Patmol

[violet]

Pięknie

[Patmol]

Dziekuję.

Wybrałysmy się ponownie na tydzień, taki dłuższy, w góry. Troche sie obawiałam, czy Kaja da radę, bo w marcu chodziła tak sobie.
To znaczy jak na 13 letniego psa to dobrze chodziła, ale jak na spacery po górach -to bez szału, bo w marcu 4 godzinki spaceru po górach zrobiła i już chciała wracać.

Ale teraz nie było wcale sniegu i zdecydowanie lepiej i dalej i chetniej i szybciej chodziła. Bardziej jej się podobało niz w marcu -takie miałam wrażenie.

Tak jakoś myslałam, że ona uwielbia snieg i woli chodzić jak jest snieg. Ale co innego lubic snieg, a co innego iśc w sniegu -duzo jej trudniej.W marcu sniegu było jeszcze bardzo duzo.
A teraz już była prawdziwa wiosna.





czyli moge planować kolejną wycieczkę.

Pojechałyśmy pociagiem. Właściwie od nas w Karkonosze nie jest szczególnie daleko, ale częśc trasy trzeba było jechać autobusem, bo tory były wyłączone i była przesiadka do autobusów podstawionych przez PKP; więc w sumie były 3 przesiadki na trasie. I 2 godziny na przesiadkę w Jaworzynie - bo zmienili rozkład, i pociagi się mijaja o 5 minut planowo.
Poszłysmy w Jaworzynie nad cos w stylu zalewu/sztucznego jeziora. Wyglądało obłędnie, chociaż to zalana jest stara żwirownia po prostu.

Więc jesteśmy już doświadczone, pociagowe, podrózniczki.
I mogę planować wyjazd nad morze na kilka dni/ pewnie na tydzień byłoby najrozsądniej. Strasznie mam ochotę pojechać nad morze. Kaja nigdy nie była nad morzem

[aania]

Fajne te wasze wycieczki i serio- szacun, mnie już niestety nie byłoby stać na zrobienie takich tras jakie ty robisz z obciążeniem , no i kręgosłup od lat mi nie pozwala:(

[Patmol]

Korzystam, dopóki moge. Uwielbiam przestrzeń i w górach powietrze inaczej pachnie. Wszystko ma inne rozmiary. Mam nadzieję, że jeszcze uda mi się pojechac

Kaja pasuje kolorystycznie do Karkonoszy. Ma podobny odcień.


tutaj trasa zanika we mgle.
Mgła w górach jest urokliwa.


nawet mrówki w górach są większe

[violet]

Nie bałaś się o swoje śniadanie?

Piękne zdjęcia, jak zwykle.
Kiedyś też chodziłam dużo po Karkonoszach. Mieliśmy bazę w Jagniątkowie, niedaleko Karpacza, i jeździliśmy tam przez kilka lat. Stare dzieje...

[FuterNiemyty]

Piekne foty.
Piesa sie wpisuje w krajobraz, a trasa niknaca we mgle dziala na wyobraznie.

[Myszorek]

Fotki super, piesek jeszcze fajniejszy, drugi został w domu?,

[Patmol]

Tak, wzięłam tylko jednego psa.
Sweetie się strasznie ucieszyła jak wróciłyśmy. Znowu jakby gorzej chodzi - ale może to jedynie takie wrażenie, bo Kaja chodzi lekko i dość szybko; a Sweetie po prostu chodzi jak 30 kilogramowy 12 letni pies. Czyli raczej powoli.
W mieszkaniu śmiga. Nie ma problemów ze wstawaniem czy wskakiwaniem na łózko. W podskokach biegnie do jedzenia.

Ale na spacerze Kaja rusza do przodu, trochę jak strus pędziwiatr, a Sweetie zostaje z tyłu. Nad rzeką, jak puszczam Sweetie luzem, a Kaja co chwilę staje i wącha - nie jest to problemem. Ale jak idę przez miasto, przez ulicę - to, delikatnie mówiąc, nie jest to komfortowe.

Kupiłam jej ( i Kai też daję ) ARTHROSTEROL MB GEULINCX /preparat na stawy.

Kaja po wycieczce w góry, takiej tygodniowej wycieczce, dużo lepiej, szybciej i chętniej chodzi -tez do parku. Jakby to jakoś na nią działało odmładniająca. I lepiej je.
Teraz codziennie wcześnie rano idziemy szybkim krokiem na ok 45 minut do parku; bardzo jej się to podoba. Sweetie wychodzi z mężem; więc jej nie zabieram i możemy chodzić w tempie Kai -czyli szybkim marszem.

[Patmol]

Taka trawa ( i zielsko) urosły, że psów w trawie nie widac




w trawie wielkie granatowe i niebieskie ważki lataja. a po rzece kaczki z kaczuszkami pływaja.Warto w trawę wejśc i się zachwycić.

[Patmol]

Kaja prawie zawsze w poniedziałek rano marudzi, i robi miny, i nie chce jeśc swojego normalnego jedzenia.
Więc szykuję jej na śniadanie w poniedziałek coś, czemu trudno się oprzeć -żeby jednak zjadła. Bo kolejny posiłek dopiero po południu.

Dzisiaj dostała gotowaną wątróbkę (surowej nigdy nie chce jeść, a wątróbka podobno zdrowa w małych ilościach) z cukinią (podgotowaną z wątróbką).
Jak mnie zobaczyła z miską -to robiła miny, ze ona to dzisiaj nie je. Ale jak poczuła jedzenie zmieniła zdanie. I nawet cukinię zjadła. I miskę wylizała.

Idąc do pracy widziałam małe kaczuszki na rzece. Już nie takie małe. Pływały z mamusią. Mamusia na mnie łypała - ale daleko byłam, na moście stałam i podziwiłam krajobraz z kaczkami i zielskiem.
Wielka, piękna kępa żmijowca dalej rośnie tam gdzie rosła. Uwielbiam napar z żmijowca, ale wolę go jednak podziwiać codziennie niz skonsumować.
Ostatnio poszłam dużo dalej w poszukiwaniu żmijowca do konsumpcji, ale w starych miejscach/zeszłorocznych go nie było. A pies, poszłam z Kają, uznał, że starczy tej wycieczki i koniecznie chciał wracać. Powinnam się sama wybrać na poszukiwania, ale jakoś tak czasu mi na wszystkie realizacje moich pomysłów brakuje.

Z żmijowcem jest taki problem, że czasem czytam że on jest toksyczny, a czasem że świetny. Oczywiście nie można go konsumować w nadmiarze.
Tutaj np piszą o czerwonym żmijowcu https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37127122/ Ja robię napary z niebieskiego/różowego (Echium plantagineum))

tłumaczenia googla
Echium amoenum to jednoroczne zioło pochodzące z północnych gór Iranu i mające zastosowanie lecznicze. Płatki to jedna z najcenniejszych roślin leczniczych w irańskiej medycynie ludowej. Suche płatki E. amoenum od dawna stosowane są jako środki uspokajające, tonizujące, przeciwlękowe oraz w leczeniu bólu gardła, kaszlu i stanów zapalnych.
Poprzednie badania wykazały, że płatki E. amoenum zawierają cztery toksyczne alkaloidy pirolizydynowe, ale w badaniach eksperymentalnych oceniających hepatotoksyczność E. amoenum uzyskano sprzeczne wyniki. Jednakże bezpośredni wpływ E. amoenum na komórki wątroby i pełne mechanizmy jego możliwego działania cytotoksycznego na te komórki pozostają do określenia.

według Różańskiego można robić napary
https://rozanski.li/213/ziola-podczas-wedrwki-czesc-i/
Po podaniu doustnym wywiera wpływ przeciwbólowy, rozkurczowy, przeciwkaszlowy, uspokajający, a nawet rozluźniający psychicznie. Przedawkowany może wywoływać oszołomienie i senność. Doskonały do robienia okładów (świeże pogniecone ziele, macerat ze świeżego ziela, napar, odwar z korzenia lub ziela) na trudno gojące się rany, odleżyny, oparzenia, wypryski, liszaje, stłuczenia, opuchnięte stawy. Napar lub odwar z ziela albo korzenia (1 łyżka na 220 ml wody) można pić 3-4 razy dziennie po 100-150 ml. Przy kaszlu małe dawki, ale często.