sandrek pisze:I jak sobie teraz wyobraze ile takich biedot w schronisku siedzi, ktore potrzebuja takiej specjalnej karmy, duzo opieki i milosci bo Baczus milosci nigdy nie ma dosc), ach
Mamy podobne spostrzeżenia. Nigdy nie mieliśmy takiego malucha, jak ten ostatnio zabrany ze schronu. A on jest taki wygłodniały ludzkich pieszczot, ciągle się tuli. Wczoraj wetka mu nawet płuc nie mogła dobrze osłuchać, bo tak głośno mruczał.
A tam w schronie tak wiele ich czeka. I wszystki by chciały - i duże i maluszki
Nieustająco kciuki za domki
,to jednak duuuży stres.Bo się człowiek boi ,zeby czegoś nie przegapić i nie zaniedbać,a najgorzej ,jeśli się nie uda-taka osobista klęska.To pewnie mija ,po któryms razie,dlatego piszę,że poczatkujacym najtrudniej. 
no i zostaje żal za własną bezsilność, czasem zazdroszczę tym, którzy nie widzą, nie słyszą, itd, to przecież takie wygodne udawać, że się nie widzi krzywdy tych, którzy zdani są na ludzką łaskę i niełaskę...
-to kotka,która bardzo długo nie wychodziła z pawlacza.
,niestety przy wynoszeniu na wybieg spłoszył się chłopak i popędził do swojego pawlacza.
