~~~ Pimpuś nie jest już sam! W swoim nowym domu. Na zawsze.

Chyba nie będziemy się z tym poznaniem spieszyć. Fredzia "pilnuje" pod drzwiami, widzieli się przez szparkę uchylonych drzwi, Fredzia syczała, Pimpuś w odpowiedzi burczał, raczej się wycofywał i gdyby "coś" to chyba raczej Fredzia byłaby agresorką. Fredzia na tyle polubiła swój domek, że czuje się tutaj rezydentką, na razie okazuje nam jawną ignorancję, bawiąc się sama, niby przychodzi na głaski i drapanko, ale jak wyciągamy ręce by ją głaskać i drapać, tak jak to zwykle robimy, robi nagły zwrot jakby chciała powiedzieć "a właściwie to bez łaski". A Pimpuś jest Słodziak, niesamowicie ufny i towarzyski kawał Kota. Łapeczka jak u małego tygryska :smiech3:

Millena pisze:Chyba nie będziemy się z tym poznaniem spieszyć. Fredzia "pilnuje" pod drzwiami, widzieli się przez szparkę uchylonych drzwi, Fredzia syczała, Pimpuś w odpowiedzi burczał, raczej się wycofywał i gdyby "coś" to chyba raczej Fredzia byłaby agresorką. Fredzia na tyle polubiła swój domek, że czuje się tutaj rezydentką, na razie okazuje nam jawną ignorancję, bawiąc się sama, niby przychodzi na głaski i drapanko, ale jak wyciągamy ręce by ją głaskać i drapać, tak jak to zwykle robimy, robi nagły zwrot jakby chciała powiedzieć "a właściwie to bez łaski". A Pimpuś jest Słodziak, niesamowicie ufny i towarzyski kawał Kota. Łapeczka jak u małego tygryska

nic tylko pozazdrościć kawała kota i życzyć rychłego ustalenia stosunków Fredziowo-Pimpusiowych

Millena - a Ty tak jakoś celowo dwa buraski? No buraski są the best!

kciuki za buraskowe big love :mrgreen:

Z tymi Buraskami to zupełny przypadek. Kiedy rozważaliśmy adopcję Fredzi, przeczytałam wątek o Pimpusiu i staruszek bardzo nasz wzruszył, a ponadto bardzo nam przypomina Kota Mojej Mamy, Kacpra. Kacper to dachowiec rodem z Chicago, mniej więcej w wieku Pimpusia. Mama znalazła go w stanie agonalnym, wyleczyła odpasła :catmilk:

i przyleciał z własnym paszportem do Polski. Przez kilka miesięcy u nas mieszkał.
Fredzia to młoda Kotka, czasem chyba zapomina o złych rzeczach które ją w życiu spotkały, bo potrafi dokazywać jak mały kotek. Pimpuś natomiast stateczny i bardzo samotny, wiemy wszyscy na forum dlaczego. Postanowiliśmy zaryzykować i decyzja zapadła o adopcji dwóch Futerek, w niewielkim odstępie czasu. No a że Bure...tak wyszło...

Tajemniczy Wujku Z. Dziękuje za zmianę tytułu wątku

[quote="Anuk"]
Nowa opiekunka Pafnucka dobrze znała opiekunkę Pimpusia.

Podobno starsza pani była niezwykle skromną osobą: jej znajoma dopiero na pogrzebie dowiedziała się, że pani Pimpusia była bohaterką Powstania Warszawskiego. Ratowała ludzi wynosząc rannych z płonącego szpitala.

Potem całe życie pomagała zwierzętom, uratowała wiele kotów znajdując im domy.

Pimpuś może być dumny, że miał taką panią!

[quote="Anuk"]

Kapelusze z głów dla pani, która opiekowała się Pimpusiem tyle lat.

A dla niego wielkie kciuki na nową drogę życia z Fredzią :wink:

dla Fredzi i Pimpusia :ok:

Super, że Pimpuś ma już kochający domek. Sama myślałam o jego adopcji ale dopiero co wzieliśmy Emi a kolejnego kota mój pieszczoch by chyba nie przeżył :wink:

A co do tego burczenia i fukania na siebie futrasów to zupełnie normalne. Jakbyś się czuła jakby tobie nagle ktoś do domu wmeldował obcą osobę?? Fredzia musi dać do zrozumienia, że to jej teren ale niedługo napewno jej minie. Nasze kociaki tez na siebie fuczały a teraz sypiają obok siebie.
Trzymam :ok:

za Wasze pokojowe dokocenie.

Witam wszystkich przyjaciół Pimpusia i Fredzi :1luvu:

Plany socjalizacyjne Kotków swoje, a życie swoje! Po ciężkiej nocy, kiedy Pimpulo chciał opuścić zamknięty pokój złamałam się i otworzyłam drzwi.
W domku dla Pimpusia chyba nic już nie jest tajemnicą, wszystkie kąty pod względem użyteczności kryjówkowej zbadane, najlepszą kryjówkę pod kaloryferem za kanapą zajęła oczywiście Fredzia, ale szafka w łazience też może być. Zbędne rzeczy zostały przez Kotka usunięte, żeby było więcej miejsca i przez całe trzy godziny mogliśmy wreszcie spać. Fredzia pod kaloryferem, Pimpuś w szafce w łazience, a ja w swoim ulubionym łóżku, które opuściłam w środku nocy, wyposażając się w poduszkę i koc, poszłam towarzyszyć zamkniętemu Pimpusiowi. Nie zrobiło to na nim wrażenia, jego cel był jeden...wyjść poza zamknięte drzwi. Zwyciężył. Ale może to i dobrze...bo po całym dniu podchodów, sykania i burczenia jest coraz mniej. Pimpus bardzo pokojowy, skrada się na opuszkach łapek (tak to wygląda jakby skradał się na paluszkach) za każdym następnym podejściem coraz bliżej...coraz bliżej... Fredzi.
Fredzia znudziła się pod kaloryferem, postanowiła się przenieść na drapak na III piętro, z góry lepiej widać. W tym momencie sprawy mają się tak, że Pimpuś śpi na parapecie w jednym pokoju, Fredzia bawi się na drapaku myszką....
Obrazek