OKI pisze:kashikashi pisze:No spoko, umiem korzystać z Google i tyle to znalazłam. Z tym, że te nazwy mi nic, jako laikowi, nie mówią o różnicach w działaniu czy odbiorze przez zwierzę.
Swojego czasu przegrzebałam pół neta i wychodzi na to, że jedyna różnica, to tak, jak taizu pisze - do podawania w zależności od wyników. Poza tym, ile opinii, tyle różnic
Podawałam obydwa temu samem kotu - różnic w działaniu nie zauważyłam.
Różnica może być taka (ale to trzeba by sprawdzić), że na przykład kończy się ochrona patentowa dla renagelu i teraz inne firmy będą mogły produkować tańsze generyki. Firma wypuszcza więc "nowy" preparat, który jest objęty taką ochroną, windując cenę czyli utrzymując zyski ze sprzedaży na odpowiednim poziomie.
Opisy z encyklopedii leków:
Renvela:
Preparat zawiera sewelamer - niewchłanialny usieciowany polimer wiążący fosforany, niezawierający metalu i wapnia. Polimer zawiera liczne grupy aminowe oddzielone jednym atomem węgla od rdzenia polimeru, które w żołądku ulegają protonizacji. Te protonizowane grupy aminowe wiążą w jelicie ujemnie naładowane jony takie jak pochodzące z diety fosforany. Poprzez wiązanie fosforanów w przewodzie pokarmowym i zmniejszanie wchłaniania, sewelamer zmniejsza stężenie fosforanów w surowicy. W badaniach klinicznych wykazano, że lek jest skuteczny w kontrolowaniu stężenia fosforanów w surowicy u poddawanych hemodializie pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i stosowany w monoterapii nie wywiera spójnego i klinicznie istotnego wpływu na stężenie natywnego parathormonu (iPTH) w surowicy.
Sewelamer zmniejsza częstość występowania hiperkalcemii u chorych przyjmujących lek w porównaniu z pacjentami stosującymi tylko wapniowe preparaty wiążące fosforany. Po podaniu doustnym lek nie wchłania się z przewodu pokarmowego.
Renagel:
Preparat zawiera sewelamer - niewchłanialny polimer poli (chlorowodorku allilaminy), wiążący fosforan, niezawierający metalu i wapnia. Polimer zawiera liczne aminy oddzielone jednym atomem węgla od rdzenia polimeru. Aminy te ulegają częściowej protonizacji w jelicie i wchodzą w interakcję z cząsteczkami fosforanów przez wytwarzanie wiązań jonowych i wodorowych. Poprzez wiązanie fosforanów w przewodzie pokarmowym sewelamer zmniejsza stężenie fosforanów w surowicy.
Sewelamer zmniejsza częstość występowania hiperkalcemii u chorych przyjmujących lek w porównaniu z pacjentami stosującymi tylko wapniowe preparaty wiążące fosforany, prawdopodobnie dlatego, że sam produkt nie zawiera wapnia. W badaniach klinicznych u pacjentów hemodializowanych sewelamer stosowany w monoterapii nie wywierał stałego i klinicznie istotnego wpływu na stężenie całkowitej cząsteczki parathormonu (iPTH) w surowicy. Nie są dostępne dane dotyczące wpływu leczenia preparatem na układ kostny. Po podaniu doustnym lek nie wchłania się z przewodu pokarmowego.