Nagły regres po 1,5 r. w zachowaniu. (Zawieszenie broni?)

Na ten dzień czekałem od ponad dwóch tygodni. Kolorowa właśnie przyszła do dużego pokoju na łóżko po 16 dniach. Widzę, że jeszcze jest niepewna, siedzi obok swego posłania ale sukces duży, że w ogóle przyszła i się nie biją. Wyjąłem od razu ich przysmaki pałeczki sticks żeby uczcić ten wieczór.
Wygląda na to, że z okazji święta pracy kocie panny postanowiły zawiesić broń.
Ale się obserwują czujnie.

Trzymam za rozejm :ok:

Moze faktycznie wolną majówkę świętują ?

Wzięcie Kolorowej było od początku pomysłem szalonym. Kotka z urazem do swego gatunku była pod znakiem wysokiego ryzyka.
Pierwsze dni wyglądały nieciekawie delikatnie mówiąc. Taka jednak była sytuacja i Kolorową po prostu trzeba było wziąć.
Ona jest taka trochę zdystansowana, np. nigdy ale to nigdy na kolana nie przyjdzie, mimo iż często biorę ją na ręce, podchodzę do niej, głaszczę, mówię, to ona ma dystans. Składam to na karb jej dzieciństwa-kocieństwa, mogła być w domu, gdzie obowiązywał tzw. zimny chów

Widzę, że na swój sposób jest ze mną związana, jak ją najdzie, to nawet się ociera, baranka robi, patrzy się na mnie tymi swoimi wielkimi oczami, zawsze wychodzi do przedpokoju jak wchodzę do mieszkania z ogonem w górze.
Kotka raczej najszczęśliwsza by była w domu bez innych zwierząt ale na ten moment nie zdobyłbym się na jej oddanie, bo jednak jakoś funkcjonuje z pozostałymi.

W sumie sytuacja zła nie jest. Będą czasem jakieś starcia, ale do pewnej granicy. W każdym stadzie tak jest. Nawet rodzinne związki między kotami nie zawsze są wylewne.

Jak czytam Twój opis Kolorowej, to jakbym sama mówiła o mojej - Kolorowa/Kiciusia/ Mendzina. Latem będą dwa lata, jak jest u mnie. Z tym, że moja jest wychodząca - jak reszta moich kotów.
Moja Kolorowa jest z odzysku. Ma co najmniej 5 lat, bo kojarzę ją z czasów, jak mój Gucio był jeszcze młodym, nieodjajczonym kocurkiem- wyglądali wówczas na rówieśników. Kolorowa paradowała wówczas w różowej obróżce z symilkami....a dwa lata temu zaczęła przychodzić na jedzenie. Potem zaczęła tyć. Ale obróżkę wciąż miała....przecież nie złapię czyjegoś kota na sterylkę aborcyjną.....
Zaczęłam się dowiadywać , czyj to kot. W międzyczasie złamałam rękę - miałam więcej czasu - dowiedziałam się, że kotka należy do pewnej małolaty ( jakieś dwanaście lat). Dopadłam dziecię, dałam swój nr tel, poprosiłam o kontakt z mamą. Nie doczekałam się - wylądowałam w szpitalu na operacji ręki. A po powrocie - Kolorowa pojawiła się już bez brzuszka. Kociaki pokazała mi, jak miały jakieś sześć tyg, w tym okresie dowiedziałam się, że jej pańcia już tu nie mieszka, w domu został wujek dziewczynki, który ochoczo zrzekł się kotki na moją rzecz. A kiciusia z czwórką kociąt ( jedno wcześniej zmarło u mnie w domu - złapałam wieczorem, rano już nie żyło, drugiego wzięła kobieta z końca mojej ulicy) przeprowadziła się na moje podwórko. Kocięta były totalnie dzikie. Pasłam całe towarzystwo :strach:

, dałam odchować, przyzwyczajam, że człowiek krzywdy nie robi. A potem akcja błysk - przy wsparciu wielu osób. Kocięta wyłapane na klatkę - łapkę, pojechały do domu tymczasowego, a kotka na sterylkę. Miała iść do adopcji, ogłaszałam ją....chętnych nie było. I tak została - jako czwarta w stadzie, zakłócając kompletnie harmonię. Teraz daje się wziąć na ręce nawet mojemu TŻtowi - choć początkowo bała się go panicznie. Ale na kolana sama z siebie nie przyjdzie nigdy. Kiedy szykuję paszę - ociera się, barankuje. Uparcie konkuruje o koronę królowej z najstarszą rezydentką, teraz 9. letnią rudą z avatara. Rude i tri to mieszanka wybuchowa, więc obie panie często mają sobie wiele do wytłumaczenia przy pomocy łapoczynów. Kocurowie Kolorową kochają - bo Gucio kocha wszystkich swoich a od Kolorowej bierze po ryju za nachalność ( Gucio to wielki dzieciak, ponad 6. kg chęci do wiecznej zabawy). A PIetruszka kocha wszystkie koty i on jest przez jaśnie panią tolerowany. Tzn tylko czasem zarabia z liścia. :mrgreen:

I wiesz - tak jak piszesz - Jak Kolorowa popatrzy tymi swoimi zielonymi ślepkami, to człowiek widzi w nich miłość. Tylko nie potrafi tego okazać tak wylewnie jak inne koty, nikt jej tego nie nauczył. Nadal, jak wyciągnę rękę aby pogłaskać - Kolorowa wpierw przysiada w strachu, dopiero potem poddaje się pieszczocie. Czasem nawet mruczy - ale to jak jest rozespana.Wtedy nawet brzuchola wywali i użre dopiero po chwili :mrgreen:

Jest zaborcza, zazdrosna - próbowała zawłaszczyć wszystkie miejscówki rezydentów, dosłownie wygryźć ich z miejscówek. A jest najmniejsza, dla mnie wręcz malutka - teraz waży jakieś 4 kg ( reszta ma gruuuuubo powyżej pięciu).
Sorry, że tak się rozpisałam, ale ta Kolorowa Menda jest wyjątkowa......

izka53 pisze:[...]Sorry, że tak się rozpisałam[...]......

Bardzo ciekawie to opisałaś, czytałem i widziałem kilka mocnych podobieństw, a szczególnie jak napisałaś ,,Miała iść do adopcji, ogłaszałam ją....chętnych nie było. I tak została - jako czwarta w stadzie, zakłócając kompletnie harmonię" - z moją Kolorową było identycznie, w ogóle zaczynała się zima, a ona ewidentnie ciepłolubna kotka domowa wciąż była na dworzu, na którym nie wiadomo jak się znalazła, wciąż jest to zagadką, może uciekła komuś ale w tej społeczności przez tyle czasu by to wyszło, nie wiadomo, tak czy owak z poczuciem, że robię coś, czego wg rozumu nie powinienem (brać kolejnego kota) przyniosłem pannę do domu i początki były bardzo nieciekawe.

Nie będę zanudzać, napiszę jedynie, że moje panny na dzień dzisiejszy zakopały topór wojenny prawie w całości, jeszcze tam czubek trzonka wystaje, bo czasem syczą na siebie ale po miesiącu wszystko wróciło do normy, tzn. Kolorowa znów śpi na swoim posłaniu na łóżku z nimi, a pozostałe kocice gdy ona śpi liżą ją po głowie i uszach.
Maluszka, Mała i Średnia są bardzo pozytywnie nastawione do wszystkiego, co żyje, gdyby Kolorowa nie była taka zaczepna, to pewnie nie byłoby tej wojny kocio-kociej.

U mnie czasem chyba dla rozrywki dwie antagonistki się prześladują, w końcu nudne mają życie i bez zagrożeń.

Nagły regres po 1,5 r. w zachowaniu. (Zawieszenie broni?)

Kto przegląda forum