Ponieważ tradycyjnie już - po raz trzeci - rodzina postanowiła mnie dobić, tak oto przyszło mi zakładać nowy wątek w dniu urodzin dwóch ważnych mężczyzn w moim życiu z których jeden jest przyjacielem a drugi moim tatą. Żeby było zabawniej, przed-poprzedni zakładałam 12 sierpnia, w dniu urodzin mojej babci a imienin najlepszej przyjaciółki
Ale do rzeczy. Kto nas zna to wie, że z Budapesztu nadają Arielka, Melinda i Nureyev. Kto nas nie zna, niechaj niniejszym poznaje
albo czym prędzej zmienia wątek bo nie zawaham się nas przedstawić!Arielka, mama Meli i Nureyeva, od półtora roku mieszka w swoim raju na Ziemi czyli w stolicy Bratanków. Tutaj zaopatrzyła się w dwa najmniej ekonomiczne grzejniki świata i co miesiąc napędza je mieszaniną mięsa krowiego, drobiowego, puszek i smaczków. Śpiewa, maluje, zarabia na grzejniki w korpo i opowiada o mnóstwie spraw które nikogo nie interesują
Melinda, pierwokotny grzejnik, kilkuletnia (pomysły były od 3 do 10 więc przestałam zgadywać) patchworkowa królewna, najmądrzejsza koteczka na świecie. Adoptowana 12 kwietnia 2014 delikatnym podstępem ze schroniska które za nic w świecie nie chciało wydać jej do wynajętego mieszkania (którego właściciel przy każdej wizycie błaga kotę o to, by wyszła spod kocyka żeby mógł ją chociaż zobaczyć). Mam z nią cudowną więź od pierwszych chwil razem, już pierwszej nocy ze mną spała. Niech pracuje na puszki
... chociaż tak naprawdę mogłaby tylko być a i tak bym wokół niej skakała. Jak mówi nasz pan doktor: najgrzeczniejszy kot świata który podczas ściągania szwów rozglądał się z nudów po gabinecie, czyszczenie uszu komentuje jedynie burknięciami a przy obcinaniu szponów mruczy. Nureyev, ponad roczny błękitny książę, adoptopwany 23 sierpnia. Wizyta przedadopcyjna w domu tymczasowym polegała na tym, że przez czterdzieści minut stałam bez ruchu w drzwiach balkonowych udając że nie istnieję i głaszcząc rezydenta, podczas gdy tymczasowa mama Nureyeva usiłowała wywabić go na dreamiesy spod kanapy. Gdy zobaczyłam chudego, kulejącego (krzywo zrośnięty uraz miednicy z wczesnego dzieciństwa), przerażonego młodzieńca, zakochałam sie w nim na zabój. Pierwsze kilka tygodni spędził na zmianę pod kanapą albo za szafą, obecnie król kanapy wywalający bzuha do głaskania i pozwalający sobie bez większych ceregieli obcinać pazury.
Serwis foto:
A motto przewodnie wątku można podsumować nastepująco:
ale to już jutro.
Korpożycie może zapewni nam inny scenariusz niż ten:
