TOSIA i OGRYNIA osierocone koteczki

Iwonko - to,że kot przeżywa z nami różne zawirowania życiowe - zawsze bardzo zbliża. Mój Kocur też był takim powiernikiem w bardzo trudnym okresie mojego życia, nie wiem,ile lez wsiąkło w jego futerko.Odszedł, jak to życie zaczęło się jakoś układac......i pozostawił pustkę, choć była już Miska, potem dołączyła reszta. Ale żadne z nich nie potrafi tak sluchać i.....rozumieć ?
Wiosną będzie 8 lat, jak go nie ma, a wciąż brak.

Czas u nas w domu jeszcze niczego nie uleczył. Z jedzeniem jest kiepsko, dziewczyny coś tam jedzą, ale to nie jest tak jak było. Ogrynia sobie, Tosia sobie. Gdy się gdzieś zejdą, Ogrynia bije Tosię. Tosia Ogrynię omija, stara się nie wchodzić jej w drogę. Nie jest to zbyt trudne, bo Ogrynia całymi dniami śpi.
Tosia też dużo śpi. Gdy nie śpi, jest czujna, nadsłuchuje, rozgląda się i miauczy. Miauczy tak żałośnie, że doprowadza mnie do rozpaczy. Zawsze miała taki płaczliwy głos, ale w tej sytuacji brzmi to jak lament i rozpacz.
Mnie to oczywiście też nie pomaga. Nie ma już życia w moim domu. Jest wszechobecny smutek. I żal.

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

I na dodatek ta smutna, szara pora roku............
Iwonko, Rysio to była Twoja wielka miłość, radość i takie Słoneczko. Mam nadzieję, że On jednak z Wami jest, choć tylko duchem.
Ja po śmierci Toffiego, potem po kolwjnych odejściach moich futetrek miałam wrażenie, że słyszę jak poruszją się po domu. Może to głupie, ale wierzę, że one są blisko.

Iwonami pisze:Czas u nas w domu jeszcze niczego nie uleczył. Z jedzeniem jest kiepsko, dziewczyny coś tam jedzą, ale to nie jest tak jak było. Ogrynia sobie, Tosia sobie. Gdy się gdzieś zejdą, Ogrynia bije Tosię. Tosia Ogrynię omija, stara się nie wchodzić jej w drogę. Nie jest to zbyt trudne, bo Ogrynia całymi dniami śpi.
Tosia też dużo śpi. Gdy nie śpi, jest czujna, nadsłuchuje, rozgląda się i miauczy. Miauczy tak żałośnie, że doprowadza mnie do rozpaczy. Zawsze miała taki płaczliwy głos, ale w tej sytuacji brzmi to jak lament i rozpacz.
Mnie to oczywiście też nie pomaga. Nie ma już życia w moim domu. Jest wszechobecny smutek. I żal.

jeszcze trohę i jesli nic sie nie zmieni to nie wiem czy nie poiwinnas rozwazyć towarzysza dla Tosi. Jednak.

Wczoraj przeżyłam horror. Tosia próbowała wymiotować. Bezskutecznie. W końcu trichę zwymiotowała. Sama żółć. Jak u Rysia. Zaczęła chować się pod fotelem i mocno wymachiwała ogonkiem. Miała zimne łapki i uszy. Wzięłam do siebie, przykryłam kocykiem i wszystko minęło.
Ale od razu miałam skojarzenia z Rysiem......

Będzie dobrze, musi.

co u Was, Iwonko ?

Dalej są kłopoty z jedzeniem.
Dzisiaj ugotowałam pierś z indyka, dodałam płatki owsiane.
Spróbowałam - pycha.
Taki przepis dała mojej koleżance lekarka dla jej kota chorującego na żołądek i drugiego niejadka.
Koleżanka mówi, że pochłaniają to danie jak odkurzacze.
Moje podeszły do miseczek i odeszły.
Złamałam się i otworzyłam puszeczkę ukochanego dawniej tuńczyka Miamora, taką 80 g, ale ponieważ dla dwóch kotek to trochę mało, dodałam ODROBINĘ gotowanego indyka, który nawet nie leżał obok płatków.
I nic. Nie jedzą.
Jedyne co jedzą to "smaczki" w typie Dreamies, czy Felixa, albo te cienkie kabanosiki.
Ale rzecież nie mogę bez przerwy karmić ich tylko tym. Nie przekraczam dozwolonych dawek, ale dzisiaj się zaparłam. Nie dostaną żadnych smaczków ani nic innego.

A reszta? Ogrynia bija Tosię. Tosia schodzi jej z drogi. Praktycznie obie przesypiają całe dnie. A ja czuję się tak, jakby w domu nie było kotów. Nikt nie robi bałaganu, nie skacze na szafę, czy półki, niczego nie zrzuca, nie biega, nie warczy, nie czeka przy drzwiach, nie wypatruje w oknie, nie prosi o włączenie telewizora. Nie męczy o zabawę itp.
Życie jest już zupełnie inne. Smutne i monotonne.
Teraz sądzę, że to Rysio był kotem mojego życia. Myślałam, że Piglunia, pierwsza kotka w moim domu.
Bardzo się kochałyśmy, odeszła gdy była już wiekowa.
Może dlatego wydaje mi się, że to Rysio był TYM kotem, ponieważ odszedł tak nagle i tak młodo?
Bo się tej śmierci kompletnie nie spodziewałam?
Sama już nie wiem. Nie mogę się pogodzić z tym, że go już nigdy nie zobaczę.
Jeszcze trzymam się nadziei, że się spotkamy po tamtej stronie, że on tam na mnie czeka.

Jedna rzecz mnie tylko dziwi. Tosia już kilka razy wydała z siebie dzwięki identyczne jak Rysio, zaczęła także porozumiewać się ze mną oczami. Nigdy przedtem tego nie robiła.

Powiedział jej, co powinna robić, a może porozumiewa się z Tobą w taki sposób. Przecież wie, że tęsknicie

**Adopcje: 11 >>**

Ciężko Wam wszystkim.
Iwonko, jak jedzą felixa dawaj im tego Felixa. Możesz ich karmić tylko tym bo ważne by jadły. Aby się przełamały. Nie przejmuj się monotematycznym i słabym żarciem. Niech jedzą.

zwykle daję co kot chce jeść
w ten sposób 'kupuję czas' aby znaleźć rozwiązanie

jak Dziewczynki, Iwonko ? lepiej z jedzeniem ?

Jedzą, ale mało i strasznie wybrzydzają. Muszę im dodawać sosik Vitacrafta, żeby coś zjadły.
Ogryni daję w najgorszym razie nerki. Z Tosią jest trudniej, bo ona nie je żadnej surowizny.
Pojawił się jeszcze jeden problem. Ogrynia napada na Tosię.
Tosia się jej boi i ją omija. Jest ciężko i smutno.
Mojej tęsknoty za łobuzem nawet nie umiem opisać.
Nie przypuszczałam, że będę AŻ TAK tęsknić za nim.

Dopiero teraz przeczytałam. Bardzo współczuję straty...

Podobną sytuację miałam prawie siedem lat temu. Mój zdrowy (kilka dni wcześniej miał robione profilaktyczne badania) 5 letni kocurek nagle umarł. Zeskoczył z parapetu w jednym pokoju, przeszedł przez przedpokój i w drzwiach drugiego pokoju przewrócił się. Dobiegłam do niego i próbowałam reanimować, ale po minucie on już nie żył.

Został drugi kot, wówczas czteroletni. Chłopaki byli ze sobą bardzo zżyci - trafili do mnie razem dwa lata wcześniej po tym, jak poprzedni opiekun oddał ich do schroniska. Kocurek, który został z kota pełnego życia z iskierkami w oczach, zmienił się w nieszczęście, które nie chciało jeść (zjadał trochę kiedy go karmiłam z ręki). Praktycznie całe dnie spędzał leżąc na kanapie, niczym się nie interesował. Kiedy juz przeszedł po mieszkaniu (do kuwety, czy miski z wodą) i poczuł zapach kolegi to strasznie płakał. Pomimo iż nie byłam gotowa na nowego kota, ze względu na niego zaczęłam szukać mu kolegi. Siedziałam w internecie i płacząc czytałam opisy różnych kotów, aby znaleźć mu towarzysza podobnego do niego. Po trzech tygodniach od straty kocurka, pojawił się u nas nowy kot. Oczywiście na początku było dogadywanie się, ale przynajmniej moj kot zajął się poznawaniem nowego kolegi i juz nie leżał cały czas na kanapie, zaczął też sam jeść. Chłopaki dość szybko się dogadali, a potem pokochali. Obecnie są bardzo ze sobą zżyci.

Drugą podobną sytuację miałam dwa lata temu. Trafiło do mnie pięciomiesięczne dzikie rodzeństwo, koteczka i kocurek. Po kilku miesiącach kocurek odszedł na FIP. Koteczka bardzo tęskniła za bratem, pomimo iż była z moimi kotami, które lubiła. Po miesiącu wzięłam na tymczas młodszego od niej o kilka miesięcy kocurka. Dzieciaki szybko się dogadały i pokochały. Nie chciałam ich juz rozdzielać i udało się znaleźć im cudowny wspólny dom:)

Może i u Ciebie wprowadzenie nowego kota pomogłoby uporać się koteczce ze stratą brata i zmieniło relacje między obiema dziewczynami?

Obawiam się wziąć dorosłego kota, bo w tej chwili Ogrynia jest agresywna w stosunku do Tosi, którą przecież zna od urodzenia. A Tosia jest kotem spolegliwym, uległym.
Z kolei na małego kota nie mogę się zdecydować, bo jestem już stara i nie chciałabym go osierocić.
Boję się wprowadzania nowego kota, bo jest to ryzyko. Udostępniłam na początku publikację na temat żałoby wśród kotów.
Po miesiącu od śmierci Rysia usunęłam legowisko w kuchni, z którego korzystał tylko on. Zawsze mi przeszkadzało, ale ustawiłam je, żeby Rysio nie musiał siedzieć na zimnej podłodze. No bo nerki i takie tam. Nigdy tam nie siedział inny kot.
Ogrynia i Tosia były bardzo zaniepokojone. Nie podobało im się to. Minął już tydzień, a one stale tam przychodzą, stają w miejscu gdzie było legowisko i widzę, że im się to nie podoba.
Widać jak bardzo koty nie lubią zmian.

TOSIA i OGRYNIA osierocone koteczki

Kto przegląda forum