Przez całe życie miałam w domu zwierzęta, najczęściej pies + kot, ale były też myszki, papuga i rybki. Kiedy wyprowadziłam się od rodziców, zapragnęłam mieć własnego kota. Miał być malutki, koniecznie bury i koniecznie chłopiec. No prawie mi wyszło
Pointa:
Trafiając do mnie miała koło roku, chłopcem nie była, kolor też mi się nie udał
Po jakimś czasie postanowiłam się dokocić i zamieszkała z nami mała, puchata kuleczka, która raz na zawsze wyleczyła mnie z miłości do kociąt. Robiła regularną demolkę, niszczyła wszystko co stanęło na jej drodze, a kiedy zmierzało się w jej kierunku celem uśmiercenia, łapała łapkami twarz oprawcy i rozdawała buziaki
Louve:
Obie kocice bez problemu zaakceptowały pojawienie się mojej ludzkiej tymczaski.
Odeszły w odstępie ośmiu miesięcy. Najpierw Louve na chłoniaka, potem Pointa na nowotwór autoagresywny, prawdopodobnie z tęsknoty za koleżanką. Po ich odejściu miałam już nie mieć kotów ani żadnych innych zwierząt. Wytrzymałam pół roku
i pojawił się on:
Kot absolutnie doskonały, zarówno pod względem urody jak i charakteru, z jedną tylko słabością jaką jest obżarstwo
Moja kocia miłość 
Suche ma rozmoczone, ale mimo wszystko nie jest w stanie zjeść. On ma dobry apetyt, chce jeść, tylko nie zawsze może. 
