TYMCZASY U JOPOP VII - wieczny OIOM :(

[Aleba]

Cieszę się - powodzenia, chrześniaku!

[jopop]

A moje kochane dziecię zeżarło mi komórkę zaczynam dojrzewać do komórki wodo- i wstrząso-odpornej

Więc łączności chwilowo brak. Może się zregeneruje jak wyschnie. A do tego czasu proszę pisać lub łapać mnie przez małża

[*anika*]

Berberysek właśnie spakował się w walizkę i jedzie do nowego domu

EDIT wrzucę sobie tu jego zdjęcie na pamiątkę

Super!

[jopop]

Ogłoszenie nie-całkiem-parafialne
Niestety moja komórka zaliczyła poważny wypadek w paszczy dziecięcia i mimo nocnej reanimacji na razie nie nadaje się do użytkowania.
Dopóki nie znajdę zastępstwa albo nie uda się jej naprawić - kontakt ze mną tylko tutaj lub via mail.

[jopop]

Mieliśmy dziś odwiedziny. Nawet podwójne
Jedne z nich poskutkują dodatkową Mocą Ogłoszeniową
A drugie... (żeby nie zapeszyć to na razie nie napiszę, bo to dopiero w lutym będzie )

[sqpien]

Agaton
Kot jak i widać. Nasz domowy tymczas. Wieli miziak i przytulak, na zdjęciu wygląda trochę jak łobuz, bo należy do tych kotów o których mówię, że nie mają oczu – zawsze zdąży je zamknąć albo co najmniej przymknąć podczas robienia zdjęcia, nawet jak lampa tyłem do niego ustawiona. A jego jedyne łobuzowanie to uciekanie z SMD (Stałego Miejsca Dyslokacji). Ucieka wtedy najdalej jak może, do niedawna na strych, do póki tej drogi nie odciąłem – ale ma tą miłą cechę, że nawet jak siedzi w najdalszej dziurze, to po momencie zapraszania przychodzi i wskakuje na ręce i wtula się prosząc o głaskanie.
Jak widać bardzo lubi współpracę z człowiekiem - właśnie dobrowolnie pilnuje, aby się mój kabel antenowy nie rozwinął i nikt go nie zabrał....

No i szuka domku dla siebie.

[jopop]

Parafrazując pewną znaną pieśń wiele jest dobrych kabli w domu moim.
Ale jeden jest szczególny. Ma inną końcówkę niż wszystkie. Tak, to mój kabel od aparatu. Jedyny. Niezastępowalny.

Czemu u licha zawsze ON musi się schować???

Ale zawzięłam się po raz kolejny, odnalazłam. Zgrałam. I wrzucam trzy opowieści.

Pierwsza banalna. W rolach głównych okno, szeroki drewniany parapet, a pod nim rozgrzany kaloryfer. Efekt? Notoryczne przepełnienie posłanek



Opowieść druga ma charakter romansu, z wątkiem przemijania życia i wieczności miłości. Dawno, dawno temu, a ściślej jesienią 2012 roku zastanawiałam się co powinnam zrobić z Rudym i Powsinką, bo ewidentnie bardzo się lubią. Rozdzielać czy nie, szukać im domu tylko razem czy jednak również pojedynczych. O, tu można poczytać: viewtopic.php?p=9417061#p9417061 Apsa przekonała mnie wówczas celnym argumentem, że biorąc pod uwagę wiek i nowotwory Powsinki ich związek pewnie nie potrwa długo.
Rudy poszedł do adopcji, wrócił.
Potem wzięła go moja Babcia, z którą mieszkał do końca Jej dni. Wrócił. Już jako nasz rezydent, bo obiecałam Babci, że kot już więcej nie będzie się błąkać.
W międzyczasie umarła Apaszka, kotka mojego męża. I po dość długich namysłach - Piotr zdecydował że w jej miejsce adoptuje Powsinkę.
Tak więc dwa tymczasy zupełnie niezależnie stały się naszymi rezydentami. A jak się ma ich miłość? O tak:



Opowieść trzecia to opowieść o prawdopodobieństwie. I o jego zmianach. Z zakończeniem nie będącym końcem.
Pierwsze RTG Burej wykazało zmiany zapalne i naciekowe, o charakterze prawie na pewno nowotworowym (przerzuty od guzów sutka). Ostatnie zostało ocenione jako "w zasadzie to może to nie są przerzuty, ale tak do końca to nie wiadomo". Jak nie wiadomo czy przerzuty, to może nie. Czyli jest nadzieja, sprawa nie jest na pewno przegrana. Skoro nie jest na pewno przegrana to może wygramy. Skoro może wygramy - to gramy.
Bura poszła dziś pod nóż. Nie mówiłam nikomu jak bałam się tej narkozy. To kotka która chrapie głośniej od mojego męża, a jej oddech słychać przez podwójne drzwi. Ale alternatywą było tylko czekanie aż guzy się rozpadną. Wiem, że operacja była rozległa. Wiem, że mogą być teraz kłopoty z gojeniem. Wiem, że mogą pojawić się wznowy. Ale odpadło przynajmniej ryzyko, że kotka umrze podczas narkozy Na razie Bura ma się całkiem nieźle i próbuje wymusić na mnie podanie miski. O nie, moja panno. Tłuszczu masz tyle, że przez jedną noc nic Ci się nie stanie z głodu.

[iwona66]

To trzymamy za Burą i jej dalsze życie

[Agneska]

A będzie opowieść o prawie biegającej Marcince?

[jopop]

a tę to Ty napisz
tylko z akcentem na PRAWIE

[Agneska]

E tam, ja nie umiem pisać.
A najbardziej nie umiem na telefonie.

[alix76]

Brawo gruba Bura

[Aleba]

Głodzą mojego kotka

[koteczekanusi]

Ale za to jakie ma śliczne dziewczęce wdzianko.
No która z Pań nie pomyślała sobie czasem, że warto jakąś małą dietkę zastosować, by się zmieścić w ubranko na szczególną okazję?

[Apsa]

Opowieść druga ma charakter romansu, z wątkiem przemijania życia i wieczności miłości. Dawno, dawno temu, a ściślej jesienią 2012 roku zastanawiałam się co powinnam zrobić z Rudym i Powsinką, bo ewidentnie bardzo się lubią. Rozdzielać czy nie, szukać im domu tylko razem czy jednak również pojedynczych.

A wiesz, że się akurat wczoraj zastanawiałam, czy wybranką Rudego była Powsinka, czy Poświnka
Piękna historia. I żyli długo i szczęśliwie