TOSIA i OGRYNIA osierocone koteczki

Na ostatnim zdjęciu jest Ogrynia.
Z jedzeniem jest minimalnie lepiej, ale do normalności jeszcze daleko.

co u Tosi, Iwonko ?

Jak koteczki?

Dziewczynki zaczęły jeść. Nie jest to ideał, bo muszę im dogadzać. Kupiłam w sklepie zoologicznym po jednej puszce droższych karm. Wypróbowałam, którymi się interesują i zamówiłam w zooplusie.
Tosia zjada na raty przez cały dzień jedną puszeczkę 60 lub 80 gramową. Tak pojada po troszku.
Ogrynia gorzej. Jej muszę podać na przemian surowego (sparzonego) kurczaka lub indyka (polędwicę) no i te nieszczęsne nerki. Zjada przez cały dzień ilość odpowiadającą połowie małej nerki.
Do tego daję im przysmaki z torebki, tyle ile wolno dziennie.
Jednak w domu atmosfera jest grobowa. Jest cicho, spokojnie i smutno.
Tosia patrzy często przed siebie smutnymi oczkami. Omija wszystkie miejsca, w których zwykle była z Rysiem. Strasznie nam go brakuje. O sobie nie wspomnę.
Zdjęcie sprzed chwili.

Jedzcie, Tosiu i Ogryniu. I Ty też jedz, Iwonami (ale nie podjadaj drogich kocich karm).

Iwonko, kiedy wybierzesz się na cmentarz w święta, to rozejrzyj się przed bramą za jarmarcznymi zabawkami. Są skaczące pająki/żabki napędzane pompką trzymaną w ręku, nakręcane rybki do wody, ćwierkające lub latające ptaki na baterię, itp. Może coś spodoba się kotom, u moich najlepiej się pająk sprawdzał i rybki.

Mam robaka na baterie z zooplusa, ale zainteresowania brak.
Zabawki stoją w pokoju cały czas, jest taki tor z piłką w środku, drapaczka z pomponem na sprężynie.
Nazwałam to ogródkiem jordanowskim. Zwykle szalał tam najwięcej Rysio. Bo Rysio nie umiał się bawić, on szalał jakby mu ktoś wsadził w tyłek torpedę.
A dziewczyn to teraz zupełnie nie interesuje. Obie cały czas śpią, a ja mam wrażenie, że nie ma w domu kotów. Budzę je tylko na posiłki. Poliżą i znowu idą spać.
I tak mija dzień za dniem.
Nigdy pod "moimi" cmentarzami nie widziałam sprzedawców z zabawkami. Te cmentarze to Wałbrzyska i Antoninów.

U nas smutno, cicho. Bardzo tęsknię za moim kochanym łobuzem. Wciąż nie mogę się przyzwyczaić do zmian, jakie nastąpiły w domu. Wszystko jest inaczej.
Dziewczyny też wciaż reagują na każdy odgłos, wypatrują. Ogrynia ma dni, kiedy atakuje Tosię.
Z jedzeniem jest marnie. Jedzą po trochu, ale to nie to samo, co było.
Bawić się nie chcą. To jest teraz kompletnie inny dom.
Nigdy bym nie przypuszczała, że śmierć Rysia zmieni aż tak wiele.

zmienia wszystko

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Iwonko, u nas też smutno, bo choroba dwóch kotów i moja nie kończąca się infekcja powodują, że nawet do internetu nie mam czasu, siły ani ochoty zaglądać. Codzienne wizyty w lecznicy ( ok 2 godzin) to nasz smutny rytuał. Do tego podawanie leków.............ogólnie też smutno

Tak było.....

Trudno uwierzyć, że B Y Ł O...... :cry:

**Adopcje: 11 >>**

Słowo "było" najbardziej boli.
Przytulam

Nie ma dnia, żebym nie płakała po Rysiu. Czyżby to on był tym jedynym, niepowtarzalnym i wyjątkowym kotem w moim życiu? Czy to może dlatego, że rana jest wciąż świeża? Dotad wydawało mi się, że to była Piglunia, kotka która nie odstępowała mnie na krok. Kochała mnie strasznie, a ja ją. Tyle, że czasy w których żyła nie były tak smutne jak moje ostatnie lata. Wtedy było inaczej, normalniej. Mama i ciocia żyły, były zdrowe, wyjeżdzałam na urlop, życie toczyło się swoim rytmem.
Rysio twarzyszył mi w najtrudniejszych chwilach. Zawsze starał się mnie rozweselić, sprawdzał jaki mam nastrój. Gdy płakałam, siadał koło mnie i przytulał łepek do mojego policzka. Zaglądał mi w oczy tak jakby mówił "nie płacz, jestem tu przy tobie".
Nie wiem kiedy otrząsnę sie z tego potwornego żalu. Jeśli kiedykolwiek.
I jeszcze Tosia, nasłuchująca każdego odgłosu, zrywająca się na równe łapki, gdy wydaje jej się, że słyszy brata. Ona ma jeszcze nadzieję, że wróci.
Ja niestety już wiem, że nie wroci. :cry:

**Adopcje: 11 >>**

Aż serce pęka, tylko czytając.
Mocno przytulam

-----------
Sally (*) 2009
Milton (*) 8/2016

TOSIA i OGRYNIA osierocone koteczki

Kto przegląda forum