Na moim osiedlu jest trochę kotów. Mieszkam tu od października i nie znam tu prawie nikogo. Zaobserwowałam kiedyś, że w sąsiednim bloku, na parterowych balkonach przesiadują regularnie 3-4 koty, czasem dwa. Najwygodniej było mi myśleć, że to czyjeś koty wychodzące, to się zresztą wydawało oczywiste...Często, jak spiesząc się z pracy do domu przystanęłam chwilkę i popatrzyłam na nie...Jakies 2 tygodnie temu, wieczorem, zauważyłam, że jeden z nich, młoda bura koteczka, siedzi pod śmienikiem i walczy z jakimś brudnym ochłapem czy flakiem. Akurat miałam przy sobie puszki z karmą (wracałam ze sklepu), więc podeszłam do śmietnika, kicia uciekła na 3 metry, ale mnie obserwowała. Wyjęłam gołą ręką pecynę karmy, położyłam na ubitym śniegu i odeszłam na chwilę. Kicia rzuciła się wygłodniała i zjadła wszystko ze smakiem. Z ciężkim sercem wróciłam do domu...Nie mogłam sobie znaleźć miejsca. Od tej pory codziennie wychodziłam wieczorem z karmą i kiciałam. Bura kicia zaczęła mnie poznawać i podchodziła coraz bliżej, jak dawałam jej jeść to dawała się pogłaskać. Oprócz niej czasem podchodziły też 2 inne kocurki: stary, biało-szary, a właściwie brudno-szary, bo ta biel nadaje się do prania w odplamiaczu i młody inny młody kocurek. Cały czas nie byłam pewna, czy to nie zaniedbane koty wychodzące, bo prawie zawsze wieczorem czy rano, jak o godz. 6.30 idę na autobus, siedziały na jednym z balkonów. Nie było na nim nawet żadnej budki, ani kartonu. W czasie dużego mrozu one tam biedne spały...Tydzień temu, w niedzielę, nie wytrzymałam, zebrałam się na odwagę i wraz z nową forumową koleżanką (Skrzydełkomexico27) poszłyśmy do właścicieli tego balkonu porozmawiać. Chciałyśmy wreszcie wyjaśnić kwestię, czy te koty są tych państwa, jeżeli tak, to czemu nie są w zimie w domu, no i zacząć szukać domu przynajmniej tej oswojonej koteczce...
Rozmawiałyśmy z właścicielką balkonu. Pani powiedziała, że to absolutnie nie są jej koty. Ona miała niedawno kota wychodzącego, kocurka, którego niedawno przepędziły te 3 obce koty i kotek tydzień temu zaginął.
Te natomiast nie są jej na rękę, mieszkają tu od jesieni, ona ich nawet nie karmi i chciałaby, żeby sobie poszły, bo się boi sąsiadów, bo koty brudzą itp.
Sprawa była już jasna. Na drugi dzień chciałam nakarmić koty, ale ich nie spotkałam. Kicia pojawiła się w środę, dałam jej jeść, pogłaskałam, ale nie byłam jeszcze zdecydowana co robić: wziąć-nie wziąć? Mój mąż kręcił nosem, może gdybym się bardziej upierała....
Na drugi dzień pomyślałam, że trzeba coś z tym zrobić. Wprawdzie robi się coraz cieplej, ale Kicia prawdopodomnie może już być w ciąży, bo widziała, jak ją adorował jeden duży kocur...Problem polegał też na tym, że oprócz opornego na tymczasy TŻ, nie bardzo mogę sobie teraz pozwolić na wydatki związane z nową kotką (weterynarz, sterylka), bo nałożyło mi się ostatnio wiele wydatków związanych z przeprowadzką i innymi sprawami, o których nie ma sensu opowiadać.Zadzwoniłam do miejsca, gdzie byłam pewna, że coś mi doradzą - do fundacji Canis. Opowiedziałam o sytuacji pani Danusi, czyli szefowi fundacji. Pani Danusia zastrzegła z góry, że kota nie przyjmą, bo nie mają miejsca, ale mogą pomóc w sterylizacji. Uzgodniłyśmy, że kotka po sterylce będzie u mnie na tymczasie, a za jakieś 10 dni może się w fundacji zwolni miejsce i wtedy kotkę przyjmą. Poza tym stresowała mnie jedna rzecz - ostatnio bardzo późno wracałam z pracy-a kotce po sterylce trzeba zapewnić jakąś opiekę, nie wiedziałam, na ile jest oswojona, musiałabym ją zostawiać samą w domu w łazience na 12 godzin...Byłam przerażona, że nie dam rady. W każdym razie, uzgodniłyśmy z panią Danusią, że kotkę ciachnie się od razu na drugi dzień, czyli w piątek, a po pracy bym ją odebrała od weta i mogłabym poswięcić jej weekend.
Niestety, obdzwoniłam wetów współpracujących z fundacją i żaden dobry nie miał wolnego terminu na piątek, poza tym, nie wiadomo, czy stan zdrowia kotki pozowliłby na sterylkę i co wtedy? Musiałabym wracać z kotem do Mińska, a przecież musiałam iść do pracy. Same problemy. Pojechałam jednak w czwartek do Pani Danusi po talon, a ona przemyslała sprawę i kazała mi zawieźć kotkę od razu w piątek rano na tymczas do Pani Małgosi, która współpracuje z fundacją i trzyma w domu wiele fundacyjnych kotów.
Zostało mi już tylko złapać kicię. Wieczorem w czwartek wychodziłam parę razy, ale jej nie było...Udało się w piątek rano. Złapałam ja bez problemu, chociaż troszkę płakała w transporterze. W samochodzie wyjęłam ją i...zakochałam się!!! Kicia całą droge tuliła się do mnie jak niemowlę, ugniatała mi kurtkę, do tej pory mam dziurki
, wpatrywała się we mnie ufnie...Jest cudowna. Nie wiem, jak się stało, że była bezdomna. W końcu dojechaliśmy do pani Małgosi, kicia została umieszczona w pokoju, gdzie paręnaście cudnych, sympatycznych kotów czeka na dom. Brakowało mi rąk do głaskania...Kicia trafiła do klatki, w celu oswojenia i obserwacji. Popłakiwała 
A ja w drodze do pracy też się pobeczałam. Ona powinna trafić czym prędzej do kochającego domu. Za parę dni będzie wysterylizowana, mam nadzieję, że szybko znajdzie dom. W piątek wieczorem dzwoniłam do pani Małgosi: kicia siedziała w kącie klatki i nic nie zjadła ze stresu. Bardzo się o nią martwię, żałuję, że nie może zostać moim trzecim kotem, bo jest cudowna, ma śliczne oczy i jest taka drobniutka i miła...
Pani Danusia niedługo umieści jej fotki na stronie CANISU, a ja postanowiłam też szukać jej domu. Niedługo wkleję tu jej zdjęcia.
Mam prośbę: jeżeli znacie kogoś, kto marzy o burej kici, to skierujcie tego kogoś do CANISU, niech się pyta o burą kicię z Mińska...
Boję się, że ona tam się załamie...Wiem, że jest w najlepszych rękach, tam ją otoczą opieką (ja ostatnio nawet nie mam czasu iść do dentysty, a z kotem trzeba jeździć do weta o rozsądnej porze)...Jednak nadal mam przed oczami jej piękne zielone oczy i pamiętam jak obejmowała mnie łapkami
Domku, znajdź się! Cudna kicia czeka!!!
To jest jej jedyne zdjęcie, jakie na razie mam, robione z oddali i nie oddaje urody kotki:
http://upload.miau.pl/2/21539.jpg
Jest ryzyko, że zaraziłaby inne koty.
