się pod łóżkiem. A poszło o banalną rzecz: o lisa!
Mam w szafie rudą lisią skórkę (uprzedzając złośliwe komentarze obrońców zwierząt: dostałam ją kiedyś w prezencie od mamy i bardzo rzadko, jak jest szczególnie zimno zakładam jako szalik). wyjęłam ją dziś rano i oczywiście najpierw pokazałm kotu- zaciekawił sie odrobinę, ale nie bardziej niż zwykłym szalikiem. Przymocowałam więc futro pod szyją i schyliłam sie żeby zasznurować trzewiki. W tym momencie kot OSZALAŁ. Nie wiem co się stało: przed chwilą widzał i wąchał skórkę po wyjęciu z szafy i nie był wcale zaniepokojony, teraz może zauważył ruch, może zwisający do ziemi lisi ogon który sie poruszył wydał mu się żywy- nie mam pojęcia. Kot zjeżył się, podkulił ogon i czmychną tak przerażony że po drodze w biegu zsikał się ze strachu. wbił się pod łóżko z obłędem w oczach. Nie pomogły prośby, wyciąganie ręki z ulubionym przysmakiem, nic. Kot był wystraszony na śmierć. Mąż kazał mi wyjść z mieszkania, poczym bardzo łągodnie starał się wyciągnąć kota spod łóżka, pokazując mu że nie ma zagrożenia, że może czuć się bezpieczny. Pozornie mu się udało, ale kot w dalszym ciągu był zjeżony miał oczy jak spodki i uszy położone do tyłu. Kiedy mąż wziął go na ręce a potem posadził na jego ulubionym taboreciku, kot jeszcze raz sie posikał (tak jakby sie nie kontrolował ze strachu) i znów uciekł. w końcu udało się włożyć go do budki (transporterka) gdzie czuł się bezpieczniejszy i zostaiwliśmy go samego. Kiedy wróciłam do domu po godzinie (oczywiście zdjęłam lisa na korytarzu i schowałam do torby) kot stał w przedpokoju na ugiętych łapkach, z podkulonym ogonem, nie odezwał się (wcześniej był bardzo rozmownym kotem, przy powitaniu miauczał i mruczał donośnie). kiedy zaczęłam do niego mówić i wyciągnęłam rękę, podszedł bardzo powoli i obwąchał, ale zaraz się wycofał. Nie jest zainteresowany przysmakami, nie chce wziąć nie tylko z ręki ale nawet z ziemi, cały czas się rozgląda niepewnie i reaguje gwałtownie na każdy dźwięk. Teraz kiedy usiadłam przy kompie kot nie podszedł i nie położył się obok. siedzi w przedpokoju i obserwuje w napięciu, nie odzywał sie.
Kochani forumowicze, pomóżcie! Jak mam uspokoić przerażonego kota, jak odzyskać jego zaufanie? Co robić??? BARDZO PROSZĘ O RADĘ.

[alix76]

Schowaj skórkę głęboko i poczekaj, nie narzucaj się kotu ... za dobę lub dwie pewnie minie samo . Zmyj z siebie zapach lisa, to może niepokoić kota.

[mjs]

Masz bardzo mądrego kota, właściwa reakcja na skórę zwierzaka na szyi. Wyrzuć lisa, niech spoczywa w spokoju...

[mama-san]

Schowaj skórkę głęboko i poczekaj, nie narzucaj się kotu ... za dobę lub dwie pewnie minie samo . Zmyj z siebie zapach lisa, to może niepokoić kota.

Oczywiście że już się w niej przy kocie nie pokażę Co do niepokojącego zapachu,to mało prawdopodobne: skórka wisiała w szafie pewnie z 10 lat i może pachnieć co najwyżej lawendą na mole

dzięki że mnie pocieszyłaś, bo już myślałam że straciłam kota bezpowrotnie. Swoją droga nie przypuszczałam że to tak nieprawdopodobnie wrażliwa istota, ze taki drobiazgo może go ukrzywdzić. w jakimś wątku czytałam o kocie który potwornie przeraził się własnego odbicia w lustrze- reakcja bardzo podobna.

[alix76]

Czasem nie przewidzimy, co się dzieje w kocim łebku. Ale nie łudź się, dla Ciebie lis pachnie lawendą, dla kota ... lisem. Mają znacznie czulszy nos.

[mama-san]

Czasem nie przewidzimy, co się dzieje w kocim łebku. Ale nie łudź się, dla Ciebie lis pachnie lawendą, dla kota ... lisem. Mają znacznie czulszy nos.

No nareszczie! Wygląda na to że mu przeszło. Obudził się rano i zarządał śniadania

[mama-san]

Czasem nie przewidzimy, co się dzieje w kocim łebku. Ale nie łudź się, dla Ciebie lis pachnie lawendą, dla kota ... lisem. Mają znacznie czulszy nos.

Niestety miałaś rację z tym węchem. Co więcej kot błyskawicznie kojarzy fakty. Już wie że w szafie mieszka "zezło" więc nieopatrzne otwarcie drzwiczek spowodowało nowy atak paniki. obwąchuje też moje ciuchy w poszukiwaniu wrogiego aromatu.
Nie wiem co mówi na to kocia psychologia: czy jakby przekonał się że stwór jest martwy to przestałby sie bać, czy też zwierze nie jest aż tak racjonalne?

[Anja]

nie wiem co na to kocia psychologia, ale napisze Ci na pocieszenie, że Rysio, mój leniwy, rozkoszny kot,
niedawno czyli w 8 roku życia, nagle uznał, że każdy kabel, koło którego wcześniej przechodził obojętnie,
to niewątpliwie agresywny wąż, którego należy zabić
przy okazji zabijając go, boi się koszmarnie, więc w panikę wpada mi całe Trio

jestem również na etapie prostowania jego psychiki, ze smarowaniem żarciem kabli włącznie
ale traktuję to jako sprawę przejściową, widziałam już niejedną kocią paranoję u siebie w domu
traktowałam je poważnie, ale pewnie i właśnie dzięki temu odeszły w końcu w kocią niepamięć

czego i Wam życzę