prośba o pomoc w podjęciu decyzji

[weridian]

Witam
muszę wam troszkę pomarudzić
pomóżcie mi tak na zimno zrobić listę plusów i minusów adopcji Moniki.
http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A ... =qAQEJ_Oqd

Monia jest kotem specjalnej troski teraz na dt w Warszawie,oddana do krakowskiego schroniska, wymaga magnetoterapii, czasem oddaje nieświadomie mocz i jak widać ma problemy z chodzeniem.
Po rehabilitacji powinno się poprawić ale nikt na to nie da gwarancji a kicia im starsza tym problem może się nasilać.

Mam dwa koty i miejsce na jeszcze jedną pociechę, już rozmawiałam o adopcji z osobami które zajmują się koteczką i poleciły mi zastanowić się na zimno.
Prosze was jako osoby które mają własne pociechy i sporo doświadczenia z kotami o poradę.
Ja ją chce przygarnąć bo:
- Mam możliwość, miejsce, czas i w miarę pozwalają mi na to środki
- umiem pielęgnować persa
- nie mam "przekoconego" domu
-mam przystosowane mieszkanie - do tąd były racjonalne argumenty.
- zakochałam się w niej od pierwszego spojrzenia:)

[Sihaja]

Niestety, ja nic nie podpowiem. Masz wszelkie warunki, by przyjąć kiciulkę. To Ty musisz zastanowić się, czy możesz podjąć się opieki chorego kotka. Jakie są rokowania, co może się stać i czy sobie z tym poradzisz...

[zabers]

jeszcze pozostaje kwestia wyjazdów i wakacji. I tu zakładam scenariusz max niepomyślny (lepiej się mile rozczarować, niż coś przeoczyć): Być może będzie to kot wymagający stałego monitorowania (bo nigdy nie wiadomo co i w którym momencie się stanie), więc albo zostawić go w domu pod opieką osoby, która go zna na bieżąco i zauważy jak coś nie zagra, i weźmie od razu do weta, albo brać ze sobą.
(piszę to, bo mam astmatyka, który jeździ z nami na wakacje i na miejscu ma zaufanego weta "dyżurnego")

[ASK@]

Takze uważam,ze na spokojnie sama musisz się zastanowić. Czy długofalowo podołasz. To wieczny dyżur, strach i rozterki. Ale też i radość.

Nas życie postawiło samo pod ściną w postaci małego 4 tygodniowego Żunia. Miał być DT, było krótkie dożywocie. Żuniek był genetycznie upośledzony (układ pokarmowy walnięty od końca do końca). Błądziliśmy w ciemno z leczeniem wiedząc, że koniec mamy przeznaczony gdzieś blisko. Żuk żył u nas ok 10 m-cy. Umordował nas psychicznie i finansowo. Dom stanął do góry nogami...inne jedzenie, wyciekające kupki... A wszystko to w gronie licznych kotów. Żuniek odszedł z naszą pomocą w VIII/12. Nie miał już szans. Jednak NIGDY nie zamieniłabym się na te dni. Jakby trafił do nas raz jeszcze, ponownie bym podjęła walkę o niego. Żuniuś z góry był skazany na śmierć ale chciał bardzo, bardzo żyć. Był radosny, szcześliwy, pyskaty...Kochały Go wszystkie koty. My też Małego bardzo kochaliśmy. Odwdzięczył się wielką miłością, przywiązaniem i terroryzmem

[ewar]

Tymczasowałam bardzo chorego kota, Zusia.Był na Paluchu, nikt nie zauważył, że ..wrosła mu w szyję obroża Dorosły kot ważył tyle, co trzymiesięczny kociak.Do mnie trafił już nieco "przytyty", ale bez przerwy wypsikiwał obrzydliwe gile z nosa.Wszędzie, na pościel, na meble, na szyby w oknach.Prałam, myłam wszystko bez przerwy.Była opcja kosztownej i trudnej operacji, bo żadne leki nie działały.Pomogła l`lizyna, ale sądzę, że również to, że Zuś uwierzył, że jest kochany, że ktoś o niego walczy.Znalazł fantastyczny domek jeszcze będąc chory.Jest w nim 2,5 roku, jest zdrowy, piękny, uwielbiany.Inny kot, Bombaj (FeLV+) z paskudną raną na pyszczku, która nie chciała się goić ma się znakomicie w swoim DS, jest piękny, ogromny, nie ma żadnych objawów.
To optymistyczne.To były bardzo chore koty, właściwie bez szans na dom, a jednak.Odeszły natomiast takie, które były zdrowiutkie w momencie adopcji, po kilku latach zachorowały i są już za TM.Nie przewidzi się niczego.