TUTAJ jest pierwsza części naszego wątku. Został założony 5 wreześnia i w nieco ponad miesiąc osiągnął 100 stron
Jak to się mogło stać?Zaczynał się tak:
Cześć wszystkim!
Już kiedyś zrobiłam krok w kierunki własnego kociego blogo-wątku. Jakoś się to rozmyło... Na forum jestem zarejestrowana od prawie 8 lat, odkąd zamieszkał u nas nasz ukochany kocurek Guzik.
Niestety dwa miesiące temu mój ukochany Guziczek od nas odszedł. Ostry atak kardiomiopatii z paskudną zakrzepicą, która skończyła się niewydolnością nerek i niewydolnością oddechową... Kotek odszedł za TM a ja myślałam, że pęknie mi serce.
Po jego śmierci dom wydawał się nieznośnie pusty. Kątem oka widziałam jego pręgowany ogon czy białe łapki z niepoważnie różowymi poduszeczkami... Nie, dom bez kota to tylko mieszkanie.
Zaczęliśmy z mężem powoli rozglądać się za nowymi współlokatorami. Wiedzieliśmy zawsze że "po Guziku" będziemy mieli dwójeczkę, rodzeństwo. Tylko to "po Guziku" nie miało być tak prędko...Ja chciałam mieć czarnego kotka, mąż w zasadzie nie miął preferencji, byle kot nie był rudy ani podobny do Guzika. Szukaliśmy nieśmiało, aż zobaczyliśmy ją:
To była miłość od pierwszego wejrzeniaOkazało się, ze koteczka ma czarnego jak smoła braciszka. TAK! To są nasze kotki
Zadzwoniłam do fundacji adopcyjnej od razu. Z duszą na ramieniu czy mi ktoś ich sprzed nosa nie ukradnie. Zupełnie irracjonalne to było - przecież wiem jak trudno znaleźć kotkom domy... ale ja się bałam, że ktoś zabierze mi MOJE koty.
Własnie pakowaliśmy się przed urlopem, więc mogłam jedynie "zarezerwować" maluchy. Na szczęście okazało się, że to nie problem a w dodatku kotki mogły dwa tygodnie dłużej być ze swoją mamą.
W połowie sierpnia wróciliśmy z urlopu i od razu pojechaliśmy po nie
Lilo
i Stich
Zapraszam do odwiedzania i komentowania naszego wewątka, o już kocham te dwa demony nad życie i chętnie poopowiadam co nam dziś zmalowały
Zapraszamy do demonkowa, tu ciągle się coś wartego opisania dzieje. Zajmijmy więcej miejsca na serwerach MIAU!!!
ale się melduję!
) zapomniał rozmrozić koteczkom śniadanka i dziś w kuchni zastałam obraz nędzy i rozpaczy - wszystkie michy łącznie z chrupkami wylizane do czysta , dwa umierające z głodu, drące japę koteczki i nic sensownego, żeby im dać. Dostały trochę puchy a w gorącej wodzie moczy się wołowinka, choć na drugie śniadanie będzie coś porządnego.