Gabryś, o którego złapanie ( a właściwie kotki
) zostałam poproszona, bo nikomu się to nie udawało.Został podobno wyrzucony na hali targowej i tam jakoś bytował.Dostawał dość dziwne rzeczy do jedzenia, ale i dobre też, jakoś tam żył.Miejsce jednak fatalne, taka knajpa, a właściwie speluna z piwem, pełno menelstwa, niezbyt dobre miejsce dla kota.W dodatku jakoś się wszystkim wydawało, że to młoda kotka, że może już być w ciąży i wtedy dramat.Długo by opisywać.Miałam tylko złapać i już.Okazało się jednak, że to jednak mój problem.Gabryś spędził noc u mnie w kuchni, w klatce-łapce, a rano został zawieziony do lecznicy.Tam go zbadano, został wykastrowany, podcięto mu pazurki i po pobycie w lecznicy przyjechał do mnie.Ma około roku, jest dzikawy, mam nadzieję, że da się oswoić.Zdemolował mi łazienkę, ale teraz jest spokojny, siedzi w wiklinowym transporterku, w którym z resztą przyjechał z lecznicy, zwrócę go potem.Ma tam kocyk, jakieś zabawki, ale na razie ani nie zjadł, ani nie przejawia chęci do zabawy.Miauczy żałośnie, kiedy do niego coś mówię, dotknąć się nie da, próbował mnie zaatakować.Jest śliczny.
Nie ma świerzbu, oczka czyściutkie, wyniki dobre.Zapłaciłam tylko 100 zł, na szczęście.Dziękuję wetom za ulgowe potraktowanie.Pazurki ma podcięte, ale i tak boję się go dotykać, potrzebujemy czasu.
, ale niech się odstresuje i przestanie bać.Miauczy żałośnie, szkoda mi go, ale pod tę knajpę nie może wrócić.
To jeszcze koci dzieciak, spragniony czułości, ale strach jeszcze jest silny.Chciałabym, aby skorzystał z kuwetki i jadł z miseczek.W nocy coś tam zjada, ale najchętniej je chrupki, które daję mu do budki bezpośrednio na kocyk.
.Nasypałam tam trochę ziemi do kwiatków, bo przecież ta bieda nie znała żwirku.Zadziałało.Uff!On jest taki śliczny, powolutku już delikatnie dotykam go palcami, boi się, ale nie atakuje.Mój kochany koci chłopczyk 
