Pomoc dla osieroconych zwierząt ZOFII.SASZY [*]

Tak sobie pomyślałam, że p. Zofia bardzo by chciała żeby pamięć o niej trwała w działaniach na rzecz zwierząt - choc oczywiście o grób należy dbać.

w niedzielę dołączyły kolorowe znicze ode mnie i od Femki

a ja napiszę jeszcze dokładniej gdyby ktoś szukał:
alejka 273
jest w niej kilka rzędów więc to jest ostatni - tuż przed 274
ponieważ alejka jest dość długa to proszę szukać za alejką poprzeczną 261

Wieści z nowych domków Zosinych kotków:

Lili dochodzi do siebie po chorobie. Miała zespół przedsionkowy, objawiający się oczopląsem i wykrzywieniem główki.W tej chwili jest już bardzo dobrze. Mała lata jak perszing i zjada ogromne ilości jedzenia nadrabiając okres choroby. Z naszej Liluni zrobiła się niezła aparatka, bo podobno to małe chuchro rządzi innymi zwierzakami - w tym dwoma wielkimi psami.

Tupak rozrabia strasznie. Ostatnio tak szalał, że zrzucił telewizor, co właścicielka swkitowała w ten sposób, że bardzo się cieszy, że on jest taki radosny :twisted:

Dziś Tupasiu był u mnie na szczepieniu. Oczywiście mnie miał głęboko w nosie i wisiał na swojej opiekunce lamentując po zastrzyku :roll:

Holi już ładnie porusza się po całym domu. Jest w wielkiej komitywie z psami. Z ludźmi jeszcze na dystans, ale nie ucieka, daje się głaskać i brać na ręce. Przychodzi jedynie do swojego nowego pańcia, spać na jego brzuchu. Pańcio nazywa to "Holi przychodzi pospać na półeczce", bo brzuch ma pańcio naprawdę pokaźny

Haeven okazała się szeleńczym łowcą myszy. Lata po domu,poluje i znosi je podobno w imponujących ilościach, co oczywiście napawa dumą jej nowa opiekunkę. No wiecie - kto by pomyślał :mrgreen:

Co do tymczasowiczów:

Luluś przeszedł sanację jamy ustnej. Musiałam mu usunąć zepsutego kła,co sprawia, że jak się mocno zamyśli, to mu się język wysuwa teraz. No wygląda wtedy hmm.... mało inteligentnie. Wariuje po całej lecznicy. Dziś siedział na najwyższej półce i się chował za szamponem. Tak, tak, za jednym szamponem i się cieszył, że ja go nie widzę. Zaproponowałam Lulcia do adopcji w tym wątku: http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=158035,ale chyba nie mamy szans się przebić.

Sulisia bardzo się otworzyła. Tuli się, wychodzi coraz śmielej. Jak do niej mówię, to się pokłada,mruczy, ugniata i wystawia brzuszek do głaskania. To jest taka moja lalunia teraz. Łazimy sobie razem, gadamy, robimy babskie rzeczy razem (czesanie) i chodzimy z Sulisią na rączkach na telewizję, czyli do naszego firmowego akwarium. Sulinka jest normalną kotusią, wielkim miziakiem, tylko potrzebuje spokojnego domu.

aż chce się czytać :1luvu:

Aniu, tak bardzo cieszę się szczególnie z Domu i powrotu do zdrowia Lilki :1luvu:

i z tego, że z Sissi też się dogadujecie :1luvu:

, ja też wiem, jaką ona jest kochaną, miziastą przylepą, tylko zwyczajnie mniej śmiałą niż taki Lulek, Frodek czy Harry :wink:

I w ogóle, że one już prawie wszystkie mają dobre, kochające Domy i Dużych...
Jeśli Zośka Skądś Tam na to paczy (lubiła to słowo: że koty paczą

), to jest Ci bardzo, bardzo wdzięczna za wszystko...

CoolCaty pisze:Wieści z nowych domków Zosinych kotków:

Lili dochodzi do siebie po chorobie. Miała zespół przedsionkowy, objawiający się oczopląsem i wykrzywieniem główki.W tej chwili jest już bardzo dobrze. Mała lata jak perszing i zjada ogromne ilości jedzenia nadrabiając okres choroby. Z naszej Liluni zrobiła się niezła aparatka, bo podobno to małe chuchro rządzi innymi zwierzakami - w tym dwoma wielkimi psami.

Tupak rozrabia strasznie. Ostatnio tak szalał, że zrzucił telewizor, co właścicielka swkitowała w ten sposób, że bardzo się cieszy, że on jest taki radosny Dziś Tupasiu był u mnie na szczepieniu. Oczywiście mnie miał głęboko w nosie i wisiał na swojej opiekunce lamentując po zastrzyku

Holi już ładnie porusza się po całym domu. Jest w wielkiej komitywie z psami. Z ludźmi jeszcze na dystans, ale nie ucieka, daje się głaskać i brać na ręce. Przychodzi jedynie do swojego nowego pańcia, spać na jego brzuchu. Pańcio nazywa to "Holi przychodzi pospać na półeczce", bo brzuch ma pańcio naprawdę pokaźny

Haeven okazała się szeleńczym łowcą myszy. Lata po domu,poluje i znosi je podobno w imponujących ilościach, co oczywiście napawa dumą jej nowa opiekunkę. No wiecie - kto by pomyślał

Co do tymczasowiczów:

Luluś przeszedł sanację jamy ustnej. Musiałam mu usunąć zepsutego kła,co sprawia, że jak się mocno zamyśli, to mu się język wysuwa teraz. No wygląda wtedy hmm.... mało inteligentnie. Wariuje po całej lecznicy. Dziś siedział na najwyższej półce i się chował za szamponem. Tak, tak, za jednym szamponem i się cieszył, że ja go nie widzę. Zaproponowałam Lulcia do adopcji w tym wątku: http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=158035,ale chyba nie mamy szans się przebić.

Sulisia bardzo się otworzyła. Tuli się, wychodzi coraz śmielej. Jak do niej mówię, to się pokłada,mruczy, ugniata i wystawia brzuszek do głaskania. To jest taka moja lalunia teraz. Łazimy sobie razem, gadamy, robimy babskie rzeczy razem (czesanie) i chodzimy z Sulisią na rączkach na telewizję, czyli do naszego firmowego akwarium. Sulinka jest normalną kotusią, wielkim miziakiem, tylko potrzebuje spokojnego domu.

Fajnie

Zośka ucieszyłaby się

Aniu, zrobiłaś dla tych kotów tak dużo...

No to ja dodam z domku Frodzika ; dzieci losują z kim będzie spał

zaczynają się dogadywać z kotem rezydentem, tenże pomału się od obraża na swojego Pańcia. Harry w swoim domku króluje na łóżeczku. I co z tego wszystkiego wynika ? Kot, pies potrzebują swojego człowieka, uwagi. I jedne i drugie w większych skupiskach czują się niestety nie najlepiej . A schronisko i dla jednych i dla drugich powinno być tylko krótkim przystankiem do nowego lepszego życia. Dla 15 podopiecznych Zosi cała ta dramatyczna historia zakończyła się pozytywnie. Mamy nadzieję, że i Lulek i Sul też znajdą swoje domy. Sasza jest w dt w domu pod Warszawą zaaklimatyzował się tam bardzo szybko dogaduje się z dwoma psami rezydentami ( colak i amstaffka)
Dopiero przedwczoraj zobaczyłyśmy bloga Zośki , wspaniałe teksty, zdjęcia i jedna dla nas byłaby cenna, informacja ale niestety za późno ! Informacja, że Sasza i Nena nie żyli w przyjaźni. Już u nas było widać ,ze nie są specjalnie ze sobą zżyte co nas zaskoczyło, ale nie było specjalnej wrogości raczej obojętność. W pewnym momencie postanowiliśmy na trochę przyłączać je grupy kilku małych ( gabarytowo ) psiaków w ciągu dnia. Wszystko było w porządku .Część dnia i noce spędzały w pokoju mieszkalnym jednej z opiekunek na terenie schroniska. Musiała wyjechać na dwa dni , druga opiekunka miała zajmować się Sasza i Neną. Rano weszła do pokoju ( zamknięty ) celem ich wyprowadzenia na spacer wyszedł tylko Sasza ,zajrzała gdzie Nena , leżała pod stołem nieruchomo. Nie żyła

Miała ślady krwi na pyszczku. Po oględzinach naszego lekarza weterynarii-został zagryziona. Szok,niedowierzanie jak to możliwe ? Te psy żyły w jednym mieszkaniu kilka lat ! I tu przypomniały się nam słowa Zofii " oj ludzie bardzo się my sądząc ,że colaki to takie cudne,łagodne aniołki w typie Lessi "... U nas nic nie wskazywało na taką tragedię. Sasza w tym pokoju spał na swoim posłanku a Nena w łóżku z opiekunką. Bardzo to przeżyliśmy, jest nam ogromnie żal, przykro bo Nena była bardzo miłym, łaknącym kontaktu z człowiekiem psem i zdecydowanie gorzej od Saszy znosiła pobyt w schronisku. Bardzo nie lubiła zostawać sama. I wbrew temu co niejednokrotnie słyszałyśmy od Zosi nie wykazywała żadnej agresji do ludzi. Miała duże szanse na znalezienie nowego domu...

Ewa