Imię pochodzi od mojej ulubionej postaci operowej. Melinda (Meli, Melike) jest około trzyletnią panienką uszytą ze wszystkich odcieni kota - tricolorka to niemal obelga, samego rudego są na niej trzy odcienie
ale poza umaszczeniem, wyjątkowe jest jej serduszko - wdzięczna za każdą pieszczotę, zakochana we mnie miziaczka, która zgadza się na wszystko, żebym tylko była z nią. Ze schroniska przywiozła w uszkach towarzyszy podróży - nawet wizytę u weta, czyszczenie i zakraplanie znosiła dzielnie i nigdy przenigdy nie wyciągnęła na mnie pazurów. Kiedy wracam z pracy kładę się obok niej, obejmuje moją rękę swoimi puchatymi łapkami i nie zasypia, tylko patrzy na mnie tak jakby chciała być pewna, że nie zniknę. Biorąc kotka ze schroniska nastawiłam się na to, że przez trzy tygodnie będę ją wyciągać spod łóżka - tym bardziej że była określona jako spokojna nieśmiała - a już pierwszą noc przespała obok mnie, od trzeciej natomiast z radością pakuje mi się pod kołdrę i śpi wtulona z pyszczkiem na mojej szyi. A tu zdjęcia z pierwszego spacerku
Jest bardzo moja a ja bardzo jej i nikogo nam więcej do szczęścia nie trzeba
teraz już oficjalnie witamy się ze wszystkimi Jeszcze o mnie - śpiewam sopranem, chwilowo pracuję w korpo, mieszkam w stolicy Węgier i jestem szczęśliwym człowiekiem
Świetnie, że wyciągnęłaś ją ze schronu i tak szybko Cię zaakceptowała 
Ale najważniejsze, że teraz się odnalazłyście 
