Jako malutki uroczy dwumiesięczny kociak trafił do domu, który miał się nim opiekować już do końca życia. Ale te deklaracje okazały się niestety tylko pustymi słowami -wszystko było dobrze do pierwszego problemu... 
Kot został na początku nawet zaszczepiony i wykastrowany - ale gdy zdażyło mu się nasiusiać poza kuwetą został karnie wyeksmitowany do osiedlowej piwnicy 
Decyzję o "karze" podjął Pan domu - bo to w jego właśnie butach wylądowały kocie siuśki. Zdaje się zresztą, że konflikt kot-Pan musiał trwać jakiś czas, bo kocurek wyraźnie preferuje kontakt z kobietami, a facetów się do dzisiaj po prostu boi... Wyrzucony domowy kot w zimnej piwnicy, w stadzie piwnicznych, zaprawionych w bojach kotów, nie miał praktycznie szans. Na szczęście te właśnie koty dokarmiała p. Ewa z Chorzowa, która na moją prośbę zgarnęła kocurka do swojego biura, gdy tylko miejscówkę w tym nietypowym DT zwolniła Tygrysia z tego wątku: viewtopic.php?f=13&t=123522 No i dzisiaj - dzięki transportowej pomocy forumowej Marii.S
- kot szczęśliwie pokonał trasę Chorzów-Warszawa i zamieszkał w naszej garderobie... 
Nazwany został Manuelem (coby naszej domowej tradycji na "M" stało się zadość
) - bo przystojniak z niego nieziemski! Jest szczupłym, zgrabnym, takim "wydłużonym" pingwinkiem, o kruczoczarnej, błyszczącej sierści, z króciutkimi skarpetkami na przednich łapkach i nieco dłuższymi na tylnych, ma niewielki biały żabocik i przecudne, długie, białe i nastroszone wąsiska! Do tego złotożółte wielkie oczy! Ach..... Miał być podobno nieśmiały i spłoszony - po wyjściu z transportera w pokoju rzeczywiście najpierw umknął za sofę, ale po chwili wysunął łepek do wyciągniętej ręki i zaczął się o nią miziać... Uwielbia po prostu kobiece pieszczoty!
Jak na nieśmiałego młodzieńca po chwili zaczął sobie nieźle poczynać - wlazł mi na kolana, ocierał się o moje ręce i nogi, mruczał non-stop i nie pozwolił nawet na sekundę przestać głaskać/drapać/miziać za uszkiem. Zero agresji - nie ma ataków pazurkami, gryzienia, syczenia czy parskania. Tzn. nie ma do mnie czy moich córek... - ale gdy TŻ poszedł pstryknąć parę zdjęć został natychmiast oprychany i kot ponownie zaszył się za sofą...Dlatego zdjęcia dorzucimy niebawem... - do zdjęć jak widać w tym przypadku także potrzebna kobieta....
Manuel od tygodnia jest na Unidoxie, bo oczywiście z piwnicy wyniósł kk... - do tego lewe oczko ma nieładnie zamglone, nie wiadomo, czy to pozostałości kk, czy inne atrakcje. Oczko zakraplane jest już tydzień gentamycyną - podobno widać poprawę, ale we wtorek idziemy do dr Garncarza - zobaczymy, co nam o tym powie. Testy FeLV/FIV są na szczęście ujemne, a wyniki krwi + próby wątrobowe prawidłowe!
Jak odpicujemy odpowiednio kawalera to zrobimy wówczas pakiecik ogłoszeń - i postaramy się znaleźć mu najlepszy na świecie dom!!!!
Jolukowe koty szybko znajdują domy 
- jutro może uda się zrobić lepsze 
Trochę mnie zatkało, bo 0,5 godz. wcześniej zwiewał przez ledwo uchylone drzwi - sofa została dosunięta do ściany, nie ma się wówczas już gdzie schować w tym pokoju, a kota nie ma.... I nagle szelest nad nami - Manuel wskoczył (Bóg jeden wie jak) na szafę, a nie powiem co dałabym sobie obciąć, że nie tylko kot tam się nie zmieści..... To najwyższa szafa, jaką udało nam się znaleźć i pomiędzy nią a sufitem jest może z 15 cm przestrzeni..... Nie powiem, jak wyglądał kot stamtąd wyciągnięty, bo zdradziłabym niechlubne tajemnice zakurzonych domowych kątów 
- ale skończyło się "przepraniem" kotka rękawicą Econetti... 
