Kocie choroby - małe ABC

Kocie pogawędki

Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy

Post » Pt sty 07, 2005 0:05 Kocie choroby - małe ABC

Postaram się tu opisać ważniejsze kocie choroby. Od pewnego czasu kilka osób mnie o to prosiło, więc w końcu spróbuję, ale tempo nie bedzie zabójcze :)
Omówiono już:
- panleukopenię
- zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP)
- białaczkę (FeLV)
- zakażenie kocim wirusem niedoboru immunologicznego (FIV)
- wyniki morfologii i biochemii krwi psa i kota
- zakażenie wirusem syncytialnym (FeSFV)
- koci katar
- program szczepień kota
- odrobaczanie kotów
- najważniejsze pasożyty wewnętrzne kotów
- najważniejsze pasożyty zewnętrzne kotów
- postępowanie w nagłych przypadkach
- grzybice powierzchowne skóry u kotów
- nadczynność tarczycy u kotów
- wrzód eozynofilowy, płytka eozynofilowa i ziarniniak eozynofilowy
- syndrom urologiczny kotów (SUK)

--------------------------------

Wątek będzie co pewien czas "czyszczony" z postów z pytaniami, komentarzami, itp. Na bieżąco można zadawać je też w wątku "Pytania do Kocich chorób" - http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=23025

E.
Ostatnio edytowano Śro mar 16, 2005 18:28 przez zalatany, łącznie edytowano 17 razy
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Pt sty 07, 2005 0:36

Kocia panleukopenia

Definicja
Kocia panleukopenia jest jedną z najczęstszych chorób wirusowych kotów. Jest także nazywana kocim zakaźnym zapaleniem jelit i kocią nosówką

Przyczyna
- wirus kociej panleukopenii (FPV) jest parwowirusem
- FPV jest stabilny i oporny na większość środków dezynfekcyjnych poza formaldehydem i glutaraldehydem
- FPV powoduje chorobę u kotowatych oraz niektórych innych gatunków zwierząt, np. fretek
- wirus przenosi się bezpośrednio od zainfekowanych zwierząt lub za pośrednictwem ich wydzielin i wydalin, zwłaszcza kału
- największa częstotliwość wystepowania panleukopeni ma miejsce u kotów w wieku 3 do 5 miesięcy

Patofizjologia
- wirus potrzebuje do rozmnażania szybko dzielących się komórek - tkanki limfatycznej, szpiku kostnego, krypt jelitowych, u noworodków także może powodować uszkodzenia gałki ocznej oraz ośrodkowego układu nerwowego (OUN)
- zakażenie przez łożysko powoduje wczesne zamieranie zarodków, ich resorpcję lub ronienie
- zakażenia systemowe - powaga uszkodzeń jest zwiększana przez bakterie jelitowe (dodatkowe zakażenia, wtórne do panleukopenii)
- zakażenie OUN - uszkodzenie móżdżku, nerwu wzrokowego, siatkówki w wyniku zakażenia w okresiepłodowym lub we wczesnym okresie noworodkowym

Objawy kliniczne
- temp 40 - 42 C, bardzo częsta
- depresja i anoreksja
- wymioty podbarwione żółcią, nie powiązane ze spożyciem pokarmu
- silne i szybko postępujące odwodnienie
- biegunka, jeżeli jest obecna, następuje w późniejszym etapie choroby
- jelita mają charakterystyczną, "linowatą" konsystencję i są bolesne przy omacywaniu
- można spotkac wylewy punkcikowate powiązane z zespołem wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC, zespół charaketryzuje się masywnym krzepnięciem krwi w naczyniach włosowatych, wtórny do inncyh chorób, prowadzi do śmierci z powodu zaburzeń krążenia))
- przy silnych objawach i infekcjach wtórnych może dochodzić do śmierci
- ciężarne kotki mogą ronić, może dochodzić do mumifikacji płodów i bezpłodności
- noworodki mogą wykazywac niezborność móżdżkową (problemy z koordynacją ruchów, wysokie unoszenie kończyn, zbyt długie kroki)
- kocięta zakażone w fazie płodowej mogą wykazywac dysplazję siatkówki, jej pofałdowanie i odklejanie (obserwowane jako ślepota)

Diagnoza
Hematologia i biochemia :
- początkowo ma miejsce leukopenia (obniżenie poziomu leukocytów), ustępująca po 24-48 godzinach
- częściej dochodzi do neutropenii (obniżenie poziomu neutrofilów)
- anemia, spowodowana utratą krwi do światła jelit
- trombocytopenia (obniżenie poziomu płytek krwi) w przypadku wystąpienia DIC
- nieznaczne do średnich podniesienie ALT, AST i bilirubiny
- rzadko żółtaczka
- w przypadkach zakażeń płodowych i noworodkowych możliwa azotemia
Badania serologiczne, izolacja wirusa
- rzadko stosowane, ale możliwe

Diagnoza różnicowa (choroby dające podobne objawy)
- salmonelloza - leukopenia i ostre zapalenie żołądka i jelit
- białaczka - j.w.

Postepowanie
- nie podawanie wody i pokarmu doustnie w przypadku wymiotów
- intensywna płynoterapia
- transfuzja krwi i/lub osocza w przypadku silnych zaburzeń hematologicznych
- w przypadku intensywnych wymiotów leki przeciwwymiotne
- antybiotyki o szerokim spektrum działania - kontrolowanie zakażeń wtórnych
- podawanie witamin z grupy B
- leki osłaniające śluzówkę przewodu pokarmowego
- leki obniżające motorykę jelit powinny być unikane w terapii (leki przeciwwymiotne!!!) ponieważ zwiększają ryzyko wchłaniania toksyn ze światła przewodu pokarmowego

Monitorowanie pacjenta
- pomiar poziomu i rozkładu białych krwinek w ciągu 24-48 godzin od pierwszego badania
- stopniowe zwiększanie podaży doustnej pokarmu i płynów, na początku pokarmy półpłynne

Zapobieganie
- szczepienie matki, najlepiej przed ciążą
- odporność siarowa (przeciwciała otrzymane od matki z siarą) utrzymują skuteczny poziom odporności biernej u kociąt do 12-14 tygodnia życia
- szczepienie kociąt w wieku 12 tyg i powtórka 15-16 tygodni
- w przypadku silnego narażenia kociąt na wirusa - pierwsze szczepienie w wieku 9 tyg, drugie 12 tyg
Ostatnio edytowano Pt sty 07, 2005 11:26 przez zalatany, łącznie edytowano 3 razy
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Pt sty 07, 2005 1:12

Zakaźne zapalenie otrzewnej

Definicja
Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP) jest wysoce śmiertelną chorobą wirusową kotów, o trzech podstawowych postaciach: wysiękowej (mokrej), nie wysiękowej (suchej) i mieszanej

Przyczyna
Charakterystyka wirusa
- wirus FIP (FIPV) jest RNA-wirusem z grupy koronawirusów
- FIPV jest niestabilny i łatwo ulega unieszkodliwieniu przy użyciu standartowych środków dezynfekcyjnych
Epidemiologia
- najczęściej występuje u kotów w wieku poniżej 4 roku życia
- FIPV dostaje sie drogą pokarmową i inhalacyjną
- wirusy FeLV i FIV zwiększają prawdopodobieństwo zakażenia FIP
Postaci choroby
- forma wysiękowa jest najczęstsza i charakteryzuje sie obecnością wysięku w jamie otrzewnej, ew. w jamie opłucnej
- forma nie wysiękowa (sucha) charakteryzuje sie obecnością ziarniniakowych (szarobiałe guzki różnej wielkości)zmian w jamie otrzewnej i narządach wewnętrznych

Patofizjologia
Zasady ogólne:
- najczęsciej zakażenie droga pokarmową i/lub wziewną, ale również możliwe zakażenie śródmaciczne
- po pierwotnym namnożeniu się w jelitach , namnaża się w makrofagach, wchodzi do krążenia ogólnego, atakuje śródbłonek naczyniowy, powodując zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), zapalenie naczyń, które owocuje ucieczką bogatego we włóknik osocza poza światło naczyń
- koty cechujace sie silną odpornością komórkową samodzielnie eliminują wirusa i zdrowieją lub nie okazują rzadnych objawów klinicznych
Zmiany wysiękowe
- są następstwem zapalenia naczyń
- występuje w przypadku, gdy odpornośc komórkowa była nieefektywna, także przeciwciała w osoczu nie były w stanie wyeliminować wirusa
- reakcja antygen-przeciwciało może byc wręcz szkodliwa dla organizmu, powodując reakcję uczuleniową (typ Arthusa - odsyłam do netu, nad nią przystawac nie będę)
Zmiany bezwysiękowe
- wystepują u kotów z częściową (efektywną) odpornością komórkową
- zmiany ziarniniakowe to rezultat odizolowania przez organizm ognisk, w których wirus przetrwał działanie układu odpornościowego
Postać mieszana
- tylko mała ilość wysięku, niejasna fizjopatologia

Objawy kliniczne
- początek choroby może być nagły lub rozwijać się powoli
- początkowe objawy są niespecyficzne (np. anoreksja, spadek masy ciała, despresja, odwodnienie)
- temperatura 39,5 - 41 C, oporna na podawanie antybiotyków, faluje (obniża się i podwyższa) w ciągu dnia
Forma wysiękowa:
- gorączka
- wodobrzusze, znaczące powiększenie powłok brzusznych
- przyspieszone oddechy, stłumione szmery sercowe, jasne śluzówki
Forma sucha
- początek jest podstępny, niezauważalny
- często gorączka i spadek masy ciała
- objawy zależą od tego, jakie narządy są zaatakowane: najczęściej narządy jamy brzusznej (nerki, węzły chłonne, otrzewna, wątroba - zaburzenia typowe dla tych narządów), rzadziej ośrodkowy układ nerwowy (rodzaj zaburzeń zależy od lokalizacji w OUN) , najrzadziej uszkodzenie gałek ocznych (objawia się ślepotą)

Diagnoza
Hematologia i biochemia:
- zwykle neutrofilia , eozynofilia (podniesienie poziomu neutrofili, eozynofili), limfopenia (obniżenie poziomu limfocytów)
- anemia (łagodna do średniozaawansowanej, normocytarna, normochromatyczna) jako wynik hamujacego działania choroby na wytwarzanie erytrocytów
- czesto podniesiony poziom białek osocza >7,8 g/dl
- podniesione poziomy enzymów wątrobowych i bilirubiny
- podwyższony poziom fibrynogenu, skutkujący DIC
Ocena wysięku pobranego z jamy otrzewnej:
- jasnożółty do ciemnożółtego, ciągnący, lepki
- poziom białka >=5-12 g/dl
- krzepnący na powietrzu
- wysoka zawartość elementów komórkowych z 1600-25000 leukocytów w mikrolitrze
Badanie serologiczne:
- obecne są komercyjne testy ELISA, trzeba je wykonac dwukrotnie w odstępie 2 tygodni

Diagnoza różnicowa (choroby dające podobne objawy):
- toksoplazmoza
- FeLV
- FIV

Postępowanie
- nie ma skutecznej terapii w przypadku formy wysiękowej lub znacznego uszkodzenia narządów wewnętrznych przy postaci suchej
- można stosować leki nowej generacji - interferon, paciorkowcową proteinę A, AZT, Lydium, Baypamun - opisane przy FeLV
- postępowanie jest paliatywne, najlepsze wyniki przynosi u kotów nie wykazujacych objawów klinicznych, daje krótkie okresy remisji choroby
- Prednisolon 4 mg/kg m.c. doustnie 1 raz dziennie, również w kombinacji z cyklofosfamidem 2 mg/kg m.c. 1 raz dziennie
- antybiotyki o szerokim spektrum działania
- monitorowanie funkcji nerek i szpiku kostnego
- rokowanie jest ostrożne do złego
- forma wysiekowa najczęsciej kończy sie śmiercią w ciągu 5-7 tygodni od wystapienia objawów klinicznych. Przy postaci suchej czas życia zależy od jej zaawansowania, ale jest zanczaco dłuższy niz w formie wysiękowej

Zapobieganie
- w Polsce nie ma możliwości profilaktyki
- w USA stosowana szczepionka donosowa
Ostatnio edytowano Sob sty 08, 2005 17:24 przez zalatany, łącznie edytowano 6 razy
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Pt sty 07, 2005 14:25

Infekcja wirusem kociej białaczki

Definicja
Wirus kociej białaczki (FeLV) powoduje spontaniczne nowotworzenie u kotów. Ponadto powoduje obniżenie aktywności szpiku kostnego i obniżenie odporności (immunosupresję)

Przyczyna
Charakterystyka wirusa
- FeLV jest retrowirusem, namnażającym się w szpiku kostnym, śliniankach i nabłonku dróg oddechowych
- nie powoduje uszkodzenia komórek (nie jest cytopatyczny) i pączkuje z błony komórkowej
- są trzy podgrupy wirusa: A (u wszystkich kotów chorych), B (tylko razem z A, u 50% kotów chorych) i C (najrzadziej, mutacja A)
Epidemiologia
- FeLV przenosi się tylko bezpośrednio za pośrednictwem śliny, potrzebny jest bliski, długotrwały i bezpośredni kontakt by doszło do przekazania zakażenia
- ew. możliwe zakażenie za pośrednictwem innych wydzielin i wydalin, ale rzadkie i mało prawdopodobne
- możliwe zakażenie śródmaciczne
- jest jedną z najistotniejszych przyczyn śmierci i ciężkich chorób przewlekłych u kotów domowych
- FeLV jest wrażliwy na popularne srodki dezynfekcyjne, mydła, ciepło i suszenie

Patofizjologia
Postawowe informacje
- większość kotów jest narażona na kontakt z wirusem już we wczesnym okresie życia
- po zakażeniu drogą pokarmową wirus atakuje tkankę limfatyczną nosa i gardła, po 2 tygodniach dochodzi do postaci ostrej choroby
- u ok. 40% kotów układ odpornościowy zwalczy infekcję całkowicie, kot będzie zdrowy i odporny na ponowne zakażenie przez wiele lat
- u ok. 30% kotów układ odpornościowy nie da rady zniszczyć wirusa, będą one stale chore, produkujące wirusa - są źródłem zakażenia dla innych kotów
- u ok. 30% kotów dojdzie do zakażenia latentnego - układ odpornościowy będzie w stanie stłumic infekcję, ale nie zniszczyć wszystkich wirusów. Przetrwają one ukryte w organizmie i z czasem może dojść do uaktywnienia wirusa i postaci klinicznej choroby. Możliwe jest także nie ujawnienie się infekcji do końca zycia kota a nawet zwalczenie infekcjii wyzdrowienie (bardzo rzadko)
- przy niewystarczającej odpowiedzi immunologicznej FeLV przedostaje się do szpiku kostnego, atakując komórki prekursorowe krwinek
- część kotów, które nie wyeliminowały całkowicie wirusa może przechowywać go w formie nieczynnej (latentnej) w komórkach szpiku kostnego
- późniejszy stres lub zaburzenia odporności może reaktywować latentnego wirusa
- częściowa odpowiedź immunologiczna, mająca miejsce zanim FeLV doprowadzi do obniżenia aktywności szpiku kostnego, czyni z części kotów rezerwuar infekcji dla pozostałych kotów
Wpływy środowiskowe
- życie w dużej grupie i stres zwiększają ryzyko zakażenia
- koty wykazujące stały wynik dodatni w testach białaczkowych mają znacząco wyższe ryzyko śmierci związanej z chłoniakiem lub nienowotworowymi zaburzeniami związanymi z obniżeniem odporności
- część szczepów FeLV może być niezdolna do samodzielnego zakażenia i może wymagać do replikacji obecności wirusa "pomocniczego", takiego jak wirus kociego mięsaka

Objawy kliniczne
Choroby nowotworowe:
1. Białaczka
Definicja:
- komórki nowotworowe to limfoblasty, zazwyczaj komórki T u kotów i B u psów
- to gwałtownie postępujaca choroba nowotworowa kotów i psów młodych i w średnim wieku
Objawy kliniczne:
- letarg, anoreksja
- czasami krwawienia
- objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, jeżeli dochodzi do zaatakowania opon mózgowych lub rdzeniowych: zazwyczaj zaburzenia nerwów czaszkowych
- jasne błony śluzowe
- powiększenie śledziony, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych
- czasami gorączka lub inne objawy infekcji bakteryjnych
Diagnoza
- badanie morfologii krwi jest czasami istotne w diagnozie jeżeli wskazuje poziom > 20000 leukocytów w mikrolitrze
- badanie szpiku kostnego (biopsja) jest niezbędne, jeżeli poziom leukocytów we krwi jest normalny lub wręcz obniżony, wskazane przy podniesionym poziomie leukocytów we krwi (potrzeba wykonania kilku biopsji)
Postępowanie:
- poziom neutrofili > 3000/mikrolitr - leki mielosupresyjne (patrz chłoniak)
- poziom neutrofili < 3000/mikrolitr lub poziom płytek krwi < 75000/mikrolitr - leki oszczędzające szpik kostny: vinkrystyna, prednisolon, L-asparaginaza (raczej nieskuteczna u kotów)
Monitoring pacjenta:
- badanie morfologii krwi co 5-7 dni (podczas chemioterapii)
- badanie moczu w kierunku krwawień
- zapobieganie zakażeniom wtórnym (antybiotyki o szerokim spektrum działania)
-jeżeli po roku terapii nie doszło do nawrotu choroby można rozważyć zaprzestanie leczenia
- skuteczne wyleczenie u ok. 25% kotów po zastosowaniu kombinacji vinkrystyna/prednisolon
2. Chłoniak
Definicja
- nowotwór z tkanki limfatycznej, pierwotnie atakujący węzły chłonne oraz narządy trzewne, takie jak wątroba czy śledziona
- najczęstsza choroba nowotworowa węzłów chłonnych
Przyczyny
- choroby wirusowe : FeLV, podobno też czasami FIV
- predyspozycje genetyczne
- narażenie na czynniki rakotwórcze
Klasyfikacja:
- u kotów najczęstsza postać śródpiersiowa, potem pokarmowa, nerkowa, rozsiana, białaczkowa.
Objawy kliniczne:
- u kotów średnia wieku 3 lata dla kotów FeLV-dodatnich i 7 lat dla kotów FeLV-ujemnych
- postac śródpiersiowa: zaburzenia oddechowe, często obrzęk twarzy i kończyn piersiowych, wielomocz, zwiększone pragnienie, anoreksja, osłabienie
- postać pokarmowa: spadek masy ciałą i letarg, wymioty, biegunka, z krwią lub bez krwi
- postać nerkowa: niewydolnośc nerek, mocznica
- postać rozsiana: uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, brak apetytu, letarg, spadek masy ciała, zwiększone pragnienie, zwiększona produkcja moczu, powiększenie wątroby i sledziony, zaburzenia widzenia
Diagnoza:
- badanie fizykalne: jasne śluzówki, czesto z wybroczynami, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie narządów jamy brzusznej
- badanie morfologii krwii szpiku: wadliwe limfocyty we krwi, obniżenie poziomu płytek krwi, eozynofilów, limfocytów, występowanie jądrzastych erytrocytów; anemia; w szpiku liczne nieprawidłowe limfocyty
zaburzenia biochemii krwi: hiperkalcemia, podniesiony poziom mocznika ikreatyniny (postać nerkowa), podniesiony poziom enzymów wątrobowych (postać wątrobowa)
- przy zakażeniu FeLV najczęsciej postać śródpiersiowa i rozsiana (80%), postać nerkowa (50%), pokarmowa (30%), rzadko skórna
Postępowanie:
- najlepsze perspektywy niesie ze soba postać rozsiana, zlokalizowane są trudniejsze w terapii
- u kotów FeLV znacząco skraca czas przeżycia
- podawanie leków chemioterapeutycznych : cyklofosfamid, arabionozyd cytozyny, vinkrystyna, 6-merkaptopuryna, tetotrexat, L-asparaginaza, doxorubicyna
- choroba nieleczona kończy się zazwyczaj zgonem w ciągu 4-6 tygodni
- w przypadku wczesnie rozpoczetej terapii przy zakażeniu FeLV osiąga się czas przezycia około 18 miesięcy

Obniżenie aktywności szpiku kostnego:
- możliwa jest wtórna anemia
- zazwyczaj prawidłowy poziom leukocytów, ale możliwe obnizenie poziomu granulocytów i limfocytów (granulocytopenia i limfopenia)
- szpik kostny normokomórkowy, ale może być obniżona zawartość komórek
Inne syndromy:
- kłębuszkowe zapalenie nerek z zespołem nefrotycznym
- zaburzenia w rozrodzie: niepłodność, ronienia związane z bakteryjnym zapaleniem błony śluzowej macicy
- uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, szczególnie żuchwowych
- powstawanie wyrośli chrzęstno-kostnych i marmurowatość kości
- zaburzenia widzenia
- nietrzymanie moczu
- obniżenie odporności i wtórne zakażenia bakteryjne

Diagnoza
- wg objawów klinicznych + badania dodatkowe
Oto schemat postępowania diagnostycznego przy badaniu w kierunku FeLV:
Obrazek

Postępowanie
- omówione przy konkretnych chorobach
- polega głównie na unikaniu zakażeń wtórnych
- leki immunostymulujące np. Lydium, Baypamun
- koty z kliniczną postacią choroby nie mają dużych szans na przeżycie
- koty-nosiciele powinny być otoczone staranną opieką. Należy pamiętac o tym, że mogą one żyć wiele lat i nie hcorować. Należy je jedynie odseparować od konaktu z innymi, zdrowymi kotami, zapewnić im warunki możliwie bezstresowe, dbać o profilaktyczne odrobaczanie i odpchlanie. Nosicieli nie należy szczepić przeciwko FeLV.

Leki najnowszej generacji stosowane w leczeniu białaczki:
Koci interferon gamma
- lek przeciwwirusowy
- jedynym wytwórcą preparatu weteryanrjnego jest Virbac (Virbagen Omega, fiolki po 5 i 10 MU)
- glikoproteina, wytwarzana naturalnie w organizmie
- wywiera wpływ na metabolizm komórek
- hamuje namnażanie wirusa w komórce poprzez wpływ na syntezę dwóch cząstek: PKR (hamuje powstanie białka elF2, przez co blokuje syntezę białek wirusa w rybosomach) oraz 2-5A (indukuje syntezę RNAzy-L, rozkładającej wirusowy mRNA)
- wywiera efekt immunomodulujący na organizm: powoduje zwiększoną prezentację antygenów i receptorów zwiazanych z procesem programowanej smierci komórki na powierzchni komórek zakażonych wirusem. Jednocześnie podnosi aktywność komórek układu odpornościowego: limfocytów T CD8+, komórek NK i neutrofilów (zwiększona aktywność utleniająca). Komórki układu odpornościowego łatwiej rozpoznają zakażoną komórkę i atakują ją, powodując programowaną śmierć (apoptozę) zainfekowanej komórki.
- spowalnia tempo podziałów komórkowych
- dawkowanie - zazwyczaj 1 MU/1 kg masy ciała podskórnie przez 5 kolejnych dni, terapię można powtarzać co 3 miesiące (są inne schematy stosowania, jednak nie biorę za nie odpowiedzialności)
- hurtowa cena netto 5 fiolek a 5 MU - ok. 180 euro, 5 fiolek a 10 MU - ok. 300 euro
- możliwe skutki uboczne (rzadkie): gorączka w ciągu 3-6 godzin po inikecji, wymioty, osłabienie, nieznaczne obniżenie poziomu leukocytów, trombocytów i erytrocytów, ustepujące w ciągu kilku dni od zaprzestania terapii
Ludzki interferon alfa
- wszystkie właściwości isposób działania jak koci interferon gamma
- dawkowanie: 30 IU/kot dziennie doustnie przez 6-7 tygodni - później dochodzi do powstania przeciwciał przeciwko niemu w organizmie kota i unieczynniania go. Istnieje też metoda podawania 30 IU/kot doustnie przez 7 dni, potem 7 dni przerwy, znów podawanie przez 7 dni, 7 dni przerwy i tak dalej. Można go też podawać drogą iniekcji domięśniowych. Maksymalna dawka dzienna to ok. 100 IU/kot.
AZT (Azidothymidine, Zidovudine, Retrovir, Retrovis)
- lek przeciwwirusowy
- inhibitor nukleozydowej odwrotnej transkryptazy (NRTI)
- uniemożliwia wirusowi zainfekowanie zdrowych komórek, jednak nie działa na komórki już zainfekowane
- najlepiej stosować w połączeniu z innymi lekami przeciwwirusowymi
- dawka 20 mg/kg masy ciała 3 razy dziennie przez 5 dni doustnie może uchronić świeżo zakażonego kota, ale nie działa na koty dawno zakażone
- można również stosowac dawkę 5 mg/kg masy ciała 2 razy dziennie podskórnie (za to dawkowanie nie odpowiadam)
- ma silne efekty uboczne - objawy i oddziaływanie na morfologię krwi jak interferon
Paciorkowcowa proteina A
- lek immunomodulujący
- element ściany bakteryjnej, wiążący fragment Fc przeciwciał (immunoglobulin) typu IgG
- powoduje zwiększenie ekspresji i prezentacji antygenów na powierzchni komórki, ułatwiając wykrycie zainfekowanej komórki przez układ odpornościowy organizmu
- dawka 6,6 mg/kg masy ciała dożylnie dwa razy w tygodniu z prednisolonem

Zapobieganie
- dostępne są szczepionki przeciwko białaczce kotów, ale ich działanie jest kontrowersyjne. Częstym skutkiem ubocznym ich stosowania jest powstanie mięsaka limfatycznego w miejscu iniekcji. Ponadto, nie powinny byc one stosowane u kotów, u których nie zaostało przeprowadzone badanie serologiczne w kierunku FeLV. Szczepienie może być zaniechane w przypadku kota domowego, nie wychodzącego.
Ostatnio edytowano Nie sty 09, 2005 16:23 przez zalatany, łącznie edytowano 5 razy
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Pt sty 07, 2005 19:14

Zakażenie wirusem kociego niedoboru immunologicznego (FIV)

Definicja
- zakażenie FIV powoduje nabyty niedobór immunologiczny u kotów

Przyczyna
Charakterystyka wirusa
- FIV nalezy do retrowirusów, jest izolowany z leukocytów krwi obwodowej
- powoduje u kotów i kotowatych chorobę odpowiadającą AIDS u ludzi
- wrażliwy na warunki środowiska zewnętrznego i standartowe środki dezynfekcyjne
Epidemiologia
- rozpowszechniony na całym świecie
- najczęściej przenoszony poprzez ugryzienie i kopulację (możliwe jedynie zakażenie bezpośrednie, przez zwierzę, nie ma zakażeń drogą pośrednią)
- ew. możliwe zakażenie śródmaciczne lub w okresie porodu (np. przy przegryzaniu pępowiny)
- może być izolowany z osocza, śliny i płynu mózgowo-rdzeniowego
- wychodzące, niekastrowane samce to grupa najwyższego ryzyka, chorba rzadziej wystepuje u samic

Patofizjologia
- atakuje białe krwinki, upośledzając ich funkcję i odniżając odporność organizmu
- uogólnione powiększenie węzłów chłonnych nastepuje zwykle w ciągu 3-7 tygodni od zakażenia
- długość fazy bezobjawowej znacząco zależy od warunków środowiskowych, odżywiania, statusu immunologicznego zwierzęcia (może trwać do 7 miesięcy)
- ważną rolę odgrywają zakażenia wtórne do infekcji FIV

Objawy kliniczne:
- są trzy fazy choroby, następujące po sobie
Faza ostra:
- trwa zwykle 4-6 tygodni
- uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, złe samopoczucie
- wtórne infekcje bakteryjne, głownie układu pokarmowego i skóry
- zaburzenia szpiku kostnego
Faza ukryta (latentna):
- poprzedza fazę przewlekłą, długość nieznana, objawów brak
Faza przewlekła (terminalna):
- ujawnia się zazwyczaj w wieku powyżej 5 lat
- zapalenie jamy ustnej i dziąseł
- biegunka
- przetrwałe infekcje górnych dróg oddechowych i dróg moczowych
- wyniszczenie i dreszcze
- ropne zapalenie spojówek, światłowstręt
- ropne zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego
- objawy neurologiczne: zmiany behawioralne, zachowanie psychotyczne, demencja, mimowolne drgania mięśni twarzowy, padaczka
- wrażliwośc na zakażenia

Diagnoza
- hematologia: obniżenie poziomu neutrofilów (neutropenia), czesto z olbrzymią leukopenią (obnizenie poziomu leukocytów), anemia
- badania serologiczne: komercyjne testy ELISA
- można izolowac wirusa (rzadko stosowane)

Diagnostyka różnicowa (choroby o podobnym przebiegu)
- wszelkie inne przyczyny anemii, leukopenii i immunosupresji

Postępowanie, zapobieganie
- nie ma skutecznej terapii, która mogłaby zniszczyć wirusa lub powstrzymac chorobę
- można jedynie leczyć wtórne infekcje bakteryjne
- brak obecnie skutecznej szczepionki
- jedyna metoda profilaktyki to unikanie kontaktu kotów domowych z dzikimi
Ostatnio edytowano Pt sty 07, 2005 23:09 przez zalatany, łącznie edytowano 3 razy
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Pt sty 07, 2005 21:12

Podaję wyniki referencyjne badani krwi wg układu SI dla kota i psa
- Erytrocyty: kot 6,5-10 pies 5,5-8,0 10 do potęgi 12/l
- Hb: kot 4.96-9,31 pies 7,45-11,17 mmol/l
- Ht: kot 0,24-0,45 pies 0,37-0,55 l/l
- MCV: kot 39-55 pies 60-77 fl
- MCH: kot 0,8-1,05 pies 1,17-1,48 fmol
- MCHC: kot 18,6-22,32 pies 19,84-22,32 mmol/l
- Leukocyty: kot 10-15 pies 9-10 10 do 9/l
- Płytki: kot 100-400 pies 200-580 10 do 9/l
- ALT: kot 20-107 pies 3-50 U/l
- AST: kot 6-44 pies 1-37 U/l
- amylaza: kot 433-1248 pies 388-1800 U/l
- białko całkowite: kot 60-80 pies 55-70 g/l
- bilirubina całkowita: 0-6,8 pies 0-3,4 mikromol/l
- bilirubina związana: kot 0-1,7 pies 0-0,3 mikromol/l
- chlorki: kot 101,5-118,4 pies 98,7-115,6 mmol/l
- cholesterol: kot 2-5,2 pies 3,3-9,3 mmol/l
- LDH: kot 161-1051 pies 105-1683 U/l
- dwutlenek węgla: kot 16-25 pies 16-26 mmol/l
- ACP: kot 20-63 pies 30-120 U/l
- AP: kot 23-107 pies 20-155 U/l
- fosfor: 1,45-2,61 pies 1,35-2,87 mmol/l
- GGT: kot do 5 pies 5-25 U/l
- CK: kot 49-688 pies 25-467 U/l
- kreatynina: kot 88,4-159,1 pies 88,4-150,3 mikromol/l
- kwas mlekowy: kot 1,11-8,33 pies 1,11-3,89 mmol/l
- kwas moczowy: kot 0-0,11 pies 0-0,5 mmol/l
- lipaza: kot 157-1715 pies 268-1769 U/l
- magnez: kot 0,86-1,31 pies 0,7-1,19 mmol/l
- mocznik: kot 4,15-11,62 pies 3,32-7,47 mmo/l
- potas: kot 4,1-5,6 pies 4,1-5,4 mmol/l
- sód: kot 143,6-156,5 pies 139,1-156,5 mmol/l
- triglicerydy: kot 0,2-1,8 pies 0,2-1,3 mmol/l
- wapń: kot 2-3 pies 2,25-3 mmol/l
- wodorowęglany: kot 20 pies 20 mmol/l
- żelazo: kot 12,2-38,5 pies 16,8-21,8 mikromol/l
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Pt sty 07, 2005 21:55

Magija, wiedza książkowa nie bierze się z księżyca. Twój wet również czerpał swoją wiedzę z książek i w jednym ma racje - badanie powtarza się po 60-90 dniach, ale przy wyniku pozytywnym pierwszego testu białaczkowego. Natomiast co do morfologii - ja ufam mądrzejszym ode mnie, którzy te książki napisali. W swojej praktyce stosuję właśnie te schematy, które opisałem. Schematy diagnostyczne umieszczę później, jak już pisałem. Badania krwi co tydzieńpowinno sie prowadzić w przypadku terapii postaci klinicznej białaczki chemioterapeutykami. Badanie co dwa tygodnie stosuje się przy badaniu zmian poziomu przeciwciał w tym okresie - pozwala to na okreslenie fazy choroby i tego, czy wogóle mamy z nią do czynienia.
Pozdrawiam
P.S. Przypominam, że do dyskusji na temat Kocich chorób jest założony osobny wątek - prosiłbym o dyskusję tam. Rozmawiając tu dodajemy pracy Estravenowi, który potem musi przenosić posty gdzie indziej. Z.
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Sob sty 08, 2005 10:05

Zakażenie kocim wirusem syncytialnym

Definicja
- koci wirus syncytialny/tworzący syncytium (FeSFV) powoduje postępujące zapalenie wielostawowe u zakażonych kotów

Przyczyna
- FeSFV jest retrowirusem, powodującym powstawanie wielojądrzastych zespólni (wielojądrzasta masa protoplazmy wytworzona przez zespolenie wielu komórek) w gwałtownie rosnących populacjach komórek
- wirus dostaje się do organizum poprzez rany gryzione
- najbardziej narażone są koty wychodzące i dzikie
- możliwe zakażenie śródmaciczne

Patofizjologia
- nie wszystkie koty zakażone FeSFV będą wykazywały objawy chorobowe
- większość zainfekowanych kotów wykazyje także infekcje FeLV i/lub FIV
- zapalenie stawów najprawdopodobniej wynika z przewlekłego wytwarzania antygenów i odkładania się kompleksów antygen-przeciwciało (FeSFV-stosowne przeciwciało) w stawach
- zakażenie utrzymuje się całe życie

Objawy kliniczne
- często bezobjawowe
- przewlekłe postępujące zapalenie wielostawowe, zwłaszcza niekastrowane, wychodzące samce w wieku 1,5-5 lat: obrzmiałe, opuchnięte i bolesne stawy, sztywny chód, często uogólnione powiększenie obwodowych węzłów chlonnych

Diagnoza
- badanie mazi stawowej - podwyższony poziom neutrofilów i dużych komórek jednojądrzastych
- badania serologiczne - immunodyfuzja i immunofluorescencja
- hodowla komórek z górnej jaśniejszej warstwy skrzepu krwi zawierającej osocze i krwinki białe

Diagnoza różnicowa (inne choroby dające podobne objawy)
- wszelkie inne możliwe przyczyny zapalenia stawów

Postępowanie i zapobieganie
- nie ma skutecznej terapii infekcji FeSFV, ale postęp choroby może być hamowany przy użyciu leków immunosupresyjnych, np. sterydów
- zwierzęta chore powinny być odizolowane, zwłąszcza z hodowli, w których wystepuje wiele kotów
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Sob sty 08, 2005 22:32

Koci katar

Definicja i przyczyny
- koci katar to zakażenie górnych dróg oddechowych, które może być powodowane przez jeden lub kilka patogenów
- patogeny to: koci herpeswirus typu 1 (FHV-1), koci kaliciwirus (FCV), reowirusy, bakterie z rodzjów Chlamydia, Mycoplasma, Boedetella, Pasteurella
- badania wykazują że FHV-1 i FCV odpowiadają za 85-90% przypadków kociego kataru
- teoretycznie wszystkie infekcje wywyoływane przez te wirusy są wikłane przez wtórne zakażenia bakteryjne, co znacząco powieksza powagę choroby i śmiertelność

Patofizjologia
Zakażenie od chorego kota
- najczęściej zakażenie od wydzielin i wydalin chorego kota, zakażenie bezpośrednie - mocz, kał, ślina, wypływ z oczu czy nosa
- równie powszechne zakażenie za pośrednictwem przedmiotów, z którymi miał styczność chory kot - ręce, miski, kuwety, ubrania, klatki i tym podobne.
- najrzadziej zakażenie drogą kropelkową (poodobno są w stanie pokonac dystans jedynie 1,2 metra w postaci aerozolu)
Zakażenie od nosiciela
- do nosicielstwa dochodzi u 80-90% kotów, które przechorowały koci katar
- objawy nosicielstwa są zazwyczaj niezauważalne, ew. może się pojawiać wyciek z nozdrzy raz na jakiś czas
- FCV jest rozsiewany stale wraz ze złuszczajacym się nabłonkiem jamy ustnej i gardła
- FHV-1jest rozsiewany okazjonalnie wraz ze złuszczajacym się nabłonkiem jamy ustnej i gardła, zazwyczaj po sytuacjach stresujacych (np. transport, wystawy, podanie glikokortykosteroidów)
- potrzebny jest bliski i długotrwały kontakt nosiciela z kotem zdrowym nieuodpornionym by mogło dojść do zakażenia
- w przypadku FHV-1 może dojśc także do zakażenia śródmacicznego lub zakażenia w trakcie krycia (drogą płciową)
Odporność
- naturalna odporność (siarowa) utrzymuje się do 6-8 tygodnia życia dla FHV-1 i do10-14 tygodnia życia dla FCV
- po przechorowaniu odporność uzyskana w wyniku choroby utrzymuje się jedynie przez 3-4 miesiące

Objawy kliniczne
Ogólnie
- zazwyczaj chorują koty młode, w wieku 6-12 tygodni i dorosłe koty nieszczepione
- gorączka, depresja
- kaszel, kichanie
- wypływ z nozdrzy i worków spojówkowych
- anoreksja, owrzodzenia jamy ustnej, nadmierne ślinienie
- odwodnienie i utrata masy ciała
- odruchy wymiotne i niechęć do jedzenia
- w ciągu kilku dni może dojść do poprawy samopoczucia i stopniowego wyzdrowienia u niektórych zwierząt, zaś u innych choroba może się ciągnąć tygodniami
- powaga choroby i śmiertelnośc jest większa u kociąt i kotów o obniżonej odporności (np. zakażonych FeLV)
- FHV-1, FCV i Chlamydia mogą powodowac jedynie chorobe oczu, bez objawów ze strony układu oddechowego
- koty wykazujace długotrwałe lub występujące od czasu do czasu kichanie, kaszlenie, śluzowo-ropny wyciek z nozdrzy i/lub zapalenie dziąseł mogą byc nosicielami
Koci herpeswirus typu 1
- doprowadza, wraz z Chlamydia sp. do zapalenia spojówki i rogówki, co może prowadzić do powstania owrzodzeń rogówki. Ma miejsce obfity wyciek ropny z oka, spojówki są obrzękłe, zaczerwienione, oko przymknięte. Należy pamiętać o tym, że nie leczony wrzód rogówki może doprowadzić do jej perforacji, zakażenia, a w konsekwencji ślepoty i utraty oka
- u części zwierząt może prowadzić do przewlekłego zapalenia spojówek. Ma wówczas miejsce stały wyciek z oczu oraz zmętnienie oka. Stan ten jest niemożliwy do wyleczenia, można jedynie stosowac leczenie doraźne, tymczasowo poprawiające stan zdrowia
- prowadzi do początkowo ostrego zapalenia jamy nosowej - dochodzi do martwicy nabłonka małżowin nosowych, ropnego wysięku, ciężkiej duszności. Zapalenie z czasem przechodzi w proces przewlekły, charakteryzujący się nieznaczną dusznością, surowiczym (wodnistym) wypływem z nozdrzy i kichaniem. Stan ten nie jest możliwy do wyleczenia, można jedynie stosowac leczenie doraźne, tymczasowo poprawiające stan zdrowia
- w przypadku zakażenia w czasie ciąży może dojść do ronienia, ew. kocięta rodzą się słabe i szybko umierają z objawami zapalenia płuc
Koci kaliciwirus
- w sprzyjających warunkach (silne osłabienie organizmu) może doprowadzić do zapalenia oskrzeli i płuc. Jest to stan niezwykle groźny dla zdrowia kota, zwłaszcza jeżeli dojdzie do wtórnych infekcji bakteryjnych. Pojawia się osłabienie, apatia, silna duszność, gorączka, niechęć do jedzenia i picia. W razie braku leczenia chorba może prowadzić do śmierci zwierzęcia
- powoduje zapalenie jamy ustnej i dziąseł wraz z owrzodzeniami i nadżerkami podniebienia, języka, łuków podniebiennych. Powodują one silny ból, niechęć do jedzenia, ślinienie, brzydki zapach z jamy ustnej. Zmiany zazwyczaj ustępują samoistnie, czasami przechodzą w postać przewleką choroby
- bardzo rzadko dochodzi do powstania mięśniowej postaci choroby - syndromu kulejącego kocięcia. Ma ona miejsce u kociąt, cechuje się szybkim powstaniem i gwałtownym przebiegiem. Kot ma temp. > 40C, obrzękłe i bolesne stawy i mięsnie kończyn. Stan jest tak bolesny, że zwierzęta nie są się w stanie poruszać. Na szczęscie zachowany jest apetyt i pragnienie, więc z pomocą właściciela zwierze moze byc odżywiane i pojone. Po ok. 4 dniach stan ustepuje samoistnie.

Diagnoza
- zazwyczaj na podstawie objawów klinicznych
- identyfikacja konkretnych patogenów jest trudna - nie można tego zrobić na podstawie objawów klinicznych. Idnetyfikacja jest zalecana w przypadku trudnych przypadków w hodowlach kotów lub kotów trzymanych pojedynczo z przewlekły, opornie poddającym się leczeniu przebiegiem choroby
- są dostepne dwa testy do identyfikacji FHV-1: izolacja wirusa z wymazów pobranych z nosa, worków spojówkowych, jamy ustnej oraz badanie immunofluorescencyjne preparatów odciskowych spojówek
- identyfikacja Chlamydia sp.: specjalne metody barwienia preparatów odciskowych i wymazów z gadła, spojówek, nosa (barwienie metodą Giemsa); badanie immunofluorescencyjne w kierunku Chlamydia sp., hodowla komórkowa, badanie immunofluorescencyjne niebezpośrednie w kierunku przeciwciał anty-Chlamydia sp.
- FCV może byc izolowany z wymazów wymazów pobranych z nosa, worków spojówkowych, jamy ustnej
- badanie miana przeciwciał przeciwko wspomnianym antygenom dwa razy co dwa tygodnie - czterokrotne powiększenie miana przeciwciał po 2 tygodniach potwierdza diagnozę (rzadko)
- hodowle bakterii z wymazów pobranych z nosa, worków spojówkowych, jamy ustnej (rzadko, trudne do odróżnienia od flory fizjologicznej)

Postępowanie
Leczenie wspomagające:
- oczyszczanie nozdrzy i oczu z wysięku
- nawilzanie powietrza dostającego się do dróg oddechowych (nawilżacze powietrza, inhalacje)
- ciepłe, dobrze wentylowane środowisko
- wysoce strawne, smaczne i miękkie jedzenie
W przypadku nadmiernego ślinienia
- myć okolicę pyska
- podawać płyny (kroplówki), by nie dopuścić do odwodnienia
- płukać jamę ustną płynami odkażającymi (napar z rumianku, szałwii)
- dieta musi być płynna
- w przypadku niemożności podawania pokarmu doustnie nalezy rozważyć założenie stałej sondy nosowo-żołądkowej i odzywianie kota tą drogą
W przypadku zapalenia spojówek
- leki przeciwzapalne (np. diclofenac, prep. Naclof),
- antybiotyki (np. tobramycyna, prep. Tobrex, gentamycyna),
- leki przemywające gałkę oczną (płyn fizjologiczny w postaci kropel ocznych, Vidisic gel)
- przemywanie okolicy oka i usuwanie wysięku, np. naparem z rumianku lub specjalnymi preparatami pielęgnacyjnymi
Zwalczanie wtórnych infekcji bakteryjnych
- amoksycylina lub ampicylina 10-22 mg/kg m.c. doustnie 3 razy dziennie
- amoksycylina z kwasem klawulonowym 12,5 mg/kg m.c. doustnie 2 razy dziennie
- tetracyklina 15-25 mg/kg m.c. doustnie 3 razy dziennie
- ciężarne samice zakażone Chlamydia sp. mogą otrzymywać erytromycynę 10-15 mg/kg doustnie 3 razy dziennie lub tylozynę 25 mg/kot doustnie 3 razy dziennie - wymienione są jedynie przykładowe antybiotyki, moga być one także podawane drogą iniekcji podskórnych czy domięśniowych.

Zapobieganie
- kocięta szczepi sie w wieku ok. 9 tygodni, powtórka wieku 12 tygodni
- następne szczepienie po upływie roku, późniejsze co 2-3 lata
- w przypadku kotów wychodzących, żyjących w skupiskach lub "chorowitych" szczepienie powinno byc odnawiane co roku
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Nie sty 09, 2005 9:09

Program szczepień u kotów:
Zazwyczaj szczepionki podaje się podskórnie, między łopatkami lub kark.
- 8-10 tygodni: koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- 11-13 tygodni: koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- kolejne szczepienie w rok po porzednim : koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- następne szczepienia co 2-3 lata: koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- w przypadku kotów wychodzących oraz żyjących w dużym zagęszczeniu wskazane jest powtarzanie szczepień co roku przez całe życie
Szczepienia na inne choroby:
- wścieklizna: nie ma obowiązku ustawowego szczepienia wścieklizny u kotów w Polsce. Nie ma sensu wykonywania szczepienia u zwierząt, które przebywają jedynie w domu. W przypadku zwierząt wychodzących pierwsze szczepienie przciwko wsciekliźnie powinno mieć miejsce 3 tygodnie po drugim szczepieniu przeciwko kociemu katarowi i panleukopenii (wiek ok. 14-16 tygodni). Kolejne szczepienia należy powtarzac co 2 lata
- białaczka: szczepienie białaczki budzi spore kontrowersje. Nie powinno się go wykonywać u kotow u których nie przeprowadzono testów białaczkowych. Szczepienie wykonuje się dwukrotnie, w odstepie 3-tygodniowym, najlepiej u kota kilkumiesięcznego. Szczepienie jest wskazane jedynie u kotów żyjących w dużym zagęszczeniu oraz u kotów wychodzących i wtedy powinno być odnawiane co 3 lata. Szczepić powinno się w nogę, z powodu ryzyka powstania w miejscu iniekcji mięsaka poszczepiennego - nowotworu o dużej złośliwości. Zaszczepienie w noge daje sznasę, ze amputacja powstrzyma chorobę.
- chlamydioza: kolejna kontrowersyjna szczepionka, o wątpliwej skuteczności i częstych odczynach poszczepiennych. Generalnie nie polecam szczepienia kotów przeciwko chlamydiozie.
Ostatnio edytowano Pt sty 21, 2005 13:49 przez zalatany, łącznie edytowano 1 raz
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Nie sty 09, 2005 12:22

Estravenie, czy nie można by podkleić tego wątku tak, jak Kociego ABC? Szkoda, żeby praca zalatanego się zmarnowała i spadła gdzieś daleko...
Kłólewna Inka i Księciunio Salutek

Kid

 
Posty: 3131
Od: Sob lis 01, 2003 0:29
Lokalizacja: Warszawa-Tarchomin

Post » Nie sty 09, 2005 16:56

Odrobaczanie kotów

Plan odrobaczania dla kotów:
- pierwsze odrobaczenie w wieku ok. 4 tygodni
- kolejne w wieku ok. 6 tygodni
- później odrobaczanie co pół roku w przypadku kotów domowych lub co 3 miesiące w przypadku kotów wychodzących albo polujących

Co zrobić, gdy stwierdzimy obecność pasożytów w kale lub wymiocinach:
- mój ulubiony preparat w tej sytuacji (wybór subiektywny, ale poparty wynikami :) ) to Aniprazol
- podaje się go przez 3 kolejne dni w dawce 1 tabletka na 10 kg masy ciała
- dwa tygodnie przerwy
- znów Aniprazol przez 3 kolejne dni w dawce 1 tabletka na 10 kg masy ciała

Uwagi dotyczące odrobaczania:
- jedynie odrobaczanie jednocześnie wszystkich zwierząt domowych ma sens - podanie leków różnym zwierzętom w różnych terminach nie ma sensu
- po podaniu leku przeciwrobaczego może dojść do rozwolnienia
- ważne jest, by nie podawać dużej, adekwatnej do masy ciała dawki leku zwierzęciu, które jest podejrzane o silne zarobaczenie. Duża dawka leku może spowodować jednoczesną masową śmierć pasożytów jelitowych, co zazwyczaj kończy się zatkaniem światła jelit i ich niedrożnością. Dodatkowe zagrożenie sprawia fakt, iż rozpadające się w tej sytuacji martwe nicienie są źródłem niezwykle silnych alergenów, które, jeżeli zostaną wchłonięte przez ścianę jelita, mogą doprowadzić do śmierci zwierzęcia w wyniku wstrząsu, zazwyczaj poprzedzonego objawami neurologicznymi. Przy podejrzeniu silnego zarobaczenia lepiej jest rozłożyć odrobaczenie na 2-3 dni, podając za każdym razem dawkę preparatu zmniejszoną o około 1/3 względem standartowej, adekwatnej do masy ciała zwierzęcia. Około godziny-dwóch po podaniu leku odrobaczającego powinno się podać niewielką ilość ciekłej parafiny doustnie. Ułatwi to wydalenie martwych pasożytów oraz utrudni ewentualne wchłanianie ich toksyn
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Nie sty 09, 2005 19:32

Najważniejsze kocie pasożyty wewnetrzne

Tasiemczyce
Podstawowe fakty
- tasiemce Dipylidium caninum, Mesocestoides lineatus, Taenia sp., Echinococcus sp., Diphylobothrium latum
- bytują w jelicie cienkim
- najpopularniejszy jest Dipylidium caninum, który dostaje się do organizmu wraz ze zjedzoną pchłą. Wygląda on tak (właściciele zazwyczaj porównują jego człony do ziaren ryżu pełzajacych w okolicy odbytu):
Obrazek
- pozostałe dostają się do orgaznimu wraz ze spożytymi narządami wewnętrznymi chorych ssaków lub ryb (Diph. latum)
Objawy
- u kotów rzadko, częściej u psów
- czasami biegunka, osłabienie, objawy nerwowe
- wędrujace w okolicy odbytu człony Dipylidium caninum wywołują świąd i "saneczkowanie"
Zapobieganie
- wykluczenie z karmy surowych odpadków poubojowych i ryb
- zwalczanie inwazji pcheł i wszołów
- regularne odrobaczanie zwierząt - rutynowe preparaty
Znaczenie dla człowieka:
- człowiek jest żywicielem przypadkowym dla Echinococcus sp. W razie zarażenia może być on niezwykle groźny dla zdrowia człowieka - stale rosnące, dochodzące do kilkunastocentymetrowej średnicy cysty umiejscawiają się w narządach wewnętrznych i mózgu - jedyną metodą leczenia jest zabieg operacyjny

Glistnice
Podstawowe fakty
- nicienie Toxocara cati i Toxascaris leonina
- bytują w jelicie cienkim
- zarażenie po spozyciu inwazyjnych larw znajdujących się w środowisku oraz żywicieli niespecyficznych, np. gryzoni
- w przypadku T. cati mozliwe zakażenie środmaciczne lub z mlekiem matki
- nicienie są zazwyczaj opisywane przez właścicieli kota jako "zywe spaghetti" albo 'białe makaroniki" lub "sprężynki". Wyglądają tak:
Obrazek Obrazek
Objawy
- biegunka
- wychudzenie
- anemia
- możliwe zaburzenia nerwowe
Zapobieganie
- utrzymywanie higieny w otoczeniu zwierząt, regularne usuwanie kału
- regularne odrobaczanie zwierząt - rutynowe preparaty

Toksoplazmoza
Podstawowe fakty
- pierwotniak Toxoplasma gondii
- umiejscawia się w układzie siateczkowo-śródbłonkowym narządów wewnętrznych, makrofagach, układzie nerwowym, u kotów także w nabłonku jelit
- zakażenie po zjedzeniu oocyst znajdujacych się w środowisku, wydalanych z kałem kotów, spożycie cyst znajdujacych się w tkanakach zwierząt
- oocysty są wydalane przez kota z kałem, nastepnie ulegają procesowi sporulacji. Proces ten trwa od 1 do 5 dni i dopiero po nim oocysta staje się inwazyjna (może zarażać inny organizm)
Objawy
- zazwyczaj inwazja przebiega bezobjawowo, dotyczy ok. 20% kotów
- rzadko objawy kliniczne - anoreksja, spadek masy ciała, letarg, duszność (wtórna do zapalenia płuc), zapalenie tęczówki, zapalenie siatkówki
- możliwe są również wymioty, biegunka, objawy neurologiczne, uogólnione powiekszenie węzłów chłonnych, żółtaczka, zapalenie mięśni i ronienie
- u młodych zwierząt możliwe objawy związane z uszkodzeniem narządów wewnętrznych (różne zależnie od narządu)
- rozpoznawanie jedynie na podstawie badania serologicznego
Terapia:
- standartowo stosuje się połączenie klindamycyny 12,5-25 mg/kg masy ciała 2 razy dziennie doustnie wraz z pyrimethaminą 0,5mg/kg masy ciała 2 razy dziennie doustnieb przez 7 dni
- ponieważ pyrimethamina ma działanie mieolosupresyjne (obniża aktywność szpiku kostnego) powinno się stosować przez czas jej podawania kwas foliowy 5 mg/kot doustnie 1 raz dziennie
Zapobieganie
- problemem jest wszędobylskość pierwotniaka w środowisku
- unikanie miejsc w których przebywają dzikie koty
- wykluczenie z diety suroego mięsa i narządów wewnętrznych zwierząt
- utrzymywanie higieny w pomieszczeniach w których bytują koty
- dezynfekcja kuwet
Znaczenie dla człowieka
- około 40% ludzi jest nosicielami Toxoplasma gondii
- groźne jest tylko zakażenie, do którego dochodzi po raz pierwszy w czasie ciąży (kobieta nie jest serododatnia, nie miała wczesniej styczności z pasożytem)
- istnieje prawdopodobieństwo, że płód zostanie wtedy zarażony (40%). U 10% spośród zarażonych płodów może dojść do zmian neurologicznych oraz w budowie gałki ocznej
- większe jest prawdopodobieństwo zarażenia toksplazmą od surowego mięsa czy niemytych warzyw niż od kota
- seroujemna kobieta w ciąży nie powinna sprzątać kociej kuwety, ale również unikac kontaktu z wymienionymi w następnym punkcie możliwymi innymi przyczynami zarażenia
W jaki sposób unikać zarażenia człowieka:
- gotować starannie mięso w temperaturze minimum 70 C
- starannie myć ręce, powierzchnie i sprzęt kuchenny po sprawianiu surowego mięsa
- dokładnie myć warzywa
- zakładac rękawiczki przy pracach w ogrodzie, w którym mógł się załatwiać kot
- opróżniać kuwety codziennie, dokłądnie i myć je starannie bierzącą wodą - nawet jeżeli kot wydala oocysty Toxoplasma gondii, to w ciągu jednej doby nie zdążą one wysporulować, czyli nie będą inwazyjne dla człowieka. Codzienne opróżnianie i mycie kuwety chroni właściciela nawet chorego kota!!!!
- uniemożliwiać kotom wychodzenie na dwór, polowanie i nie podawanie im surowego/niedogotowanego mięsa
- przykrywanie prywatnych piaskownic, tak by koty nie mogły się w nich załatwiać, bądź, niestety, nie pozwalanie dzieciom na zabawę w publicznej piaskownicy

Sarkosporydioza
Podstawowe fakty
- pierwotniaki z rodzaju Sarcocystis
- żyją w jelicie cienkim
- zarażenie po zjedzeniu cyst znajdujących się w mięśniach ssaków
Objawy
- zazwyczaj przebiega bezobjawowo
- czasami krótkotrwała, przemijająca biegunka
- wyleczenie następuje samoistnie
Zapobieganie
- wykluczenie z diety surowego mięsa ssaków

Opistorchoza
Podstawowe fakty
- przywra kocia Opistorchis felineus
- umiejscawia się w przewodach żółciowych wątroby
- zarażenie po zjedzeniu metacerkarii w surowym mięsie ryb
- ma długość 7-12 mm i wygląda tak:
Obrazek
Objawy
- zazwyczaj inwazja przebiega bezobjawowo
- możliwe zaburzenia funkcji ukladu pokarmowego (wymioty, biegunka), żółtaczka, anemia
- leczenie prazikwantelem 25 mg/kg masy ciała doustnie przez 3 kolejne dni
Zapobieganie
- wykluczenie z diety surowych ryb

Ancylostomatoza
Podstawowe fakty
- nicień Ancylostoma tubaeformae
- bytuje w jelicie cienkim
- zarażenie przez skórę oraz drogą pokarmową po zjedzeniu larw inwazyjnych z karmą lub mlekiem matki
- mają 9-20 mm długości i wyglądają tak:
Obrazek Obrazek
Objawy
- odżywiają się krwią
- poza zaburzeniami funkcji układu pokarmowego możliwa anemia i wyniszczenie
- szczególnie wrażliwe na zarażenie są młode zwierzęta
Zapobieganie
- regularne i terminowe odrobaczanie
- zwalacza się standartowymi preparatami przeciwrobaczymi
- utrzymywanie higieny środowiska

Włosogłówczyca
Podstawowe fakty
- nicień Trichuris vulpis
- bytuje w jelicie grubym
- zarażenie po spożyciu inwazyjnych jaj znajdujących się w środowisku
- samica ma ok 3-4 cm długości, samiec jest znacznie mniejszy, wyglądają tak:
Obrazek
Objawy
- rzadko spotykana inwazja
- zazwyczaj przebiega bezobjawowo
- masowe zarażenie może się skończyć śmiercią z powodu wyniszczenia
Leczenie:
- mebendazol 40 mg/kg masy ciała doustnie przez 3 dni
- fenbendazol 25 mg/kg masy ciała doustnie przez 5 dni
Zapobieganie
- utrzymywanie higieny środowiska
- likwidacja jaj trudna z powodu dużej ich oporności na leki dezynfekcyjne

Giardioza
Podstawowe fakty:
- pierwotniak Giardia duodenalis
- bytuje w jelicie cienkim, powoduje obumieranie komórek kosmków jelitowych, co zaburza wchłanianie
- rozmnaża się przez podział, wydalana jest z kalem, może przetrwać w środowisku do tygodnia
- zakażenie drogą pokarmową przez kontakt z kałem zakażonego zwierzęcia, zanieczyszczonymi przedmiotami i wodą
Objawy
- często zakażenie bezobjawowe, ulegajace samowyleczeniu po 27-35 dniach
- rzadko ostre biegunki z jelita cienkiego, często wodniste, połączone z burczeniem w brzuchu
- zazwyczaj powoduje przemijające, nawracające falami co ok. 2 tygodnie biegunki, kał mazisty, nieuformowany, spadek masy ciała lub słabe przybieranie na wadze
- odpowiada za znaczną część biegunek tzw. tła nieznznego
- wyrywa się ją poprzez badanie kału, rzadko testem ELISA na obecność przeciwciał
Leczenie:
- Metronidazol 10-25 mg/kg dosutnie 1-2 razy dziennie przez 5-7 dni
- Toltrazuril 5 mg/kg doustnie, po 48 godzinach jeszcze raz (preparat dla gołębi Baycox, rozrzedzić wodą w takiej samej objętości, pół godziny przed podaniem zaaplikowac lek przeciwwymiotny - metoklopramid lub torecan)
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Czw sty 20, 2005 13:33

Do profilaktycznego odrobaczania można używac rozmaitych preparatów: Drontalu, Pratelu, Paratexu, Aniprazolu, Vetminthu, Cestalu. Jeżeli nie widać robaków w kale, to powinno wystarczyć pojedyncze podanie preparatu przeciwrobaczego.
Pozdrawiam
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

Post » Sob sty 22, 2005 8:42

Generalnie szczepionki można podawać podskórnie, w kark, lub domięśniowo, najlepiej w mięśnie ud. Preferuje się podawanie podskórne ze względu na wolniejsze wchłanianie preparatu, co pozostawia więcej czasu lekarzowi w przypadku rozwijania sie reakcji alergicznej - wstrząsu.
Niektóre szczepionki, takie jak przeciw białaczce czy chlamydiozie mogą powodować powstawanie mięsaków poszczepiennych. Warto je podawać w kończyny miedniczne, najlepiej podskórnie - w razie rozwoju choroby kończynę można amputować, a tułowia nie. Niektórzy z tego powodu eksperymantują ze szczepieniem w ogon :)
Kot to groźny przeciwnik;)
Obrazek

zalatany

 
Posty: 711
Od: Śro sie 11, 2004 8:16
Lokalizacja: Warszawa

[następna]



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Blue, Google [Bot] i 192 gości