Pogrzeb kota

[Jana]

Wiem, że kiedyś przyjdzie ten czas i wiem co wtedy zrobię - oddam do kremacji. Nie chcę grobu dla swoich zwierząt, tak jak nie chcę grobu dla siebie (i moi bliscy już o tym wiedzą).

[pstryga]

Wiem, że kiedyś przyjdzie ten czas i wiem co wtedy zrobię - oddam do kremacji. Nie chcę grobu dla swoich zwierząt, tak jak nie chcę grobu dla siebie (i moi bliscy już o tym wiedzą).

sek w tym ,ze jak na razie nie ma takiej zwykłej kremacji dla zwierzaków. tak ,żeby mozna było dostac urnę z prochami i rozsypac po polach. Mi wet proponował kremację kiedy Ajtra odeszła. Nie dałbym rady zostawic jej w lecznicy i dac spalić nie wiadomo gdzie i nie wiadomo jak.

[Jana]

Wiem, że kiedyś przyjdzie ten czas i wiem co wtedy zrobię - oddam do kremacji. Nie chcę grobu dla swoich zwierząt, tak jak nie chcę grobu dla siebie (i moi bliscy już o tym wiedzą).

sek w tym ,ze jak na razie nie ma takiej zwykłej kremacji dla zwierzaków. tak ,żeby mozna było dostac urnę z prochami i rozsypac po polach. Mi wet proponował kremację kiedy Ajtra odeszła. Nie dałbym rady zostawic jej w lecznicy i dac spalić nie wiadomo gdzie i nie wiadomo jak.

Na szczęście jeszcze nie miałam tego problemu, choć już o tym myślałam jakiś czas temu, nie wiedząc jak się skończy walka z chorobą Myszy. I wtedy właśnie doszłam do wniosku, ze gdyby któreś z moich zwierząt umarło, to zostałaby tylko powłoka, nieistotna, bo najważniejsze jest życie, którego już by nie było. Nie wiem, czy wyraziłam się jasno - cielesna powłoka nie jest dla mnie ważna. Tak samo jeśli o mnie chodzi - po śmierci chcę, żeby wzięto z mojego ciała wszystko, co będzie się nadawało do przeszczepu, a resztę spalić i rozsypać. Nie chcę grobu, nie chcę urny.

[marynata]

Ja tak samo jak Jana...

[carmella]

Ja tak samo jak Jana...

tez chce bys spalona. mowie o tym, bo nigdy nic nie wiadomo. moja rodzina na mnie krzyczy, ze takich rzeczy nie wolno mowic glosno. Ale mam nadzieje, ze do nich dotarlo. maja powyciagac co sie da, o ile sie da i bedzie sie nadawalo i reszte spalic. Ale urne chce, zeby wsadzili do grobu, takiego gdzie rodzina. A nie w betonowa sciane.

[juli]

Tak samo jeśli o mnie chodzi - po śmierci chcę, żeby wzięto z mojego ciała wszystko, co będzie się nadawało do przeszczepu, a resztę spalić i rozsypać. Nie chcę grobu, nie chcę urny.

Przepraszam, ale mam inne zdanie na ten temat - grób nie jest dla Ciebie (bo zakładam, że po fakcie, człowiekowi jest to obojętne), ale dla Twoich bliskich. Życie codzienne zaciera ślady ludzi w domu, zostaje cmentarz, jako miejsce zadumy i zbliżenia do osoby bliskiej.

[carmella]

Tak samo jeśli o mnie chodzi - po śmierci chcę, żeby wzięto z mojego ciała wszystko, co będzie się nadawało do przeszczepu, a resztę spalić i rozsypać. Nie chcę grobu, nie chcę urny.

Przepraszam, ale mam inne zdanie na ten temat - grób nie jest dla Ciebie (bo zakładam, że po fakcie, człowiekowi jest to obojętne), ale dla Twoich bliskich. Życie codzienne zaciera ślady ludzi w domu, zostaje cmentarz, jako miejsce zadumy i zbliżenia do osoby bliskiej.

jak widze niektore groby i tez to co robi moja mama (co tydzien pucowanie, kwiaty, znicze -ale chyba nie dla pamieci, ale dlatego, ze grob przy przejsciu i jak to wyglada) to czasami mysle, ze te groby to po to zeby sie pokazac

[pstryga]

Dopóki nie odeszła moja psina miałam podobne odczucia co do cmentarzy i kremacji. Miałam mocne postanowienie, nie przejmowania sie zwłokami , bo to już przecież nie pies tylko to co ponim zostało. Ale to nie do końca jest tak. To jest ta sama powłoka ,którą przez tyle lat sie przytulało , głaskało, która towarzyszyła w spacerach. Nie chciałam by ktoś rzucił ją na stos z innymi ciałami i ot tak obojetnie spalił. Pewnie ,że wolałabym rozsypać jej prochuy po polach, które tak kochała. I ciesze sie ,że po prostu wiem co sie z nią stało.

Myśłe ,że wszystkie teorie sa jedynie słuszne do momentu w którym nie zderzymy sie z rzeczywistośćią. Dla niektórych być moze grobowiec na cmentarzu jest kolejnym pretekstem do snobistycznego popisu, ale dla niektórych może być takim , przystankiem , furtka którą można odwiedzić.

[Klaudia]

Żadnego z moich zwierzaczków po uśpieniu nie zostawiłam nigdy u weterynarza, zostały pochowane w ogródku.
Zostawianie zwłok u weta źle mi sie kojarzy, jak miałam tak koło 10 lat, byłam z koleżanką i moją mamą u weta z naszą sunią. Jak to małe dziewczynki, nie mogłyśmy usiedzieć w poczekalni i latałyśmy sobie dokoła lecznicy zaglądając w różne zakamarki. Nagle zobaczyłyśmy pana z taczką, a z taczki wystawały psie łapy potem widziałyśmy jak wrzuca je do wielkiego zbiorczego kontenera, który zapewne był później wywożony do utylizacji.... Od tego czasu wiedziałam, że nie pozwolę aby mój futrzak był po śmierci tak poniewierany...

[Ofelia]

Ech, nadal nie wiem co zrobić

Najbardziej mi szkoda tych, które są pochowane w naszym ogrodzie, który niedługo nie będzie już nasz. To jest kopczyk i co, jeśli ci ludzie to rozkopią

Mam już namiary na cmentarz w Koniku.
Mam tak jak Beata, od cmentarzy jak najdalej. Ale z drugiej strony... coś się Samancie należy od nas za te 15 lat.

[marynata]

Nagle zobaczyłyśmy pana z taczką, a z taczki wystawały psie łapy potem widziałyśmy jak wrzuca je do wielkiego zbiorczego kontenera, który zapewne był później wywożony do utylizacji.... Od tego czasu wiedziałam, że nie pozwolę aby mój futrzak był po śmierci tak poniewierany...

Wiesz, myślę, że pieskowi było to obojętne .
Natomiast co do poniewierania - nie rozumiem. Jest nim utylizacja, a zjadanie przez robaki już nie?

[pstryga]

Wiesz, myślę, że pieskowi było to obojętne .
Natomiast co do poniewierania - nie rozumiem. Jest nim utylizacja, a zjadanie przez robaki już nie?

nNsza kultura nauczyła nas ,ze zmarłym należy sie szacunek i pamięć. jeśli o mnie chodzi to uważam ,że nalezy sie on także czworonożnym przyjaciołom, w końcu oddają w nasze rece całe swoje zycie. bo nie ważne czy ciało zostanie spalone czy pogrzebane, ważne JAK żegnamy sie z przyjacielem.

Soją drogą inaczej sie na takie rzeczy patrzy , kiedy nasz towarzysz jest młody i zdrowy, inaczej kiedy dożywa swych dni, a jeszcze inaczej kiedy przychodzi moment pozegnania.

[marynata]

nNsza kultura nauczyła nas ,ze zmarłym należy sie szacunek i pamięć. jeśli o mnie chodzi to uważam ,że nalezy sie on także czworonożnym przyjaciołom, w końcu oddają w nasze rece całe swoje zycie. bo nie ważne czy ciało zostanie spalone czy pogrzebane, ważne JAK żegnamy sie z przyjacielem.

Zgadzam się - nie wprowadzam rozgraniczenia między zwierzętami a ludźmi.

Soją drogą inaczej sie na takie rzeczy patrzy , kiedy nasz towarzysz jest młody i zdrowy, inaczej kiedy dożywa swych dni, a jeszcze inaczej kiedy przychodzi moment pozegnania.

Jakiś miesiąc temu musieliśmy uśpić naszego psa, był z nami 12 lat. Ciało zostało w lecznicy, a następnie zostało spalone; nie mówię więc o sytuacji dla mnie abstrakcyjnej.

[Jana]

Tak samo jeśli o mnie chodzi - po śmierci chcę, żeby wzięto z mojego ciała wszystko, co będzie się nadawało do przeszczepu, a resztę spalić i rozsypać. Nie chcę grobu, nie chcę urny.

Przepraszam, ale mam inne zdanie na ten temat - grób nie jest dla Ciebie (bo zakładam, że po fakcie, człowiekowi jest to obojętne), ale dla Twoich bliskich. Życie codzienne zaciera ślady ludzi w domu, zostaje cmentarz, jako miejsce zadumy i zbliżenia do osoby bliskiej.

Ja chcę, żeby mnie pamiętano żywą, nie kojarzono z miejscem na cmentarzu, nagrobkiem itd. Żeby powspominać można obejrzeć zdjęcia. Ilekroć jestem na cmentarzu przy grobie bliskich (to śliczny wiejski cmentarzyk, niestety bardzo daleko stąd) nie widzę tam ich. Moja babcia i dziadek żyją w moich wspomnieniach, nie ma ich pod kamienna płytą.

[pstryga]

Tak samo jeśli o mnie chodzi - po śmierci chcę, żeby wzięto z mojego ciała wszystko, co będzie się nadawało do przeszczepu, a resztę spalić i rozsypać. Nie chcę grobu, nie chcę urny.

Przepraszam, ale mam inne zdanie na ten temat - grób nie jest dla Ciebie (bo zakładam, że po fakcie, człowiekowi jest to obojętne), ale dla Twoich bliskich. Życie codzienne zaciera ślady ludzi w domu, zostaje cmentarz, jako miejsce zadumy i zbliżenia do osoby bliskiej.

Ja chcę, żeby mnie pamiętano żywą, nie kojarzono z miejscem na cmentarzu, nagrobkiem itd. Żeby powspominać można obejrzeć zdjęcia. Ilekroć jestem na cmentarzu przy grobie bliskich (to śliczny wiejski cmentarzyk, niestety bardzo daleko stąd) nie widzę tam ich. Moja babcia i dziadek żyją w moich wspomnieniach, nie ma ich pod kamienna płytą.

Ja jakoś nie kojarze ani swoich dziadków, ani rodziców , ani psa z nagrobkiem .... Piszac o grzebaniu czy paleniu mam na myśli sam moment pozegnania. Chyba nie chciałabym by zostali zutylizowani w jakimś wspólnym piecu. Co innego rozsypać prochy po lesie co innego potraktowac ciało jak zuzytą scierke.